Της Βίκυς Γκουγκουστάμου
Λένε, πως όπου και να ταξιδέψεις στον κόσμο, θα βρεις παντού έναν Πυργιώτη. Και είναι αλήθεια! Από Ευρώπη και Ασία μέχρι Αυστραλία, Αμερική και Αφρική, οι Πυργιώτες είναι παντού και διαπρέπουν στον επαγγελματικό στίβο. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος. Γεννημένος στη Νότια Αφρική, από Πυργιώτες γονείς, ζει σήμερα με την οικογένειά του στην Τανζανία, στην διοικητική πρωτεύουσα της χώρας Νταρ ες Σαλαάμ. Έχει τέσσερα καζίνο και πολλές άλλες επιχειρήσεις που απασχολούν 1.400 άτομα προσωπικό. Όταν τον ρωτάνε από πού κατάγεται λέει πάντα «Από την Ελλάδα και τον Πύργο».
Τον συναντήσαμε στο αγαπημένο του μέρος της πόλης, το Επαρχείο και μίλησε στο ilialive.gr για τους γονείς και τους συγγενείς του στην Ηλειακή πρωτεύουσα, τη ζωή του στην Τανζανία, τις επιχειρήσεις και την οικογένειά του. Η αγάπη του για τον Πύργο διάχυτη…
Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νότια Αφρική. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Γιαννακόπουλος μετανάστευσε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πόλη του σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ο Παναγιώτης και η οικογένειά του, ήθελαν η νύφη που θα μπει στο σπίτι να είναι Ελληνίδα και Πυργιώτισσα. Ήρθε το προξενιό, μαζί μ’ αυτό και ο έρωτας και η νεαρή τότε, επίσης 19 ετών Μαγδαληνή Μαλλιοπούλου ακολούθησε τον αγαπημένο της στην Ν. Αφρική για να κάνουν οικογένεια. Η Μαγδαληνή είναι αδερφή του, γνωστού και ιδιαίτερα αγαπητού στην κοινωνία του Πύργου για την επιχειρηματική του δραστηριότητα και αυτοδιοικητική του δράση στο παρελθόν, Παύλου Μαλλιόπουλου.
Ο Παναγιώτης και η Μαγδαληνή έφεραν στον κόσμο δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και την Χριστίνα. Ο Κωνσταντίνος δηλώνει γνήσιος Πυργιώτης, που αν και γεννήθηκε και μεγάλωσε στην μακρινή και αχανή Αφρικανική ήπειρο αισθάνεται, όπως θα μας πει ο ίδιος παρακάτω, μόνο Έλληνας και μόνο Πυργιώτης!
Μεγάλωσα με τον Πύργο στην καρδιά μου
»Από μικρό παιδί θυμάμαι τους γονείς μου να μου μιλάνε για τον Πύργο. Ήμουν περίπου πέντε χρονών όταν πρωτοήρθα και από τότε έρχομαι κάθε χρόνο για έναν μήνα περίπου… Μέχρι τα έξι μου, κι ας ήμουνα σε ξένη χώρα μόνο ελληνικά μιλούσα. Όταν πήγα σχολείο δεν ήξερα ούτε μια λέξη στα αγγλικά ή αφρικάνικα. Κι ας είμαστε γεννημένοι εκεί, είμαστε έλληνες και έτσι έχουμε μεγαλώσει. Μας μεγάλωσαν οι γονείς μας, με τραγούδια ελληνικά, ιστορίες από τον Πύργο, ήθη, έθιμα, φαγητά…» θυμάται ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος.
»Όλα μου τα παιδικά χρόνια τα θυμάμαι στον Πύργο, και ας έρχομαι μόνο για έναν μήνα. Έπαιρνα και παίρνω πολλή αγάπη κάθε φορά που έρχομαι εδώ, από τους συγγενείς μας και την οικογένεια της μητέρας μου. Ο Πύργος είναι ο τόπος μου και εδώ μ αρέσει. Νιώθω ότι εδώ είναι το σπίτι του παρ’ ότι δεν μεγάλωσα εδώ.
Τι του αρέσει περισσότερο στον Πύργο και τι του λείπει κάθε φορά που φεύγει; «Όλα μου αρέσουν εδώ. Τα πάντα! Η παρέα, η θάλασσα… Μου αρέσει η πόλη, μοιράζομαι το χρόνο μου στον Πύργο και την Σπιάντζα… πάμε εκδρομές σε διάφορες πόλεις. Και όταν φεύγω μου λείπουν όλα αυτά και οι συγγενείς μου που είναι και φίλοι μου συγχρόνως. Μου λείπει όμως πολύ και το σουβλάκι!(γέλια)».
