Καλημέρα σας! Μια λέξη μόνον... καφές!!!
Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου χωρίς καφέ τουλάχιστον από τότε που έγινα 18 χρονών.
Καφές ελληνικός, καφές γαλλικός ή αλλιώς βραστός, καφές στιγμιαίος και αργότερα εσπρέσο, καπουτσίνο, καφές με σοκολάτα γιατί όταν είσαι "σκληροπυρηνικός" του καφέ όπως εγώ δεν αντέχεις τον καφέ με γεύση μπισκότο, με γεύση καραμέλα ή οτιδήποτε άλλο.
Μα εάν θέλω μπισκότο ...τρώω μπισκότο, εάν θέλω καραμέλα ...αγοράζω καραμέλες καφέ!!!!
Αφού όμως θέλω καφέ... πίνω καφέ!!! Ιδιοτροπία;;; Στριμάδα;;; Μπορεί αλλά τη θέλω τη γεύση του καφέ!!!!
Με γάλα ή χωρίς, με ζάχαρη ή χωρίς, το πρωί και το απόγευμα!
Δύο καφέδες τη μέρα μου αρκούν για να γεμίσω τις μπαταρίες μου και να νιώσω γεμάτη ενέργεια!
Να ρωτήσω;;;; Εσείς αγαπάτε τον καφέ;;;; Τον καφέ ...καφέ ή τον καφέ με γεύση;;;;;
Κι εδώ που τα λέμε... σωστοί οι δύο καφέδες την ημέρα αλλά πώς μπορείς να ξεκολλήσεις το μάτι σου όταν βλέπεις ένα ωραίο κέικ με εσπρέσο;;;
Δεν ξέρω για σας, αλλά σε μένα είναι πολύ δύσκολο να αντισταθώ!!
Αυτό συνέβη κι όταν, πριν μέρες είχα γενέθλια και όλοι στο σπίτι περίμεναν τούρτα!!!
Εκεί που ξεφύλλιζα περιοδικά προσπαθώντας να βρω κάτι που θα μου αρέσει... "σκόνταψα" πάνω του!!!!!!!!
Ένα κέικ με εσπρέσο κι ύστερα η φαντασία προχώρησε και πάνω στο κέικ ήρθε και καλοστρώθηκε μια ωραία κρέμα με μασκαρπόνε (το ιδανικό τυρί για τυραμισού) και ...κάτι έλειπε!
Πάντα κάτι λείπει όταν έχω ένα κέικ με μια κρέμα... ακόμη κι όταν αυτό το κέικ είναι το πιο αφράτο του κόσμου.
Ένα σιρόπι δίνει πάντα μιαν άλλη νότα, μια νότα ζουμερή που γεμίζει το στόμα και ικανοποιεί τις αισθήσεις!!!
Όταν, λοιπόν, κατέφτασε και το σιρόπι... όλα ήταν εντάξει...θαρρείς και το κάθε τι μπήκε στη θέση του σαν κομμάτι ενός γλυκού παζλ!!!
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
