Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας καθιερώθηκε τον Δεκέμβριο του 1977 με τη «βούλα» του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που αναγνώρισε με αυτό τον τρόπο τους αγώνες του γυναικείου κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας καθιερώθηκε σιωπηρά στις αρχές του 20ου αιώνα, σε μια περίοδο μεγάλων γεωπολιτικών και κοινωνικών αλλαγών που οδήγησαν στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και αναρίθμητες τοπικές συρράξεις και μετακινήσεις πληθυσμών. Οι διαδοχικές οικονομικές κρίσεις, οι δραστικές μεταβολές στο οικονομικό πεδίο και οι επιστρατεύσεις έφεραν τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή, μεταθέτοντας στους ώμους τους το βάρος της επιβίωσης της οικογένειας. Το αποτέλεσμα ήταν η ριζοσπαστικοποίηση μιας μεγάλης μερίδας γυναικών, των εργαζόμενων γυναικών που επάνδρωναν τις γραμμές παραγωγής στα εργοστάσια καθώς η εκβιομηχάνιση της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών επιταχύνονταν.
Όμως, η επίσημη ανακήρυξη της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, συνέβη το 1977 όταν ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών με ψήφισμά του ζήτησε από τα κράτη – μέλη να αναγνωρίσουν μια ημέρα κατά την οποία θα τιμώνται οι αγώνες των γυναικών και η παγκόσμια ειρήνη.
Τα γεγονότα που έγραψαν ιστορία και οδήγησαν στην καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας
1908
Το γυναικείο κίνημα στα σπάργανά του ήταν αποκύημα της δυσαρέσκειας που επικρατούσε στις τάξεις των χαμηλόμισθων εργαζόμενων στις εργατικές γειτονιές των μεγαλουπόλεων και κέρδιζαν τάχιστα έδαφος. Η πρώτη μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας γυναικών συνέβη στη Νέα Υόρκη το 1908. Περισσότερες από 15.000 γυναίκες, νούμερο εξωφρενικό για την εποχή, διέσχισαν την πόλη διαδηλώνοντας για λιγότερες ώρες εργασίας, υψηλότερες αμοιβές και το δικαίωμά τους να ψηφίζουν.
1909
Ο σπόρος της αγανάκτησης που έσπειραν οι πρώτες οργανωμένες γυναικείες διαμαρτυρίες οδήγησαν το 1909 το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής να καθιερώσει για τα μέλη του την 28η Φεβρουαρίου ως «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας». Η γιορτή παρέμεινε εν ισχύ ως το 1913.
1910
Η δεύτερη Διεθνής Συνδιάσκεψη των Εργαζόμενων Γυναικών στην Κοπεγχάγη ήταν η πρώτη φορά που έπεσε στο τραπέζι η ιδέα για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Η πρόταση κατατέθηκε από την Κλάρα Τσέτκιν, Γερμανίδα ακτιβίστρια και πολιτικό, στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών, η οποία εισηγήθηκε την καθιέρωση μια ημέρας, κοινής σε όλα τα κράτη, για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Η πρόταση της έγινε δεκτή ομόφωνα από τις 100 συνέδρους από 17 χώρες, εκπροσώπους γυναικείων οργανώσεων, πολιτικών παρατάξεων και των πρώτων 3 βουλευτριών που είχαν εκλεγεί στο φινλανδικό κοινοβούλιο.
1911
Την απόφαση της συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης τίμησαν για πρώτη φορά το 1911 τέσσερις χώρες. Στην Αυστρία, στην Γερμανία, στη Δανία και στην Ελβετία χιλιάδες γυναίκες διαδήλωσαν στις 19 Μαρτίου με αιτήματα όπως το δικαίωμα στην επαγγελματική εκπαίδευση, στα δημόσια αξιώματα και στο τέλος των διακρίσεων.
Δυστυχώς, μόλις μίας εβδομάδα μετά από τις διαδηλώσεις, στις 25 Μαρτίου μια πυρκαγιά στην περιοχή όπου ήταν εγκατεστημένες οι βιοτεχνίες ρούχων στη Νέα Υόρκη είχε ως συνέπεια τον θάνατο 140 γυναικών, στην πλειοψηφία τους εργατριών ιταλικής και εβραϊκής καταγωγής. Ήταν η απαρχή για μια σειρά από κινητοποιήσεις με σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα» που συσπείρωσε εργαζόμενες γυναίκες από τις διάφορες κοινότητες των μεταναστών στην διεκδίκηση ανθρώπινων συνθηκών εργασίας.
1913-1914
Τις παραμονές της έκρηξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στον χορό των γυναικείων κινητοποιήσεων μπήκε δυναμικά και η Ρωσία. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 23 Φεβρουαρίου του 1913, σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο, που στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο που ακολουθούμε σήμερα «μεταφράζεται» σε 8 Μαρτίου.
Το 1914 οι εκδηλώσεις για την Ημέρα της Γυναίκας εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη, με αντιπολεμικά συνθήματα. Η χρονιά θεωρείται σημείο καμπής για το φεμινιστικό κίνημα. Στην μεγάλη διαδήλωση που οργανώθηκε στο κέντρο του Λονδίνου από τις σουφραζέτες, η Σύλβια Πάνκχερστ, ηγετική μορφή του κινήματος συνελήφθη καθ’ οδόν για την ομιλία της στην πλατεία Τραφάλγκαρ.
1917
Την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου, 23 Φεβρουαρίου κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο και 8 Μαρτίου κατά το Γρηγοριανό, οι γυναίκες στην Ρωσία κήρυξαν απεργία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον θάνατο 2 εκατομμυρίων Ρώσων στρατιωτών στα πεδία των μαχών. Παρά την αντίθεση των πολιτικών αρχηγών της εποχής, οι γυναίκες επέμειναν στην απεργία τους, που παρέλυσε την βιομηχανική παραγωγή έως την παραίτηση του Τσάρου από τον θρόνο του και την αναγνώριση του δικαιώματός τους στο εκλέγειν από τη μεταβατική κυβέρνηση.
1975
Για πρώτη φορά ο ΟΗΕ αναγνώρισε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το 1975. Όμως, απαιτήθηκαν δύο χρόνια διαβουλεύσεων μέχρι η γενική συνέλευση του οργανισμού να εγκρίνει τον Δεκέμβριου του 1977 ψήφισμα με το οποίο καλούνται όλες οι χώρες – μέλη να ορίσουν μία ημέρα, σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, που θα τιμάει τους γυναικείους αγώνες.