Από τη Ν. Αφρική στην Τανζανία
Στη Νότια Αφρική ο Κωνσταντίνος έκανε πολλές δουλειές μέχρι που άνοιξε δύο δικά του σούπερ μάρκετ, και διάφορες άλλες επιχειρήσεις. «Από μικρός όμως είχα όνειρο. Όταν μεγαλώσω να έχω ένα δικό μου καζίνο. Έτσι κατέληξα στην Τανζανία, γιατί εκεί είναι πιο εύκολο να βγάλεις άδεια και να λειτουργήσεις ένα καζίνο. Ευκαιρία που στη Ν. Αφρική δεν είχα».
Και φτάνουμε στο σήμερα, με τον Κωνσταντίνο να είναι ιδιοκτήτης τεσσάρων καζίνο, ξενοδοχείων, εστιατορίων και ενοικιαζόμενων δωματίων. Και για όλα αυτά, απασχολεί προσωπικό 1.400 ατόμων!
Πόσο επικίνδυνη δουλειά είναι η λειτουργία ενός καζίνο στην Τανζανία; «Δεν τη βλέπω επικίνδυνη. Στις επιχειρήσεις μου αυτή τη στιγμή δουλεύουν 1400 άτομα και δουλεύουμε βάσει νόμου. Πληρώνουμε φόρους κάθε βδομάδα. Είμαι 26 χρόνια στην Τανζανία και σ’ αυτό το χώρο, και δεν θυμάμαι ένα σοβαρό περιστατικό τσακωμού, ληστείας κ.α.
» Θα ήθελα να ανοίξω καζίνο και σε άλλες χώρες της Αφρικής. Και τα παιδιά μου να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις γιατί ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, και να βρει κάποιος δουλειά και να κάνει δική του επιχείρηση. Έχουμε δουλέψει όλοι μας πολύ και σκληρά. Και φυσικά δεν ήταν εύκολο να πάω από τη Ν. Αφρική στην Τανζανία, σε άλλη χώρα. Είχα δυσκολίες στην αρχή αλλά με σκληρή δουλειά όλα ξεπερνιούνται.
Η ζωή στην Τανζανία
Η οικογένεια του Κωνσταντίνου ξεπερνά στον αριθμό μια… ομάδα μπάσκετ! Έχει έξι παιδιά, ηλικίας από 29 έως 9 ετών, και η σύζυγός του Νικόλ θα του χαρίσει σε λίγους μήνες το έβδομο! Και όλα έχουν ελληνικά ονόματα: Μαγδαληνή, Παναγιώτης, Γιάννης, Κωνσταντίνος, Νικόλας, Νεκτάριος. Και μην σας ξεγελά το όνομα Νικόλ. Είναι μισή ελληνίδα με μητέρα από την Τρίπολη και μισή γαλλίδα από τον πατέρα της.
«Το ελληνικό στοιχείο κυριαρχεί στην οικογένειά μας. Κρατάμε όλα τα ελληνικά ήθη και έθιμα. Η ελληνική κοινότητα στην Τανζανία είναι πολύ μικρή. Στο Νταρ ες Σαλάαμ, μια πόλη περίπου 5 εκατομμυρίων κατοίκων, ζούμε μόλις 100 έλληνες. Δεν έχουμε Πρεσβεία παρά μόνο Προξενείο. Έχουμε ελληνορθόδοξη εκκλησία, και ο Επίσκοπος Δημήτριος έχει ένα πλούσιο φιλανθρωπικό έργο. Η εκκλησία μας σιτίζει πάνω από 100.000 παιδιά άπορων οικογενειών κάθε χρόνο»
(Ξεχωριστή στιγμή για τον ίδιο, η τιμητική του διάκριση από τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Θεόδωρο ‘ Β, για τη συνδρομή του στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας).
» Η Τανζανία έχει πολύ καλούς και φιλόξενους ανθρώπους. Δεν υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις και είναι ήρεμα τα πράγματα, συγκριτικά με τη Ν. Αφρική που υπάρχει ακόμη έντονο πρόβλημα. Στην πόλη οι μισοί είναι Ορθόδοξοι και οι μισοί Μουσουλμάνοι και όλοι ζούμε αρμονικά. Δεν υπάρχει διχόνοια, ούτε για τη θρησκεία, την εργασία, ούτε με τη φυλή του καθενός…
Κλείνοντας, τον ρωτάμε αν έχει σκεφτεί ποτέ τη μόνιμη διαμονή του στον Πύργο.
«Είναι πάντα ένα ανοιχτό ενδεχόμενο. Βλέπω τον Πύργο έως ένα ωραίο μέρος να μείνω, αν φτάσω σε μια ηλικία που θα ήθελα να ηρεμήσω…»
