Ας ξαναθυμηθούμε όλοι μαζί το πάθημα του Φαίδωνα Γεωργίτση και ας μας γίνει μάθημα ώστε καμία σύγχρονη Ζωή Λάσκαρη να μη σε βάλει ποτέ σε τέτοιες περιπέτειες:
Οι θαλασσιές οι χάντρες - Το μουστάκι του Φώτη από PareDoseNet
Στην Ελλάδα του 2013, που δεν έχει μπαγλαμάδες, μουστάκια και φρικτά βελούδινα μωβ γυναικεία κοστούμια, ποια χαρακτηριστικά θα είχε μια γυναίκα που θεωρητικά μπορεί, αργά και μεθοδικά, να σε μετατρέψει σε “Φώτη”; Ποια είναι η “Μαίρη” του σήμερα;
Η γυναίκα που θα σε βάλει να ξυρίσεις και μουστάκι…
Τον πρώτο καιρό, δεν θα σου εμφανίσει ποτέ σημάδια αδυναμίας: δεν θα σου πει ποτέ ότι δεν έχει με ποιον να βγει, δεν θα σου πει ποτέ να την γυρίσεις σπίτι (θα πάρει το ταξί της), δεν θα μείνει ποτέ σπίτι σου μετά το σεξ. Και αν κάνει κάτι από τα παραπάνω, θα τα κάνει βάσει σχεδίου, για να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς.
Θα είναι γεμάτη εκπλήξεις, ευχάριστες και δυσάρεστες. Τη μια θα σου στέλνει μηνύματα ερωτευμένης και εσύ θα παίρνεις τα πάνω σου, την άλλη θα σε στήνει 3 ώρες και θα σου στέλνει ένα λακωνικό SMS “Sorry, κάτι μου έτυχε”. Θα σε κάνει να τρέχεις.
Θα κάνει καταπληκτικό κρεβάτι, αλλά πάντα προτεραιότητά της θα είναι να ικανοποιήσει τον εαυτό της, όχι εσένα. Και θα σε κάνει να βάλεις τις ίδιες προτεραιότητες και εσύ.
Θα λέει πάντα τη γνώμη της απερίφραστα. “Αυτό το μέρος είναι βαρετό” θα πει με μπλαζέ ύφος για το μέρος που την πήγες και που το συζητούν όλοι ως το πιο cool μπαρ της πόλης.
Δεν θα την βρίσκεις στα τηλέφωνα.
Δεν θα σε καταπιέσει ποτέ. Θα σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος να κοιτάξεις άλλες γυναίκες, ελεύθερος να πας με άλλες γυναίκες. Μόνο που εσύ θα έχεις μάτια μόνο για αυτήν.
Την μια θα σε κοιτάει στα μάτια και θα λιώνει, την άλλη θα μιλάει στο whatsapp με τις φίλες της την ώρα που προσπαθείς να την φιλήσεις. Με τα συναισθήματά της να μοιάζουν με roller coaster, δεν θα βαρεθείς ποτέ.
Δεν θα φανερώσει ποτέ ανασφάλεια για τις επιλογές της, δεν θα σε ρωτήσει ποτέ τη γνώμη σου για τη δουλειά της, τους φίλους της, τα σπίτι της, τα ρούχα της και φυσικά δεν θα ρωτήσει ποτέ αν είναι καλή στο σεξ.
Δεν θα νιώσεις ποτέ ότι “την έχεις”.
Δεν σου πει ποτέ φράσεις όπως “θέλω να με εκτιμούν για αυτό που είμαι/ απαιτώ ο άντρας που είναι δίπλα μου να με σέβεται/ δεν θα χάσω τον χρόνο μου για τον οποιονδήποτε”. Όλα αυτά είναι τόσο αυτονόητα.
Ναι, θα είναι όμορφη, αλλά χωρίς να έχει απαραίτητα κάτι ξεχωριστό. Απλά θα φαίνεται να μην την νοιάζει και πολύ αν σου αρέσει ή όχι.
Δεν θα γκρινιάξει ποτέ για κάτι που έκανες. Απλά θα το πληρώσεις σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς να ξέρεις γιατί.
Θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις αν “της αξίζεις”.
Όταν θα βγαίνετε έξω, δεν θα είναι ποτέ μίζερη, ποτέ κατσουφιασμένη, ποτέ ατημέλητη. Θα λάμπει σαν χρυσό μετάλλιο στο στήθος σου. Και εσύ θα πιστεύεις πως είναι ακριβώς αυτό.
Δεν θα ανεχτεί μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα και προσκλήσεις της τελευταίας στιγμής. Προτιμάει να δει desperate housewives και να κοιμηθεί παρά να σου δείξει πως περίμενε εσένα να της φτιάξεις την βραδιά της.
Δεν θα προσπαθήσει να είναι πιο κουλ ή πιο αστεία από εσένα. Είναι δική σου δουλειά να την κάνεις να γελάει.
Δεν θα μιλάει ποτέ για “τη σχέση σας”. Βασικά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα έχεις ιδέα τι είναι ακριβώς αυτό το οποίο έχετε.
Δεν θα ανταγωνιστεί καμία άλλη γυναίκα, δεν θα συγκρίνει ποτέ τον εαυτό της με άλλη γυναίκα και δεν θα περάσει καν από το μυαλό σου να το κάνεις εσύ. Η δεύτερη δεν έχει στρίψει.
Αν εξαφανιστείς, δεν θα σε ψάξει.
Δεν θα κάνει καμία παραχώρηση, καμία αλλαγή στη ζωή της για σένα. Στις 7 έχει pilates, στις 9 θα πάει σε μια έκθεση, στις 11 για ποτό με την παρέα της. Αν θες, ακολουθείς. Η γυναίκα αναβλύζει αυτοπεποίθηση. Και όλοι ξέρουμε πως η αυτοπεποίθηση είναι το ισχυρότερο αφροδισιακό.
Δεν θα κάνει προσπάθεια να ταιριάζει στα standards σου. Στο αυτοκίνητο της δεν θα αλλάξει σταθμό για να ικανοποιήσει τα γούστα σου. Αν εσύ ακούς rock και εκείνη ελληνικά, το πιθανότερο είναι σε 6 μήνες να έχεις μάθει απέξω το καινούργιο cd του Ρέμου.
Θα σε προσβάλλει με το γάντι, με τσαχπινιά. Με το πιο γλυκό της ύφος και χαϊδεύοντας απαλά και ερωτικά το στήθος σου, θα γελάσει αθώα και θα σου πει “το μπλουζάκι αυτό το έχεις από το γυμνάσιο;”. Δεν θα ξέρεις αν έκανε πλάκα ή αν εννοεί να το βγάλεις τώρα.
Δεν θα σου ζητήσει ποτέ τίποτα ευθέως, αλλά αδιάφορα, ανέμελα και σαν να είναι το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που την απασχολεί, θα σου πει για το σπίτι σου που είναι “μικρούλι”, θα σου πει για τους φίλους σου που είναι “παιδάκια”, θα σου πει για το στέκι σου πως είναι “για κάγκουρες”. Και θα σε βάλει, σιγά σιγά, χωρίς να στο ζητήσει και δίχως να το πάρεις πρέφα, να τα αλλάξεις όλα. Και άμα λάχει, να ξυρίσεις και μουστάκι.
