Περίμενα να πιω νερό, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Νερό δεν πίνω.
Έτρεξα νύχτα στο Νοσοκομείο με πρόβλημα υγείας και το Νοσοκομείο έκανε τον τροχονόμο: Για Πύργο, Πάτρα, Αθήνα.
Το 2013 όλη η πόλη μας υποδέχτηκε με ενθουσιασμό το κολυμβητήριο. Για να μάθουν επιτέλους τα παιδιά μας κολύμβηση. Τώρα το έχουμε τον περισσότερο καιρό κλειστό.
Περιμέναμε ένα Σάββατο να δούμε μπάσκετ στην Α1 κατηγορία με τις καλύτερες ομάδες της χώρας και τώρα μας πλακώνουν τα σύννεφα των άγονων ημερών της τοπικής κατηγορίας.
Είναι λογικό να πω: Ως εδώ και μη παρέκει.
Τα χρόνια που πέρασαν ένιωθα περήφανος για το φίλο μου, το δήμαρχο Γιάννη Λυμπέρη. Ένιωθα πως όλα τα αυτά τα επιτεύγματα, η ανάπτυξη της Κουρούτας, η ίδρυση του Τ.Ε.Ι., το Δημοτικό Θέατρο και πολλά άλλα, αντανακλούν στην ευημερία και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ήρθε η ώρα να συμμετάσχω κι εγώ. Δέχτηκα την πρόσκλησή του και από σήμερα συνειδητοποιημένος μπαίνω στην πρώτη γραμμή, γιατί πρέπει να φέρουμε την
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΞΑΝΑ.
Ο σημερινός δήμαρχος επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας. Όσα κατακτήσαμε κινδυνεύουν να καταστραφούν και να χαθούν.
Πιστεύω ακράδαντα πως αν δε συστρατευθούμε ΟΛΟΙ για να ανατάξουμε τη σημερινή κατάσταση, τα χειρότερα θα έρθουν.
Σας θέλω όλους μαζί μου στην κοινή προσπάθεια με το ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΜΠΕΡΗ, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει πράξη τα οράματά μας και είναι τιμή μου που θ’ αγωνιστώ μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΓΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
