1,2,3,4... τί υπομονή είχαμε όταν ήμασταν παιδιά!
Κάθε φορά που τρώγαμε ένα παγωτό αυτό καταγραφόταν και κάπου εκεί στο τέλος Αυγούστου γινόταν ο απολογισμός και η μεγάλη κόντρα.
Αν, βέβαια, δεν είχαμε τόση αντοχή η καταμέτρηση γινόταν στο τέλος κάθε μήνα ή και κάθε εβδομάδας!
Κάθε, λοιπόν, που απολαμβάναμε ένα παγωτό είχαμε και την επιπλέον απόλαυση της πρόσθεσης στα όσα ήδη είχαμε φάει!!
Βέβαια, υπήρχε μια διαφορά με το τώρα... κι αυτή η διαφορά ήταν στο ότι τρώγαμε έτοιμα παγωτά.
Στην Καβάλα που γεννήθηκα και μεγάλωσα απολαμβάναμε παγωτά από τον "Φέσσα" ή την "Μυροβόλο Άνοιξη" κι άλλοτε από του Πορλού.
Για σπιτικό παγωτό... ούτε σκέψη.
Πολύ αργότερα, μεγάλη πια, όταν είχα ήδη σταματήσει το μέτρημα που σήμαινε και το τέλος της παιδικής μου ηλικίας, δοκίμασα το πρώτο μου σπιτικό παγωτό με τη γνωστή συνταγή της Μόρφατ (αν δεν κάνω λάθος).
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
