Καλή σας μέρα!
Καιρό τώρα ήθελα να φτιάξω ένα αμερικάνικο πιάτο, πολύ συνηθισμένο και γεμάτο θερμίδες αλλά και νοστιμιά!
Ένα πιάτο με άπειρες παραλλαγές που όταν το άκουγαν κάποιοι ή κάποιες στο τριώροφο το πρώτο που σκέφτονταν ήταν το θερμιδικό του φορτίο.
Οκ! Έχει θερμίδες και με το παραπάνω!!
Όμως, είναι από κείνα τα πιάτα που όταν τα απολαμβάνεις, μια φορά το μήνα... μια φορά το δίμηνο... καλό είναι να τα απολαμβάνεις χωρίς να σκέφτεσαι τις θερμίδες!
Γιατί τί νόημα έχει να χάνεις τη μισή απόλαυση εξαιτίας των ενοχών;
Κανένα! Απολύτως κανένα!
Τουλάχιστον το απολαμβάνεις και την άλλη μέρα γεμίζεις ένα πιάτο με μια ωραία, καταπράσινη ή και πολύχρωμη (γιατί όχι;;) σαλάτα και ... οι θερμίδες πάνε περίπατο!
Σήμερα, λοιπόν, θα δείτε μια αυτοσχέδια παραλλαγή του συγκεκριμένου πιάτου όπου, κυριολεκτικά, "τρύπωσε" ένα ιταλικό τυρί, η γνωστή κι αγαπημένη μοτσαρέλλα, μια και διεκδίκησε τη θέση της σε ένα πιάτο ζυμαρικών!
Γκούντα και μπέικον συμπλήρωσαν τη νοστιμιά και το ψωμάκι που μοσχοβόλησε από το λίπος που έβγαλε το μπέικον αλλά και το σκόρδο... έβαλε την πινελιά του για να απογειώσει το φαγητό!
Ένα πιάτο που αξίζει να το δοκιμάσουμε αλλά χωρίς να σκεφτόμαστε τις θερμίδες απλά το αφήνουμε να μας ...μαγέψει και να χαραχθεί ανεξίτηλα στη γευστική μας μνήμη!