Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν συντηρεί -και μάλιστα αγόγγυστα για εκείνον- το κλίμα της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα. Παρά τη στροφή που έκανε πρόσφατα, γιατί ήταν στροφή το να ζητήσει τη διαμεσολάβησή του Μακρόν στα ελληνοτουρκικά, του είναι απαραίτητος ένας «εξωτερικός εχθρός», ενόψει εκλογών.
Στη συνέντευξη τύπου της συνόδου των ηγετών της G-20, όταν ρωτήθηκε, κατά την προτελευταία ερώτηση - που δείχνει ότι οι δημοσιογράφοι είχαν προτεραιότητα τα διεθνή θέματα στα οποία συμβάλλει με το ρόλο της η Τουρκία, όπως τα σιτηρά, τα F-16 κλπ.- για το αν ισχύει ακόμη το «μία νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά», δεν θα μπορούσε να απαντήσει διαφορετικά, λόγω του εσωτερικού του ακροατηρίου.
Το γεγονός ότι απείλησε πάλι την Ελλάδα σε ένα διεθνές ακροατήριο, δεν σημαίνει αναβάθμιση της απειλής, αλλά διατήρηση της, καθώς τις έχει επαναλάβει και στη διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ και δεν υπήρξε κάποια κίνηση ούτε διπλωματική ούτε στο πεδίο.
«Δεν μπορεί μία τέτοια ρήση», όπως είπε, αποδίδοντας της μάλιστα μεγαλύτερη διάσταση από αυτή που έχει, δηλ.του στίχου ενός τραγουδιού, να την πάρει κάποιος πίσω και πολύ περισσότερο ο ίδιος. Γιατί να την πάρει άλλωστε; Του προσδίδει γόητρο και ακλόνητη στάση, έστω και στα… χαρτιά.
Ο Τούρκος πρόεδρος αναφερθείς στους εξοπλισμούς της Ελλάδας, υποβάθμισε και πάλι την ισχύ της, υποστηρίζοντας πως «ματαιοπονεί», γιατί η Τουρκία είναι πολύ πιο δυνατή. Το φωνάζει, δηλαδή… με την ανάγκη του αυτή να φανερώνει ενόχληση!
Ομολογουμένως, η Ελλάδα έχει ανδρωθεί και οχυρωθεί πάρα πολύ, διπλωματικά και αμυντικά. Η Τουρκία, που για δεκαετίες είχε την πρωτοκαθεδρία στην προτίμηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δυσκολεύεται να το αποδεχθεί αυτό. Έτσι προσφεύγει στην απαξίωση και την υποτίμηση του αντιπάλου, έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο για δημιουργία και πάλι εντυπώσεων κι ενίσχυσης γοήτρου… εσωτερικής κατανάλωσης.
Πηγή: Ethnos.gr
