Ένας τάφος με εκατοντάδες απολιθωμένα βατράχιαβρέθηκε κατά τις εργασίες εξόρυξης λιγνίτη στην κοιλάδα του Γκάιζελ στη Γερμανία, που φιλοξενούσε μια σειρά από σχετικά μικρές λίμνες πριν από περίπου 45 εκατομμύρια χρόνια.
Ο μαζικός τάφος έκανε τους παλαιοντολόγους να απορούν για χρόνια πώς είναι δυνατόν να πέθαναν τόσα πολλά βατράχια την ίδια ώρα. Νέα μελέτη δίνει μια πειστική απάντηση: Τα αμφίβια μάλλον πέθαναν στην προσπάθεια τους να ζευγαρώσουν, με τις λίμνες ζευγαρώματος να μετατρέπονται σε τάφο τους.
Προηγούμενες μελέτες είχαν υποστηρίξει πως τα αμφίβια μπορεί να πέθαναν, όταν η στάθμη των λιμνών έπεσε και τα επίπεδα οξυγόνου στο νερό μειώθηκαν. Ωστόσο η υπόθεση αυτή δείχνει να διαψεύδεται από νέα μελέτη που δημοσιεύει στην επιθεώρηση Papers in Palaeontology διεθνής ομάδα ερευνητών.
«Η έρευνά μας έδειξε ότι οι βάτραχοι θα μπορούσαν εύκολα να καταφύγουν σε κοντινούς όγκους νερού. Βρήκαμε επίσης ενδείξεις ότι τα κουφάρια τους επέπλεαν στο νερό για κάποιο καιρό πριν βυθιστούν στον πάτο της λίμνης. Οπότε η λίμνη δεν μπορεί να ξεράθηκε» γράφει στο The Conversation ο Ντάνιελ Φοκ του Πανεπιστημίου του Κορκ στην Ιρλανδία, επικεφαλής της μελέτης.\
Τα σκότωσε το ενθουσιώδες ζευγάρωμα
Η σύγκριση των απολιθωμένων σκελετών με σύγχρονα είδη έδειξε ότι τα προϊστορικά αμφίβια ήταν φρύνοι, οι οποίοι τείνουν να περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στη στεριά και επισκέπτονται λίμνες μόνο την εποχή του ζευγαρώματος. Δεδομένου ότι το χρονικό περιθώριο για ζευγάρωμα είναι περιορισμένο –σε ορισμένα τροπικά είδη διαρκεί μόνο μερικές ώρες- τα αρσενικά παθαίνουν σεξουαλική φρενίτιδα για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους.
«Το σεξ μπορεί να γίνει παγίδα θανάτου για τα σύγχρονα είδη φρύνων και βατράχων. Συχνά υποκύπτουν στην εξάντληση και πεθαίνουν» γράφει ο Φοκ. «Τα θηλυκά αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο πνιγμού, καθώς συχνά βυθίζονται από ένα ή περισσότερα αρσενικά» εξηγεί.
«Ακόμα και σήμερα, μαζικοί τάφοι φρύνων εντοπίζονται κατά μήκος μεταναστευτικών διαδρομών και σε λιμνούλες ζευγαρώματος. Πιθανώς το ίδιο συνέβη με τα δείγματα της κοιλάδας του Γκάιζελ».
Επομένως, «η πιθανότερη εξήγηση για την παρουσία αρκετών ομάδων φρύνων, αποτελούμενων από εκατοντάδες άτομα η καθεμία, τα οποία πέθαναν σχεδόν ταυτόχρονα σε διαφορετικές λιμνούλες, είναι ότι τα σκότωσε το ενθουσιώδες ζευγάρωμα» καταλήγει ο ερευνητής.
Τα απολιθωμένα βατράχια περιλαμβάνονται στη μεγάλη συλλογή απολιθωμάτων του Γκάιζελ, η οποία παρέμενε κλειστή για δεκαετίες αλλά πρόσφατα άνοιξε και πάλι για το κοινό και τους επιστήμονες.
Εκτός από αμφίβια, η συλλογή των 50.000 ευρημάτων περιλαμβάνει επίσης κροκόδειλους, φίδια, γιγάντια πτηνά και πρωτόγονα άλογα σε μέγεθος σκύλου».
Το παλιό λιγνιτορυχείο όπου βρέθηκαν τα απολιθώματα έχει πλέον έχει μετατραπεί σε λίμνη, στο πλαίσιο των εργασιών περιβαλλοντικής αποκατάστασής του στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Εκατομμύρια χρόνια μετά τους μαζικούς θανάτους, η νέα λίμνη ίσως φιλοξενήσει ξανά το ζευγάρωμα ερωτοχτυπημένων βατραχιών.
