Παναγιωτόπουλος Γιώργος - Υποψήφιος Δήμαρχος Ανδραβίδας Κυλλήνης
Λίγα λόγια …….
Γυναίκες: Μητέρες, σύζυγοι, εργαζόμενες, φοιτήτριες, ερωμένες, φίλες, επαγγελματίες, πολιτικοί……..
Γυναίκες που αγαπούν, που ερωτεύονται,, που υποφέρουν, που επαναστατούν, που αγωνίζονται, που εργάζονται καθημερινά και αδιάλειπτα εντός και εκτός της οικογενειακής εστίας.
Διαφορετικοί ρόλοι, σε συνάφεια, σε αλληλεπίδραση αλλά και σε αντιπαλότητα. Κάθε φορά πιο δύσκολοι και πιο ενδιαφέροντες.
Γυναίκες που κακοποιούνται ή κακοποιήθηκαν, που υφίστανται παρενόχληση στον εργασιακό τους χώρο, που –σε ακραίες κοινωνίες- ζουν υπό τη διαρκή απειλή μιας αδόκητης τιμωρίας στην υποψία ολισθήματος.
Διανύουμε τη 2η δεκαετία του 21ου αιώνα. Η γυναίκα σήμερα αποτελεί μια πολυσύνθετη οντότητα που αγωνιά για το μέλλον της και μετέρχεται όλα τα μέσα για την καταξίωσή της. Ανατρέπει παρωχημένες αξίες, διεκδικώντας, πολλές φορές ακόμη και στις μέρες μας, κεκτημένα προηγούμενων δεκαετιών. Χειραφετείται διαρκώς, οριοθετώντας και επεκτείνοντας το πεδίο δράσης της.
Αυτή τη Γυναίκα εξαίρουμε σήμερα. Τη Γυναίκα που προσπαθεί να δημιουργήσει ισόρροπη σχέση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, που καλλιεργεί μέσα από πολλαπλές ατραπούς την αυτοεκτίμησή της και εμπνέει το σεβασμό στους γύρω της.
Σ’αυτή την όμορφη Γυναίκα αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής και θαυμασμού. Γιατί αυτή η πολυσύνθετη Γυναίκα αποτελεί κινητήριο δύναμη για την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας.
Έτσι λοιπόν, δεν είναι μια απλή εμπορική γιορτή, δεν είναι απλά μια αφορμή για λουλούδια και δώρα. Πρόκειται για υπενθύμιση ενός χωρίς γεωγραφικά σύνορα, δύσκολου, επίπονου, επίμονου και πολυετούς αγώνα. Ενός αγώνα για τη διεκδίκηση και την προάσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας και την εξάλειψη της ανισότητας των δύο φύλων.
Λίγη ιστορία……..
Σαν σήμερα, το 1857 στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία συμμετείχαν στην πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη απεργία γυναικών ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερους μισθούς, αντίστοιχους αυτών των ανδρών. Δύο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες, που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, συγκρότησαν τα πρώτα εργατικά σωματεία γυναικών στην ιστορία των ΗΠΑ και συνέχισαν τους μαχητικούς αγώνες τους. Η φυλετική ανισότητα συνεχιζόταν, οι συνθήκες στα εργοστάσια παρέμεναν άθλιες, τα ωράρια δεν άλλαζαν και οι μισθοί δε σημείωσαν την παραμικρή αύξηση. Τα κινήματα "σιγοέβραζαν" για λίγα χρόνια μέχρι τον Φεβρουάριο του 1909, που έγινε η 2η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, πάλι στην Νέα Υόρκη, με το σύνθημα "Ψωμί και Τριαντάφυλλα" να κυριαρχεί. Η διαδήλωση είχε διάρκεια 13 εβδομάδες και συμμετοχή πάνω από 20.000 εργάτριες. Όμως για άλλη μία φορά η καταστολή ήταν μεγάλη και η αστυνομική βία κατά των διαδηλωτριών χωρίς προηγούμενο. Το 1910 η «Διεθνής Διάσκεψη Γυναικών», πρότεινε να καθιερωθεί η 8 Μαρτίου, ως η μέρα τιμής των γυναικείων αγώνων. Όταν οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε εκεί ως εθνική αργία. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1975, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θεσπίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη.
Χρόνια Πολλά
