Διακοπές Ιούλιο ο Πάνος Κοκκίνης
Τον Ιούλιο οι κάφροι δεν έχουν ακόμη αλώσει τα πάντα. Οι παραθαλάσσιες ταβέρνες σερβίρουν ακόμη φαγητό και όχι ότι έχουν πρόχειρο στο ψυγείο. Οι παραλίες έχουν ακόμη λίγο χώρο να απλώσεις την πετσέτα σου. Και οι δρόμοι που οδηγούν σε αυτές δεν σου φέρνουν στο νου την παραλιακή κάθε Κυριακή του καλοκαιριού. Επίσης, πηγαίνοντας διακοπές τον Ιούλιο, όπως έκανα για πρώτη φορά φέτος, αισθάνεσαι ότι ξεφεύγεις από τον μέσο όρο. Κάτι που πάντοτε είναι καλό. Έστω και αν αποτελεί τραγική ψευδαίσθηση. Από την άλλη το ότι έχεις φύγει εσύ, δεν σημαίνει ότι έχουν φύγει και οι υπόλοιποι. Οπότε καλείσαι π.χ. να απαντήσεις σε αιώνια διλήμματα ενώ αράζεις στην παραλία ψάχνοντας να βρεις ταυτόχρονα τι στο διάολο έπαθε και δεν δουλεύει πάλι το στικάκι για internet που πήρες για το laptop σου ή να ντιλάρεις τηλεφωνικώς με όλους όσους σε ψάχνουν για να τους κάνεις κάτι πριν φύγουν διακοπές τον Αύγουστο. Επίσης όταν οι διακοπές τελειώσουν και βρεθείς, μαυρισμένος και ξεκούραστος στην Αυγουστιάτικη Αθήνα, τίθεται το μεγάλο ερώτημα. ‘Και τώρα, πως περνάει η ώρα σε μια άδεια –από φίλους- πόλη;’. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα μου επιτρέψετε να σας απαντήσω του χρόνου.Διακοπές τον Αύγουστο ο Ηλίας Αναστασιάδης
Πριν μερικά χρόνια δεν χωρούσε στο μυαλό μου αυτό το 'καλό καλοκαίρι' που λέγαμε όταν έκλεινε το περιοδικό αρχές Αυγούστου για τρεις εβδομάδες κι εμείς εξαφανιζόμασταν προς κάθε πιθανή κατεύθυνση. Ήμασταν ήδη στο τελευταίο τρίτο του καλοκαιριού και όλοι τριγύρω φέρονταν λες και ξεκινάει τώρα. Με τον καιρό, συνήθισα να ταυτίζω κι εγώ το καλοκαίρι μόνο με τις μέρες που πηγαίνω διακοπές κι έτσι ο Αύγουστος, όσο hardcore, ζεστός και 'ο-ένας-πάνω-στον-άλλο' κι αν είναι, θα είναι για πάντα ο μήνας των διακοπών που θα μπουν καλύτερα στο πετσί σου. Μπορεί του χρόνου τον Ιούνιο να κάνω το ταξίδι της ζωής μου, αλλά κάθε κενός Αύγουστος τον οποίο περνάω εξ ολοκλήρου στην Αθήνα (πόσο Τσίου να δεις άλλωστε;), είναι μια φωτεινή επιγραφή που φωνάζει "Είσαι στον λάθος χρόνο και στο λάθος σημείο". Αν δεν είσαι διακοπές τον Αύγουστο (οπουδήποτε), τότε ο Αύγουστος σε τιμωρεί με τον δικό του τρόπο. Ανυπόφορη ζέστη, άδεια πόλη. Ακόμα και το να γυρίσεις στο γραφείο σού φαίνεται καλύτερη ιδέα.
