Και αυτό γιατί ο Σπύρος Φωτεινός υπήρξε ένας οραματικός δήμαρχος, αλλά και μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Η οχταετής διαδρομή του στα αυτοδιοικητικά πράγματα του Δήμου, το πλούσιο έργο που άφησε και η σπουδαία άυλη παρακαταθήκη που κληρονόμησε δεν ήταν τίποτα άλλο από μια απόδειξη της δύναμης που έκρυβε η θέληση του, αλλά και του αποτελέσματος που έφερνε η αφοσίωση του στο στόχο. Ήταν οι πρωτοβουλίες της Ολυμπίας της τόλμης και της αυτοπεποίθησης στη δεκαετία του 1980.
Η διαδρομή του είναι γνωστή. Γεννήθηκε στη γειτονική κοινότητα Μάγειρα και ύστερα από μια πολύχρονη διαδρομή ως ενεργός πολίτης και επιτυχημένος δικηγόρος, επέστρεψε στη γενέθλια Γή, στην πιο ώριμη περίοδο της ζωής του για να αφιερωθεί και να αγωνιστεί από την θέση του δημάρχου – ως πρώτος μεταξύ ίσων – όπως έλεγε, για ότι πίστευε περισσότερο. Στην ανάδειξή της Ολυμπίας σε ένα παγκόσμιο Κέντρο για τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό και την Ειρήνη.
Ως δήμαρχος ο Σπύρος Φωτεινός την οχταετία 1982-1990 εργάστηκε νυχθημερόν για την αναδιοργάνωση του Δήμου και την προετοιμασία του να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις που ανοίγονταν για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υλοποιώντας σειρά έργων (πλατεία δημαρχείου, ασφαλτοστρώσεις, δρόμος για Δρούβα, κ.λ.π.) άλλαξε τη φυσιογνωμία της πόλης και βελτίωσε την καθημερινότητα των δημοτών. Δημιούργησε και λειτούργησε το Γραφείο Πληροφοριών του Δήμου, μια καινοτόμα δομή για την εποχή που συνέβαλε καθοριστικά στην εξυπηρέτηση των χιλιάδων επισκεπτών της Ολυμπίας. Ξεκίνησε την υλοποίηση του σχεδίου πόλης Αρχαίας Ολυμπίας και την επεκτασή του στους οικισμούς Κάμπος, Μαμουσέικα και Δρούβα, δίνοντας προοπτική διεξόδου στον πολεοδομικό μαρασμό της πόλης.. Στήριξε τα Συμβούλια Περιοχής συμβάλλοντας στην δημιουργία κοινής αντίληψης για ένα ενιαίο δήμο και προετοιμάζοντας τον μετέπειτα θεσμό του Καλλικράτη.
Όμως το μεγάλο του όραμα ήταν η παγκόσμια καταξίωση της Ολυμπίας και για την επιτυχία του στόχου αυτού αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις.
Με σειρά ενεργειών και με την στήριξη επώνυμων προσωπικοτήτων του πνευματικού και αθλητικού κόσμου της Χώρας προσπάθησε να δημιουργήσει ένα εθνικό μέτωπο πίεσης προς την πολιτεία για την επιτυχία του εγχειρήματος. Το πιστεύω του ήταν πως η Ανάδειξη της Ολυμπίας σε παγκόσμιο Κέντρο για τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό και την ειρήνη πρέπει να αποτελεί εθνική υπόθεση.
Η συνεργασία του Δήμου με Ε.Ε.Δ.Υ.Ε (Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη), την Κ.Ε.Α.Δ.Ε.Α. (Κίνηση για την Ειρήνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εθνική Ανεξαρτησία) και Α.Κ.Ε. (Αδέσμευτη Κίνηση Ειρήνης) η συμμετοχή του σε πορείες και εκδηλώσεις για την ειρήνη, τον αφοπλισμό από τα πυρηνικά και την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, η ανακήρυξη του Νοτιοαφρικανού ηγέτη Νέλσον Μαντέλα σε επίτιμο Δημότη Αρχαίας Ολυμπίας, η προώθηση των αδελφοποιήσεων με πόλεις του εξωτερικού (Ιναζάουα Ιαπωνίας, Ολύμπια Η.Π.Α.) συνένωσαν δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο, συμβάλλοντας ακόμα περισσότερο στην εμβάθυνση και διάδοση του αξιακού περιεχομένου της Γενέτειρας του Ολυμπισμού.
