Καιρό τώρα το έβλεπα... ερχόταν!
Η διάθεση στα ...πατώματα, η έμπνευση για ένα ομορφογραμμένο κείμενο βγαλμένο από την ψυχή ...εξαφανισμένη κι εγώ να ...τρέχω όλη την ημέρα από το ένα στο άλλο χωρίς να μπορώ να βρω τον κανονικό μου ρυθμό, με την αίσθηση ότι ο χρόνος περνά κι εγώ κάνω τα μισά απ' όσα θέλω και πρέπει.
Μελαγχολική, πιεσμένη, προβληματισμένη για όλα κι ακόμα περισσότερο για το μέλλον και τί θα φέρει μαζί του διαπίστωνα ότι κάτι που τόσα χρόνια έκανα με μεγάλη χαρά τώρα μου φαινόταν ...ασήμαντο!
Τύψεις, θλίψη, άγχος συνόδεψαν όλες αυτές τις μέρες.
Οι γεύσεις πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, η φωτογραφική μηχανή κοντέψε να "πιάσει αράχνες" και η δύσκολη καθημερινότητα με τις άπειρες υποχρεώσεις κυριάρχησε για τα καλά.
Κι έφτασε η στιγμή που έπρεπε να κάνω κάτι...αν και, όχι... δεν τελείωσε ο τρελός ρυθμός της τωρινής καθημερινότητάς μου, με άπειρα τρεξίματα για συλλογή εγγράφων, υπογραφές, εξετάσεις επικαιροποίησης ξένων γλωσσών, μεταφράσεις εγγράφων και πολλά πολλά ακόμα που με ...αποσυντονίζουν μια και μεγαλώνουν το χαρτοβασίλειό μου που, έτσι κι αλλιώς, ήταν πάντα "αξιοσημείωτο".
Όμως θα συνεχίσω... θέλω να ξαναβρώ το κέφι και τη χαρά της επικοινωνίας μου μαζί σας μια και μου λείψατε.
Το ρυζόγαλο που θα σας παρουσιάσω σήμερα ήταν μια ...ιδέα της στιγμής!
Μια ιδέα τόσο προκλητική που με έκανε να αναζητήσω τη φωτογραφική μου μηχανή, να σκύψω με λαχτάρα πάνω από την κατσαρόλα και να ανυπομονώ να δοκιμάσω!
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
