Καλημέρα!
Το κοτόπουλο είναι μακράν το αγαπημένο μου κρέας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!
Μόνη εξαίρεση τα κοτόπουλα που μεγάλωναν στο κοτέτσι της γιαγιάς!
Κοτόπουλα που κατέφθαναν μικρούλια μικρούλια στο κοτέτσι, έκαναν αυγουλάκια, μεγάλωναν και μετά έκαναν μια δυναμική είσοδο στο οικογενειακό πιάτο.
Εεεε, εκείνα τα μεσημέρια ήταν μεγάλη δοκιμασία για μένα.
Όταν η πρόταση για γεύμα με ένα από κείνα τα κοτόπουλα ...έπεφτε στο τραπέζι άρχιζε το προσωπικό μαρτύριο.
Θύμησες, ενοχές, αποστροφή, αίσθηση κανιβαλισμού ανακατεύονταν όλα μαζί στο μικρό κεφαλάκι και το αποτέλεσμα ήταν ...η απόλυτη άρνηση ακόμα και να δοκιμάσω μια τόση δα μπουκίτσα!
Όχι δεν ήταν ότι δεν μου άρεσε το κοτόπουλο, όπως, σίγουρα, καταλάβατε!
Ήταν η αίσθηση ότι το ...γνώριζα (!!!) και οι μπουκιές δεν κατέβαιναν με τίποτα!
Άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ήταν ο προορισμός του... όπως άργησα να συνειδητοποιήσω ότι τα κοτόπουλα που εξαφανίζονταν από το κοτέτσι δεν τα στέλναμε στον θείο και ταυτόχρονα τυχαία είχαμε κοτόπουλο για γεύμα!!
Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά!
Εγώ μεγάλωσα, το κοτόπουλο συνεχίζει και είναι το αγαπημένο μου φαγητό αλλά ούτε που θα το σκεφτόμουν να βάλω ένα στον κήπο και να το βλέπω να μεγαλώνει!!
Βλέπετε ...κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!!!
Παρόλα αυτά το σημερινό κοτοπουλάκι είναι ένα από κείνα τα φαγητά που δεν μπορώ να του αντισταθώ και νομίζω ότι ούτε κι εσείς!
Απλό, εύκολο και μόνο μ' ένα τηγάνι!
Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com