Υπερασπίστηκε με τρόπο αδιαπραγμάτευτο τις αξίες του Ολυμπιακού κινήματος, όταν αυτές κινδύνευαν να αλλοιωθούν όπως συνέβη με την προσβολή της ιερότητας της Ολυμπιακής Φλόγας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες 1984, όπου οι διοργανωτές πωλούσαν τις διαδρομές των λαμπαδηδρόμων έναντι 1.000 και 2.000 δολαρίων. Οι αγώνες του Δήμου και του Δημάρχου πήραν διεθνείς διαστάσεις αναγκάζοντας την Κυβέρνηση να φυγαδεύσει στην κυριολεξία την Ολυμπιακή Φλόγα από το αποκλεισμένο από τους Ηλείους πολίτες Αρχαίο Στάδιο, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα εκατομμύρια ανθρώπους για τον φιλειρηνικό ρόλο των ολυμπιακών αγώνων. Ήταν οι αγώνες που καθιέρωσαν τον Δήμο Ολυμπίας ως θεματοφύλακα των αξιών του Ολυμπισμού όπως οι αναβιωτές των ολυμπιακών αγώνων Πιέρ Ντε Κουμπερτέν και Δημήτρης Βικέλας οραματίστηκαν.
Στήριξε με όλες του τις δυνάμεις την πρόταση του αείμνηστου προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Γιάννη Σεφερλή για την δημιουργία του Διεθνούς Ολυμπιακού Κέντρου Ειρήνης (ΔΟΚΕΠ), ενός πρωτοποριακού οργάνου που στόχευε να συσπειρώσει γύρω από την Ολυμπία όλες τις υγιείς Ολυμπιακές δυνάμεις σε ένα προβληματισμό για το μέλλον του Ολυμπιακού κινήματος.
Όμως ο Σπύρος Φωτεινός δεν σταματούσε ποτέ να ονειρεύεται και να γεννά ιδέες για την αναβάθμιση της Ολυμπίας και μέσα από την σύγχρονη αναβίωση ιστορικών θεσμών που με τόση επιτυχία προϋπήρξαν 28 αιώνες πριν, με σημαντικότερους τους θεσμούς της Εκεχειρίας και της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας οι οποίοι κυριαρχούσαν στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες και δειλά- δειλά είχαν αρχίσει να εμφανίζονται και στο σύγχρονο ολυμπιακό στερέωμα.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που όλοι επιθυμούσαμε. Η Ελληνική Πολιτεία δεν έδειξε το ενδιαφέρον που περιμέναμε. Όμως τίποτα δεν πήγε χαμένο. Οι προσπάθειες αυτές άνοιξαν δρόμους, ρίζωσαν στις συνειδήσεις των ανθρώπων και σήμερα αποτελούν βασική διεκδίκηση κάθε δημοτικής αρχής.
Αγαπημένε Δήμαρχε
Όλοι όσοι ξεκινήσαμε στο μακρινό 1982 την μακρά πορεία της Ολυμπίας για να ανέβει ο Τόπος αυτός λίγο ψηλότερα και είμαστε σήμερα εδώ ξέρουμε ότι βάλαμε γερά θεμέλια. Ξέρουμε επίσης ότι στην προσπάθεια αυτή ήσουν πάντοτε στην κορυφή του αετώματος που στόλιζε τα κτίρια της Ολυμπίας. Ήσουν ο οδηγός και ταυτόχρονα ο ακούραστος εργάτης.
Είναι αυτή, η παρακαταθήκη σου στον Τόπο, όπως την διατύπωσες στην εισηγησή σου στο 1ο Παγκόσμιο Πανηλειακό Συνέδριο Ανάπτυξης και Πολιτισμού το 1994.
«Η Ολυμπιακή ιδέα σήμερα παραμένει ως πνευματική παρακαταθήκη στη συνείδηση των ανθρώπων όλου του κόσμου.
Για αυτό πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι αλλά και να γίνουμε ενεργοί. Να αξιοποιήσουμε αυτή την ιστορική δυνατότητα. Να ανοιχτούμε στο παγκόσμιο περιβάλλον χρησιμοποιώντας τις διαχρονικές αξίες του πολιτισμού μας.
Μόνο έτσι μπορεί να ζωντανέψει η ελπίδα, ότι ο κόσμος που έρχεται , θα είναι ο κόσμος της ευγενικής άμιλλας, της φιλίας, της συναδέλφωσης και της ειρήνης».
Θεόδωρος Σπηλιόπουλος,
Δημήτριος Παπαβασιλείου
Σπύρος Τζαβάρας
Κώστας Βαρελάς
Ελένη Κωσταριά
Βαγγέλης Παπαϊωάννου
Γιώργος Δεββές
Δημοτικοί Σύμβουλοι Αρχαίας Ολυμπίας με τον συνδυασμό
«ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ»
του Δημάρχου Σπύρου Φωτεινού
(Δελτίο Τύπου)
