Στον ANT1 μίλησε η αδερφή της 41χρονης Γαρυφαλλιάς της γυναίκας που υπέκυψε -έπειτα από σκληρή μάχη που έδωσε- στα σοβαρά τραύματα που της προκάλεσε ο σύντροφός της που την ξυλοκόπησε άγρια.
Η αδερφή της Γαρυφαλλιάς σχολίασε την απόφαση την απόφαση της οικογένειας να δωρίσει τα όργανα της Γαρυφαλλιάς λέγοντας πως «έτσι νιώθουμε ότι η αδελφή μας δεν χάθηκε άδικα και τουλάχιστον η καρδούλα της θα συνεχίζει να χτυπάει κάπου αλλού. Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσει άλλους συνανθρώπους μας, που το έχουν ανάγκη». Παράλληλα ζήτησε να αλλάξουν οι ποινές καθώς δεν γίνει κάτι τέτοιο «δυστυχώς θα έχουμε τα ίδια ξανά».
Όπως τόνισε στη συνέχεια η αδερφή της Γαρυφαλλιάς «εάν δεν γίνει κάτι με το θέμα της ποινής στους συγκεκριμένους, ας τους πούμε, ανθρώπους, στον οποιονδήποτε που επιλέγει να σηκώσει χέρι και να χτυπήσει την οποιαδήποτε γυναίκα, εάν αυτή η ποινή δεν αναβαθμιστεί και δεν κλείσει το παραθυράκι που τους αφήνει το περιθώριο να κάνουν αυτή την ενέργεια και ο κάθε γονέας και τα κάθε αδέρφια να χάνουν τους ανθρώπους τους, δυστυχώς θα έχουμε ξανά και ξανά την ίδια επανάληψη και κάποια οικογένεια και κάποιοι γονείς να χάνουν τα παιδιά τους».
«Εάν δεν υπάρξει γενική αλλαγή θα είμαστε τηλεθεατές στο ίδιο έργο. γιατί θα ξέρουν ότι οι ποινές τους, με μια καλή διαγωγή, με οτιδήποτε, σε κάποια χρόνια θα είναι έξω» συνέχισε η αδερφή της Γαρυφαλλιάς, η οποία αναφέρθηκε και στην δολοφονία της Δώρας στο Αγρίνιο: «Στο Αγρίνιο και σε κάθε απομακρυσμένη περιοχή, τι να δουλέψει το “panic button”, όταν δεν υπάρχει ΑΤ, ή όταν σου λένε η αστυνομία θα έρθει σε 2 ώρες. Δεν είναι όλες οι γυναίκες στην Αθήνα, σε μεγάλες πόλεις, που μπορεί να έρθει άμεσα κάποιο περιπολικό. Υπάρχουν απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν υπάρχουν καν αστυνομικά τμήματα ώστε να βοηθήσουν τον οποιονδήποτε. Μην ξεχνάμε και το περιστατικό που η κοπέλα που πριν από μερικούς μήνες δολοφονήθηκε έξω από το αστυνομικό τμήμα».
Τέλος, απευθυνόμενη, τέλος, σε όσους γίνονται μάρτυρες περιστατικών βίας κατά γυναικών είπε «πολλές φορές υπάρχει και η περίπτωση που γίνονται μπροστά στα μάτια μας και λέμε ας μην μπλέξω. Ας γίνει έστω ένα τηλέφωνο, ένα τηλεφώνημα ανώνυμο, θα σώσεις μια ζωή. Θα προσπαθήσει.. Από το να σκεφτείς "μη μπλέξω"».