Ιούλιο ο Άλκης Βασιλείου
Η σωστή απάντηση είναι "και Ιούλιο και Αύγουστο", για να είμαι ειλικρινής! Τι πιο απλό από το να πας κάπου για τρεις εβδομάδες και στη συνέχεια να κάνεις long weekend (Παρασκευή μεσημέρι - Δευτέρα μεσημέρι), ώστε να διατηρείται το τροπικό μαύρισμα; Θα μου πεις αναγνώστη μου, "και πού θα πηγαίνουμε τριήμερο κάθε τόσο ρε Άλκη" και θα έχεις δίκιο, αλλά νομίζω την ξέρεις την απάντηση. Ναι, εκεί που κατάλαβες! Ναι, εκεί που όλα είναι ωραία! Ναι, εκεί που είμαι τώρα που σου γράφω αυτά τα σοφά λόγια. Στη Χαλκιδική...Και κάτι άλλο. Αν το καλοκαίρι ήταν μέρα, ο Αύγουστος θα ήταν η Κυριακή και τις Κυριακές η πιο συνηθισμένη φράση είναι "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του". Ντροπή! Αρνούμαι να είμαι διακοπές και πάνω στο ούζο και το χταποδάκι να λέει κάποιος... Τριαντάφυλλος "άντε, τα κεφάλια μέσα". Είναι σαν τις Κυριακές που την άλλη μέρα είχαμε σχολείο και από τις 4 το απόγευμα και μετά το κλίμα βάραινε επικίνδυνα...
Διακοπές τον Ιούλιο η Ελιάνα Χρυσικοπούλου
Θα τις ψηφίσω χωρίς να τις έχω κάνει ποτέ, μπας και έτσι -με αυτόν τον κοελικό τροπο που σε προτρέπει να σκέφτεσαι ό,τι θες να σου συμβεί (ή μήπως ήταν στο The Secret αυτό;)- καταφέρω του χρόνου να τις έλξω κοντά μου. Δεν θέλω άλλο Αύγουστο ρε παιδί μου. 10 χρόνια, 10Αύγουστοι φτάνουν. Όχι άλλη μαζικότητα. Όχι άλλη πληρότητα στα ξενοδοχεία. Όχι άλλες θάλασσες - στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όχι άλλο (κατεψυγμένο χταποδάκι στο) κάρβουνο. Ας όψεται που εμείς οι του επαγγέλματος ψηνόμαστε για να έχετε εσείς κάτι να διαβάζετε στις διακοπές. Χαλάλι σας. Αλλά του χρόνου θα προσπαθήσω οπωσδήποτε να πάω διακοπές τον Ιούλιο. Και ας περάσω μετά όλο τον Αύγουστο στην Αθήνα - εκεί, δηλαδή, που κάποτε έκανα τις ωραιότερες διακοπές της ζωής μου.Τον Ιούλιο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος
Ένα-ένα, μη βιαζόμαστε. Ας πάρουμε τα δεδομένα από την αρχή: οι διακοπές είναι διακοπές. Όποτε και να πας, είναι ωραία. Συμφωνούμε; Και δεν μπαίνω καν στο σενάριο "τον Αύγουστο είναι χειρότερα γιατί είναι όλα πηγμένα". Αρκούμε στα βασικά, στην αλφαβήτα. Η Αθήνα από την άλλη είναι σίγουρα καλύτερη τον Αύγουστο, γιατί α) είναι πιο άδεια β) έχει θέσεις πάρκινγκ γ) λιγότερη δουλειά (λείπουν όλοι) δ) μια συνωμοτική εξωστρέφεια όσων έχουν μείνει πίσω, τύπου "είμαστε πολύ γαμάτοι τύποι, εμείς ξέρουμε, οι άλλοι είναι πλέμπα". Οπότε πάντα, μα πάντα (εκτός από φέτος) φεύγω διακοπές τον Ιούλιο. Πας σε μέρη και τα ευχαριστιέσαι, επιστρέφεις στην Αθήνα και πας στο ρελαντί. Ίσως για αυτό πάντα στο κεφάλι μου η 1η Αυγούστου είναι η ημερομηνία που έλεγε ο φίλος μου Άλκης για τα "καλό χειμώνα" και τα "τέρμα τα ψέμματα". Μετά τις 15 δε ο διακόπτης γυρνάει και πάλι. Έχουμε και προετοιμασία μη ξεχνιόμαστε.ΥΓ. Ναι, αλλά αυτό να δίνω πάντα εγώ τις λύσεις έχει αρχίσει και με κουράζει να ξέρετε...
