Άμμο ή βότσαλο;

Γι' αυτό, όμως, είναι εδώ οι συντάκτες του ΟΝΕΜΑΝ. Γι' αυτό είναι η στήλη με τα Αιώνια Διλήμματα.

Βότσαλο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Δεν θέλω να με κάνετε να επαναλαμβάνομαι γιατί δεν μ' αρέσει. Επισήμως το καλύτερο μπάνιο που μπορείς να κάνεις είναι σε βράχια. Το βότσαλο έρχεται στη δεύτερη θέση, ή έστω παίρνει το "χρυσό στην καρδιά μας" για αυτούς που γουστάρουν μόνο παραλία (μαλακία κάνετε, αλλά ΟΚ). Η άμμος είναι ωραία μόνο για να τη βλέπεις. Το βότσαλο, όμως, αφενός δεν αποτελεί είδος βασανιστηρίου (όπως η καυτή άμμος μέχρι να σβήσεις την πατουσάρα σου στο νερο) κι αφετέρου δεν κολλάει πάνω σου όταν βγαίνεις. Αν και δεν ανήκω στην κατηγορία "Ηλίας Αναστασιάδης", μπορώ να πω ότι η κολλημένη άμμος στα πόδια είναι ένα από τα πιο άβολα πράγματα που μπορούν να μου συμβούν και βάζω μέσα στη λίστα τις χαιρετούρες σε γάμους, το βγάλεις λόγο μπροστά σε χιλιάδες άτομα ή να κάνεις αιρ-μπολ στο νικητήριο σουτ. Το βότσαλο σου χαρίζει τη μοναδική αυτή δυνατότητα να βγαίνεις από τη θάλασσα, είτε σαν τον Ποσειδώνα, είτε σαν την Ούρσουλα Άντρες στο "Δρ. Νο" (διάλεξε και πάρε) και μετα να κάνεις το κομμάτι σου ανεπηρέαστος. Και δεν αρχίζω καν για το άλλο είδος βασανιστηρίου που αποτελεί σαδιστική παράδοση των νησιών του Αιγαίου και ονομάζεται "μαστίγωμα όταν έχει αέρα". Τότε που η φάση γίνεται αμμοβολή στη σάρκα σου. Ό,τι χειρότερο.

Βότσαλο ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Δηλαδή βράχια. Δηλαδή όσο βράχια γίνεται. Δεν το είχα πάντα αυτό στη ζωή μου. Ούτε είναι απαραίτητο. Γιατί αν μου δώσεις ωραίες αμμουδιές σε μικρούς κόλπους θα σου φιλήσω τα χέρια. Κι αν είχα την ευκαιρία να πάω στη Γαύδο και τη Χρυσή για τις αμμουδιές και τα νερά των οποίων μου μιλά συχνά πυκνά ο φίλος μου ο Παναγιώτης, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά ως άνθρωπος που αγαπά τη θάλασσα σχεδόν όσο τη μαγιονέζα και το bacon (πολύ δηλαδή) και έχοντας κάθε Σαββατοκύριακο την ανάγκη να βρεθώ κοντά της στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, έχω μάθει να αγαπώ τα βράχια και τα βότσαλα. Αυτά που σνομπάρουν οι περισσότεροι. Τις παραλίες που δεν πήζουν από κόσμο. Τις παραλίες που τα νερά είναι καθαρά και δροσερά. Και sorry αλλά μόνο σε κάτι κατσάβραχα στο πίσω μέρος της Βουλιαγμένης μπορώ να ευχαριστηθώ μπάνιο. Στην αμμουδιά θα μάθεις να αγαπάς τις ξαπλώστρες. Στα βράχια και τα βότσαλα θα μάθεις να αγαπάς τη θάλασσα.

