Καλημέρα!
Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι... πόσοι, άραγε είναι αυτοί που δεν τρώνε πίτσα;
Δεν ξέρω και φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει τρόπος να το βρω... εκείνο που ξέρω καλά είναι ότι τα μηχανάκια των ντελίβερυ πηγαινοέρχονται κι ότι όσοι δεν αγαπούν την έτοιμη πίτσα που ανήκει στην κατηγορίων των νόστιμων πλην όμως βρώμικων junk food αγαπούν την σπιτική της εκδοχή που την μεταμορφώνει σε ένα γεύμα με άπειρες παραλλαγές γεύσης όσον αφορά στη γέμιση και στη ζύμη αλλά και στις θερμίδες.
Προσωπικά, λατρεύω την πίτσα και ιδιαίτερα τη σπιτική εκδοχή της όπου μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα υλικά που θέλεις, τη ζύμη που θέλεις, τις θερμίδες (περίπου) που θέλεις και κυρίως να ξέρεις ότι είναι καθαρή και, γιατί όχι, υγιεινή!
Πρέπει όμως να δηλώσω, ευθαρσώς και κάτι ακόμα... ότι απ' όλη την πίτσα αυτό που κυρίως με ξετρελλαίνει είναι η... ζύμη!
Η ζύμη που είναι κρατσανιστή γύρω γύρω και πιο μαλακή στο κέντρο επειδή έχει "βραχεί" από το ζουμάκι της γέμισης που στρογγυλοκάθεται πάνω της (όποια κι αν είναι).
Ναι ...είμαι ψωμού! Νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω με ψωμί και... κάτι άλλο ...μάλλον τυρί ...ναι, σίγουρα τυρί φέτα, κασέρι ή γραβιέρα, δεν με πειράζει!
Αυτός είναι ο λόγος που λατρεύω και το καλτσόνε, την κλειστή εκδοχή της πίτσας.
Εκείνο που τρως διπλάσια ζύμη με την ίδια ποσότητα γέμισης και γεμίζει το στόμα σου από ψημένο, πεντανόστιμο, αφράτο ...ψωμάκι.
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
