Κάπου εκεί γύρω στις 11.30 τελείωσα, κυριολεκτικά και μεταφορικά κι έπεσα κατάκοπη στον καναπέ!
Πώς θα ήθελα τώρα κάτι σοκολατένιο μαζί με έναν καφέ θα ήταν ό,τι καλύτερο!
Και τότε ήταν που θυμήθηκα! Κάπου την έχω αλλά πού; Μαζεύοντας κούραση και βαρεμάρα και με ό,τι δυνάμεις μου είχαν απομείνει πήγα στο γραφείο και, ναι, ήταν εκεί... καρφωμένη στον πίνακα ανακοινώσεων.
Πήρα το άσπρο χαρτάκι από παλιό ημερολόγιο στο χέρι μου.
Αλήθεια, σου το είπα; Σιχαίνομαι να πετάω τα παλιά ημερολόγια, ειδικά αν δεν έχουν καμιά σημείωση μέσα και γι αυτό τα χρησιμοποιώ για συνταγές, σημειώσεις και ψώνια!
Αυτό το μικρό, κατάλευκο, μακρόστενο χαρτάκι είχε πάνω του κάτι που το ήθελα πολύ. Κάτι που έψαξα πολύ για να το ξεχωρίσω.
Μια συνταγή για μαγική, θεσπέσια, ιδανική σοκολατόπιτα που το ένστικτό μου προσπαθούσε να με πείσει (εύκολο ήταν, δεν χρειαζόταν ιδιαίτερος κόπος) να την φτιάξω!
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