Άμμος ο Πάνος Κοκκίνης

Πλάκα μου κάνετε; Tαξίδεψα 10.500 χλμ. στο γαμήλιο μου για να απλώσω την κορμάρα μου στην λευκή πούδρα της Playa del Carmen στο Yucatan και καπάκι άλλα 8.500 χλμ για να μην αφήσω την αντίστοιχη των Phi Phi στην Ταιλάνδη παραπονεμένη και με ρωτάτε τι προτιμώ; Εμένα που τα πατουσάκια μου είναι μαλακά σαν μωρού, με αποτέλεσμα να φοράω σαγιονάρες και παπουτσάκια θαλάσσης όποτε είναι να μπω σε θάλασσα που έχει ίχνος από βότσαλο; (σ.σ. ναι, προφανώς και τρώω τρελλό κράξιμο). Εμένα που μόλις είδα, πέρυσι το καλοκαίρι, τον Μπούσουλα στην Χαλκιδική έπεσα και άρχισα να κυλιέμαι στην άμμο του ως φώκια; Να πάρετε το βοτσαλό σας (ακόμη και αν είναι μαύρο και ηφαιστειακό όπως αυτό στην Σαντορίνη) και να το κάνετε smoothie. Γιατί η τέλεια παραλία, κατ' εμέ, είναι λευκή, αμμουδερή και περιλαμβάνει ένα μπιτσόμπαρο με chill out μουσική και λουκ Μπαλί, δυο αναπαυτικές -τύπου μυκονιάτικες- ξαπλώστρες και ανοιχτό wi fi που να πηγαίνει σφαίρα (για να κατεβάζω GQ, Entertainment Weekly και κανένα βιβλίο).

Άμμο ο Μάνος Μίχαλος

Όλη μου η ζωή, είναι μια βουτιά σε γαλαζοπράσινα νερά. Ψάχνω για αυτή τη βουτιά κάθε καλοκαίρι, όταν έχω ανάγκη να πατήσω erase σε όσα με ταλαιπώρησαν τη σεζόν που αφήνω πίσω μου. Και επειδή το κάνω χρόνια αυτό το ψυχαναγκαστικό κυνήγι, μπορώ να πω με σιγουριά ότι σαν την εικόνα που σου προσφέρει μια παραλία με άμμο στο βυθό της, όταν ανοίγεις τα μάτια σου, δεν μπορεί να στη δώσει η βοτσαλωτή βουτιά. Και αν ακουμπάς σε άμμο-πούδρα τα πόδια σου, μέσα στο νερό, μπορείς να κάτσεις παραπάνω ώρα, να κουτσομπολέψεις όσο πρέπει (με τον Στέφανο, μέγα συνκουτσομπόλη), να χαλαρώσεις, να ξαναρίξεις μια βουτιά, να κάνεις δύο απλωτές και μετά να βγεις και να πας να ξαπλώσεις για κανά 20λεπτο. Και πάλι μέσα. Και όσο για τη φιλοσοφία που λέει ότι είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια, θα πω απλά ότι με αίμα και άμμο, κερδίζεις και πετυχαίνεις τους στόχους σου. Μερικές φορές, πιστεύω ότι είμαι πολύ γαμάτος φιλόσοφος. Τόσο, που θα μου άξιζε κανά βότσαλο στη μάπα.

Άμμο ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δεν σας καταλαβαίνω εσάς του βότσαλου. Δηλαδή, έχω κι εγώ τις παραξενιές μου -άνθρωποι με μισούν από τότε που έγραψα ότι δεν μ' αρέσει η θάλασσα -, αλλά μισό λεπτό. Αν κάποιος σε αφήσει ξυπόλητο και βάλει στο διάβα σου δυο μέτρα αναμμένα κάρβουνα δίπλα από δυο μέτρα ροδοπέταλα, εσύ θα περάσεις από τα κάρβουνα; Χάνω και το τελευταίο ίχνος εγκεφαλικής ισορροπίας ή απλά αστειεύεσαι; Τέλος πάντων, θα μιλήσω για τον εαυτό μου. ΠΡΟ-ΦΑ-ΝΩΣ προτιμώ την άμμο, γιατί μπορείς να περπατήσεις, να κουτρουβαλήσεις, να παίξεις μπάλα, να παίξεις βόλεϊ, να μην παίξεις ρακέτες, να φτιάξεις κατασκευές (παλάτια, κάστρα, πόλεις, γούβες) και όχι να κάνεις "ά" και "ού" και να βλαστημάς καλοκαιριάτικα κάτω από τον καυτό ήλιο, επειδή ένα βότσαλο, ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ δηλαδή, αντιστάθηκε στη φτέρνα σου και εχμ, πόνεσες. Το λένε και οι Ιταλοί: "Τι Άμμο!". (Ώπα παιδιά, ένας ένας).

