Κατά κόρον αλληλοεύχονται οι υποψήφιοι εκπρόσωποι των μνημονιακών κομμάτων της άρχουσας τάξης (επί το σωστότερον αταξίας) πολιτισμένο προεκλογικό αγώνα (άλλο τι κάνουν ως τώρα στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων βέβαια), όπου ως επί το πλείστον πραγματεύονται και αντιπαρατίθενται σαν κάφροι. Δείτε για του λόγου το ασφαλές όσα βίντεο υπάρχουν από τα 2 τηλεοπτικά κανάλια του Πύργου).
Η ευπρέπεια οφείλει να διακρίνεται από το κατά πόσον οι επιδιώξεις τους, ενέργειές τους, η πολιτική τους τελικά έχει την ευπρέπεια να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και προβλήματα της κοινωνίας που δήθεν υπηρετούν και όχι το πέρασμα μιάς κομματικής και ιδεολογικής πολιτικής κατά των συμφερόντων της εργαζόμενης κοινωνίας (τα συμφέροντα τών κατόχων του Κεφαλαίου – τραπεζιτών,μεγαλοεργολάβων, τοκογλύφων με άλλα λόγια κάθε είδους- ουδέποτε μπορούν να συνάδουν και να συμπίπτουν με αυτά της κοινωνίας). Αυτό είναι ευπρέπεια. Το αντίθετο είναι απρέπεια, όσο και να φωνασκούν περί πολιτισμένου προεκλογικού αγώνα, όσο και να συγκαλύπτουν τις προτεινόμενες δήθεν ανεξάρτητες πολιτικές τους με αέρα κοπανιστό περί σωτηρίας του τόπου, οραμάτων ανάπτυξης και προόδου, ανανέωση, όλοι μαζί, και τέτοια κουραφέξαλα.
Αυτές τις αλλαγές και ανάπτυξη μπορεί και οφείλει να τις επιβάλλει ο ίδιος ο λαός, ή ίδια η κοινωνία, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν. Από τα μέχρι αυτήν την στιγμή κομματόσκυλα των κομμάτων της πρωτοφανούς καταστροφής μας (της χώρας λένε, εμείς λέμε του λαού) τι μπορεί να περιμένει κανείς; Ποιοι στήριξαν και ποιοι στηρίζουν ακόμα αυτά τα κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα όλες τις δεκαετίες, δεν είναι αυτοί, οι χθεσινοί, σημερινοί και αυριανοί υποψήφιοί τους στην τοπική δήθεν αυτοδιοίκηση; Η πρόκειται για μετάλλαξη τους; Δεν είναι αυτοί που πασχίζοντας να αποδείξουν ακόμα και το αντιμνημονιακό τους μένος πετάνε τις μπαρούφες τους περί οραμάτων (αυτά τά έχει κανεις είτε στον ύπνο του, είτε στο ξύπνιο του όταν πλάθει παραμύθια για το δικό του μέλλον και δεν έχει την ευπρέπεια του λόγου και της σκέψης του;
Σχετικά με το «όλοι μαζί», άλλα είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων (σε αυτούς ανήκουν ασφαλώς και οι διανοούμενοι και οι επιστήμονες και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, μαζί με την εργατιά, με τους αγρότες και τους μεροκαματιάρηδες), και άλλα των προυχόντων και φυσικά άλλα των θυτών και άλλα των θυμάτων, ακόμα και σε μικρές κοινωνίες, όπως είναι οι δήμοι.
Εμάς, εσάς, όλους μας που ανήκουμε στην κατηγορία των εργαζομένων και μη προνομιούχων συνταξιούχων, ποιοι οφείλουν να μας εκπροσωπούν, και στον Δήμο, και στην Περιφέρεια, και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, και στην ελληνικό κοινοβούλιο; Και να μας εκπροσωπούν όχι μόνο διότι τους ψηφίσαμε, αλλά διότι ενεργά συμμετέχουμε στη κοινή διαχείριση των κοινών, και στην κοινή μοίρα μας. Μέσα από τους από εμάς διαχειριζόμενους συνεταιρισμούς, οργανισμούς και συνδικάτα. Με την αλληλοστήριξη και αλληλεγγύη των εργαζομένων, με την παραγωγή και παραγωγικότητα στον τομέα εργασίας μας, με φροντίδα για εξαίρετα άριστες υπηρεσίες υγείας σε όλες τις βαθμίδες (αν μπορούμε να διαβαθμίζουμε την υγεία βέβαια), με σχολεία που να παρέχουν άριστη εκπαίδευση και παιδεία, με σεβασμό κι αγάπη στο φυσικό μας περιβάλλον, με την κατά τούτον τον τρόπο απελευθέρωση μας από τον ζυγό της εκμετάλλευσης των πάντων και όλων μας. Τότε θα δικαιούμαστε να μιλάμε για πολιτισμό και ευπρέπεια.
Παρασκευάς Νικολόπουλος, Ηλεκτρ. Μηχανικός/Σπεσιαλίστας πληροφορικής
Υποψήφιος τελών εν ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η απρεπής ευπρέπεια
