Καλημέρα!
Εεεεε, ναι λοιπόν!
Ο πιο αμβισβητήσιμος άγιος χτυπάει την πόρτα μας.
Κατ' άλλους εμπορικός, κατ' άλλους άγιος που τον τιμάμε, κατ' άλλους "εδώ ο κόσμος χάνεται κι εμείς με τον άγιο Βαλεντίνο ασχολούμαστε".
Εντάξει, συμφωνώ με όλους.
Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ένας ξενόφερτος και πολύ εμπορικός άγιος (αρκεί να διαθέτεις έστω και μερικά ευρώ για κάποιο δώρο) μέσα σε μια ταραγμένη για τη χώρα μας εποχή με χίλια δυο άλλα προβλήματα να χοροπηδούν γύρω μας ΑΛΛΑ... είναι και μια μέρα που εξ αιτίας του μπορεί να βρούμε λίγο χρόνο να σταματήσουμε το "τρέξιμο" και να κοιτάξουμε γύρω μας!
Να δούμε όσους αγαπάμε κι όχι μόνον το έτερον μας ήμισυ και να ξαναθυμηθούμε τί νιώθουμε πέρα και μακριά απ' όλα όσα μας αγχώνουν.
Εντάξει, λοιπόν! Ας το γιορτάσουμε!
Εξάλλου, τί θέλει ο άνθρωπος για να γιορτάσει μια τέτοια μέρα;
Λίγη ηρεμία κι ένα απλό γεύμα!
Γιατί είναι πασίγνωστο ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι!
Τώρα ξέρω... εσύ που δουλεύεις σκέφτεσαι... "Μα τί λέει;;
Θα γυρίσω στις 5 από τη δουλειά και θα αρχίσω τα μαγειρέματα!
Πιάσε κατσαρόλες, βάλε κουτάλες, πρόσθεσε μπαχαρικά, να και οι μυρωδιές... ξεθεώθηκα και το μόνο που θα θέλω είναι να κοιμηθώ."
Κι όμως! Δεν χρειάζεται να μαγειρέψεις κάτι πολύπλοκο... άστο αυτό για καμιά Κυριακή, ούτε χρειάζεται το φαγητό είναι αστακός, καραβίδες ή φουά γκρα ...κι ένα κοτοπουλάκι ή μια μακαρονάδα, αν είστε της Ιταλικής σχολής, μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους.
Να και στο τέλος κι ένα γλυκάκι... και το δείπνο ...τέλειο!