Βότσαλο ο Στέλιος Αρτεμάκης

Μου τη σπάει η άμμος. Μπαίνει παντού. Στη μπύρα, στο σάντουιτς, στον αυτί, στα μαλλιά, στο στόμα. Όταν έχει κυματάκι κάνει τη θάλασσα βούρκο. Όταν φυσάει είναι σαν αμμοβολή. Αμμοβολή δηλαδή σε αυτόν που την ανακάλυψε και δημόσιο εξευτελισμό. Γιατί για να κάνεις μπάνιο στην αμμουτσερή παραλία (έτσι λέμε στην Κρήτη τα Φαλάσσαρνα, την Ελαφόνησο, το Κεδρόδασος), αυτή που βλέπεις στην καρτ ποστάλ πρέπει να μη κουνιέται φύλλο. Δεν ξέρω τι γίνεται στο Γιουκατάν και στα Φι Φι, στην Ελλάδα ΑΥΤΟ ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ. Ενώ το βοτσαλάκι, αυτό το υπέροχο μικρό πετραδάκι; Υποδέχεται την πετσέτα σου σα φυσικό στρώμα και δεν υποχωρεί. Κάνει το καλύτερο μαξιλάρι. Κάθε ένα έχει και διαφορετικό χρώμα. Διαφορετικό σχήμα. Το ψάχνεις. Το περιεργάζεσαι. Αναζητάς το τέλεια σφαιρικό, το τέλεια διάφανο. Το βάζεις στον αφαλό του αμόρε. Το βότσαλο είναι το highlight του καλοκαιριού.

Βότσαλο η Ρομίνα Δερβεντλή

Ξέρω. Σίμος στην Ελαφόνησο, όλες οι παραλίες στα Κουφονήσια, το Τσιγκράδο στη Μήλο, ο Άγιος Σώστης στην Σέριφο, σχεδόν όλες οι φωτογραφίες απο ελληνικά και εξωτικά μέρη αποδεικνύουν ότι ο λαός θέλει άμμο. Όμως η ψήφος μου πάει στο βότσαλο, αυτό το ωραίο, το καλοσχηματισμένο, το λεπτό σαν χαλίκι που δεν πονάει στα πόδια. Ιδανικά, το βοτσαλάκι εκτείνεται από εκεί που απλώνεις την πετσέτα σου έως τα πρώτα σου βήματα στη θάλασσα και μετά, στα άπατα, απλώνεται η άμμος. Μπορεί να παίζει ρόλο η αίσθηση καθαριότητας που σου αφήνει, αφού δεν πασαλείβεις σε κάθε βουτιά την πετσέτα σου με λασπωμένη άμμο και αν φυσάει η θάλασσα δεν μοιάζει με βούρκο. Για αυτό λατρεύω τα Κύθηρα, την Άνδρο, την Ιθάκη. Και την Ψάθα- την απομακρυσμένη της πλευρά από τα- ο Θεός να τα κάνει- beach bars. Τι; Δεν ξέρεις που είναι η Ψάθα; Μην περιμένεις να σου πω. Άμμο δεν ήθελες;

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ... ΒΟΤΣΑΛΟ ΜΕ 57%

Oριακή πλειοψηφία. Αλλά πλειοψηφία. Και το φαινομενικά outsider βότσαλο έδειξε ότι δεν μπορείς να το υποτιμάς.