" Όλο γεύση και όλο νοστιμιά! Χρώματα κι αρώματα!!" διαφήμιζε την αχνιστή κοτόσουπά της στα λατρεμένα της μικρά που χοροπηδούσαν γύρω από το τραπέζι φωνάζοντας ..." Ο Βίτα και η Μίνι κυνηγούν μια βιταμίνη!!!
" Άντε, ελάτε... καθήστε... μια ζεστή κοτόσουπα γεμάτη χρωματιστές πινελιές είναι ό,τι καλύτερο για τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου αλλά και για τα πρώτα κρυώματα και συνάχια... είπε με σταθερά δυνατή φωνή για να τους επιβληθεί και να στρωθούν να φάνε!
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα χρωματιστά αρώματα που άγγιζαν το νου και την καρδιά, τη μύτη αλλά και την όρεξη, κάπου εκεί ανάμεσα στις γλυκές φωνούλες ταξίδεψε γρήγορα προς τα πίσω... στα νιάτα της!
Τότε που άκουγε την αγαπημένη της θεία να λέει στον ξάδερφό της... "πιες αυτό το φλιτζάνι με το ζεστό κοτόζουμο, έτσι όπως είναι με μπόλικο λεμόνι αλλά και ρίγανη ... είναι το καλύτερο γιατρικό για το κρύωμα... πιες το και είναι θαυματουργό... μέχρι αύριο θα είσαι καλά... θα δεις!!"
Χαμογέλασε μόνη της γιατί σκέφτηκε... "μα πώς επαναλαμβάνονται εικόνες και μνήμες χαραγμένες στο είναι μας!!".
Τότε την αμφισβητούσα και τώρα... τώρα λέω σχεδόν τα ίδια!!!
Αλλά τώρα πια το πίστευε... μια πολύχρωμη κοτόσουπα, γεμάτη βιταμίνες από τα λαχανικά, τον κουρκουμά, το κάρυ!
Λίγος τραχανάς της γιαγιάς για να γίνει πιο χορταστική και χυλωμένη η εξαίσια σούπα (εξάλλου ήταν ερωτευμένη με τις κοτόσουπες με τραχανά!)!
Μια φέτα φρυγανισμένο, ζεστό ψωμί και να ο... παράδεισος της γεύσης στο τραπέζι μας!!!
Αυτή την παραδεισένια γεύση ήρθα κι εγώ, να μοιραστώ μαζί σας... αν, φυσικά το θέλετε...