Τον Αύγουστο ο Χρήστος Χατζηιωάννου
Είμαι εμφατικά υπέρ των καταστάσεων που φτάνουν στο απροχώρητο. Επιζητώ λυτρώσεις στον μάταιο τούτο κόσμο. Και μόνο λύτρωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το να έχεις δουλέψει συνεχόμενα τόσους μήνες, να έχεις υπομείνει επί δύο μήνες να βλέπεις φωτογραφίες φίλων και γνωστών σε νησιά και παραλίες και να φτάσει εκείνη η άγια μέρα του Αυγούστου να πας κι εσύ διακοπές. Θα πάω διακοπές και τον Ιούλιο αν δωθεί η ευκαιρία (επίσης Ιούλιο πας μόνο με την κοπέλα σου που είναι χαλαρά και ωραία, με τους φίλους σου πάρε και λογοτεχνικά μαζί που λέει κι ένας Γιώργης). Θα πάω μόνο για μια βδομάδα τον Ιούλιο. Γιατί ο Αύγουστος είναι ο μήνας που είναι συνώνυμο των διακοπών, τον Αύγουστο έχω περάσει τις ωραιότερες διακοπές, τον Αύγουστο έχουν χιλιοτραγουδήσει Παπάζογλου, Ανδρέου και άλλοι πολλοί. Κι άσε που έχει κάτι το σαδιστικό να έχεις την τελευταία κουβέντα. Να, όπως βλέπω τώρα ξενερωμένες φάτσες αθλητικογράφων που επέστρεψαν από τις διακοπές γιατί ξεκινά η Superleague, ενώ εμείς δεν έχουμε φύγει ακόμα.Τον Ιούλιο ο Θανάσης Κρεκούκιας
Κανονικά ούτε Ιούλιο, ούτε Αύγουστο. Ή, για να το θέσω ακόμα πιο σωστά, όχι μετά τις 15 Ιουλίου, ούτε πριν τις 20 Αυγούστου. Ο πατροπαράδοτος αυνανισμός που δέρνει τους κατοίκους αυτής της χώρας, έχει πλέον εξαφανίσει σε έναν τεράστιο βαθμό από το ημερολόγιο των διακοπών τις λέξεις Ιούνιο και Σεπτέμβριο. Όλα, ή μάλλον (σχεδόν) όλοι και όλες έχουν «στοιβαχτεί» σε 3 κωλοεβδομάδες. Την τελευταία του Ιουλίου και τις δυο πρώτες του Αυγούστου. Όλες οι υπόλοιπες μέρες είναι μπανάλ. Το ίδιο και οι νύχτες. Για να είσαι μάγκας, πρέπει να μην υπάρχει μέρος να κάτσεις πουθενά. Σε πλαζ, ταβέρνα, μπαρ, οπουδήποτε. Να ταράξεις την αρχιδοκρέμασή σου για να διεκδικήσεις αυτό το τετραγωνικό μέτρο που σου αναλογεί.Θα μου πείτε – και με το δίκιο σας – εσύ ρε έξυπνε, πότε πας διακοπές; Θα σας πω τον Ιούλιο. Θα μου πείτε, ε τι μας τα ζαλίζεις τότε; Θα σας πω, παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια περιμένω να τελειώσει ο Γύρος Γαλλίας για να φτερουγίσω προς το χωριό μου. Θα μου πείτε, σιγά μην τιτιβίζεις κιόλας γεροξεμωραμένε. Θα σας πω ότι φύγαμε από το θέμα μας. Θα μου πείτε, ναι, καλά, όπως σε βολεύει. Θα σας πω ότι σε τελική ανάλυση να πάτε όποτε θέλετε για διακοπές και να μη με ζαλίζετε. Θα μου πείτε, καλά, θα μας την πεις κι από πάνω; Εσύ το ξεκίνησες το θέμα με τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Θα σας πω με κουράσατε. Θα μου πείτε άει στο γέρο διάολο μεσημεριάτικα. Θα σας πω, νια νια νια νια νια νια κλπ. Και πως η μοναδική φορά που η Σούτσου είναι άδεια και την πηγαίνεις μονοκορδοσιά από τη Μαβίλη μέχρι την Αλεξάνδρας, είναι στις 15 Αυγούστου. Επιστημονικά αποδεδειγμένο. Και ανεκτίμητο. Αυτά. Και καλές βουτιές! Είτε είναι Ιούλιος, είτε είναι Αύγουστος.
