"Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό στο μύλο κι όλα γίνονται βαριά στου καιρού τη ζυγαριά" έλεγαν οι στίχοι από το υπέροχο τραγούδι του Ν.Γκάτσου με τον τίτλο "Στου καιρού τη ζυγαριά".
Ο καιρός τρέχει, το νερό τρέχει και ποτίζει τη γη που μας γεμίζει φθινοπωρινό άρωμα, το καλοκαιράκι γίνεται πια ανάμνηση που δεν την λαχταρώ πια και το φθινόπωρο άρχισε να χαρίζει το δικό του χρώμα στα δέντρα και τα λουλούδια.
Εφέτος, η γιορτή του Άη Δημήτρη έφτασε αλλά τα χρυσάνθεμά μου ακόμα δεν άνθισαν (για πρώτη φορά κι αυτά άργησαν τόσο)! Ωστόσο το μελαγχολικό φθινόπωρο γέμισε τους πάγκους της λαϊκής στη γειτονιά μας με κολοκύθες, αχλάδια, μήλα σε κάθε μέγεθος και σε κάθε χρώμα... κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, κιτρινοκόκκινα κι αυτό είναι κάτι που λατρεύω!
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
