Λίγες μόνο ημέρες, αφότου ανώτεροι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Υποδομών άναψαν το «πράσινο φως» για την άρδευση 200.000 στρεμμάτων γης της Δυτικής Αχαΐας, από το Φράγμα του Πηνειού, εμπόδια ανυπέρβλητα αρχίζουν να ξεπροβάλλουν στον ορίζοντα, καθιστώντας την κατασκευή του μεγάλου έργου αβέβαιη, αν και με ξεκάθαρη την πολιτική βούληση, μαζί και αυτή των τεχνοκρατών του ΥΜΕ.
Παρελθόν
Οπως περιήλθε σε γνώση της «Π», η επερχόμενη έλευση μεγάλων ποσοτήτων νερού στον Κάμπο, περνά μέσα από εκκρεμότητες δεκαετιών του ιδίου του κράτους, που ξεκινούν σπό το 1972 και φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, άγνωστο δε για πόσο χρόνο ακόμα. Οι δικαστικές μάχες, φαίνεται να είναι το «κλειδί» της υποδομής, αφού υπάρχουν ακόμα τέσσερις αιτήσεις, που αφορούν πάνω από 1.200 ιδιοκτήτες γης, οι οποίοι από τότε δεν έχουν αποζημιωθεί για τα ακίνητα τους και η εκδικασή εκκρεμεί από το Τριμελές Εφετείο Πατρών.
Εκκρεμότητα
Για 500 απ' αυτούς, υπάρχει συνεργασία δικηγορικών γραφείων, από Πάτρα, Αμαλιάδα και Λεχαινά, παρακολουθώντας στενά το θέμα της άρδευσης, μέσω συστήματος καταιονισμού, που ξεκίνησε προ 50 ετών, μετά από κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Οικονομικών και ΥΠΕΧΩΔΕ. Η απαλλοτρίωση αφορούσε 10.000 ακίνητα στην βόρεια ζώνη του Πηνειού και έφτανε μέχρι και τα χωριά της Αχαΐας (Λάππα, Μετόχι κλπ.). Το 1973 δικάστηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αμαλιάδας η αίτηση του ελληνικού δημοσίου, στην οποία όμως παραστάθηκαν μόνο 100 από τους 10.000 δικαιούχους.
Αποζημίωση
Καθορίστηκε αποζημίωση 3 δραχμές το στρέμμα και κατά της απόφασης αυτής προσέφυγαν και οι 10.000, αρχικά ενώπιον του Εφετείου Πατρών και μετά στον Αρειο Πάγο. Ο ΑΠ από το 1975 και το 1978, με διαδοχικές αποφάσεις του, τους δικαίωσε, οπότε κατέθεσαν αιτήσεις οριστικού προσδιορισμού το 1980, ενώπιον του Εφετείου Πατρών.
Εξέλιξη
Το θέμα, για πολλά χρόνια, αποτελεί σημείο έντονων αντιπαραθέσων μεταξύ των γειτονικών νομών Αχαΐας και Ηλείας. Σε πρώτη φάση, το νέο οργανόγραμμα του ΥΜΕ, περιλαμβάνει την ολοκλήρωση της μελέτης επισκευής του φράγματος σε 1,5 χρόνο και παράλληλα της υδρογεωλογικής μελέτης αποτύπωσης αναγκών άρδευσης (σε στρέμματα), αλλά και της μελέτης κλειστών αγωγών στις αντίστοιχες περιοχές.
Εργα
Η φθηνή εκδοχή του έργου αφορά ανοιχτές Διώρυγες (όπως είναι σήμερα) και κόστος κοντά στα 34 εκατ. ευρώ., με την κατασκευή δύο τέτοιων, μία στο πάνω μέρος της Δυτικής Αχαΐας και η άλλη προς τη θάλασσα, που θα φτάνει μέχρι Λακκόπετρα και Αχαγιά, ωστόσο δεν θα καλύπτει, πλήρως τις ανάγκες άρδευσης. Η άλλη λύση έχει εκτιμητέο κόστος 100 εκατ. ευρώ και προβλέπει υδροδότηση για πότισμα, με κλειστούς αγωγούς και δίκτυα που θα οδηγούν το νερό στα κτήματα.
Ο πατρινός δικηγόρος Ανδρέας Βλάχος, μίλησε στην «Π» και εξήγησε ότι εκκρεμεί η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, με απόφαση του Εφετείου Πατρών (από το 2001) , η οποία δικάζεται μέσα στο 2021. Πρόσθεσε πως υπάρχουν άλλοι 700 ιδιοκτήτες, των οποίων δεν έχουν τελεσιδικήσει δύο αιτήσεις οριστικού προσδιορισμού και το κυριότερο με άγνωστο χρόνο εκδίκασης. «Αν πάει να γίνει τώρα το έργο, το μόνο σίγουρο είναι πως θα εξεγερθούν αυτοί που δεν έχουν τίποτε απολύτως (κύριοι διακαιούχοι ή κληρονόμοι τους) ως αποζημίωση, για τις απαλλοτριώσεις των 3 δρχ/στρέμμα. Ας ολοκληρώσει το ελληνικό δημόσιο τις υποχρεώσεις του, έναντι όλων αυτών, και μετά ας προχωρήσει σε έργα» λέει ο κ.Βλάχος.
Πηγή: Pelop.gr