ΥΓ. Θα μπορούσε να είναι αφίσα του ΕΟΤ. Σε όλη την υφήλιο. Με λεζάντα sex, drugs and rock&roll. Ή, wine, sea and my boyfriend. Η μικρή μου συνεισφορά στην καλοκαιρινή σας διάθεση (Αστυπάλαια, 2001).
Ιούλιο ο Μάνος Χωριανόπουλος
Πριν λίγα χρόνια, δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι πηγαίνουν διακοπές τον Ιούλιο, ο οποίος ήταν απλώς ο μήνας πριν τον Αύγουστο και δεν είχε και δικό του τραγούδι. Ωστόσο, η παράνοια του όλοι μαζί, της τρέλας του Αυγούστου και της λογικής "πατρινό καρναβάλι", πατάμε διακόπτη, είμαστε χαρούμενοι και κάνουμε διακοπές, άρχισε να με ενοχλεί. Και τότε ανακάλυψα τις τελευταίες εβδομάδες του Ιουλίου. Με αρκετό κόσμο, αλλά λίγα καγκούρια, με επιλογές για όλα τα γούστα, χαλαρή διάθεση και χωρίς ταμπέλες διασκέδασης/διακοπών/χαλάρωσης. Και η άδεια Αθήνα τον Αύγουστο; Ακόμα καλύτερα. Πάς διακοπές τον Ιούλιο και επιστρέφεις σε μια Αθήνα εξίσου χαλαρή για να μπεις ομαλά στον Σεπτέμβρη.ΥΓ. Αν είσαι κάτω από 25 ξέχνα ό,τι διάβασες. Αύγουστος και τα μυαλά στα κάγκελα.
Τον Ιούλιο ο Θοδωρής Δημητρόπουλος
Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν λόγο για να πάω διακοπές τον Αύγουστο, ούτε έναν (1) όμως. Έναν. Ζέστη έχει και τους δύο μήνες. Άδεια πόλη όμως, μόνο τον έναν. Τον Ιούλιο παίρνεις δυο βδομάδες, πας και κάνεις ό,τι θες, νησιά, βουνά, σπηλιές, φεστιβάλ, ή ό,τι γουστάρει τελοσπάντων ο καθένας, αφήνεις πίσω τον πολιτισμό να βράζει και πανικόβλητα να προσπαθεί να κάνει ό,τι τελευταίο προλαβαίνει πριν τον Αύγουστο που ούτως ή άλλως όλα παραλύουν, πας, χαλαρώνεις, διαλύεσαι, κάνεις ό,τι θες, και γυρνάς πίσω για να βρεις τι; Ναι, τα πάντα σε μια κατάσταση ημι-διακοπών ούτως ή άλλως. Από τις διακοπές αλλού, επιστρέφεις σε διακοπές στην πόλη. Λείπουν οι περισσότεροι; ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. Ευκαιρία να κάνεις και bonding με όποιους έχουν μείνει πίσω. Οι άλλοι θα γυρίσουν και θα λένε για αχινούς και τσούχτρες και φωτιές στην άμμο κι άλλα τέτοια γραφικά αυγουστιάτικα, εσύ όμως θα τα έχεις ήδη κάνει αυτά, και τώρα θα γράφεις αστικές διηγήσεις. Σοβαρά παιδιά, ούτε ένας λόγος για τον Αύγουστο. Κι αν η όλη παραπάνω επιχειρηματολογία είναι κλισέ, τότε το "ναι αλλά τότε φεύγουν όλοι!!" φαντάσου πώς ακούγεται. Κλείνω τα αυτιά μου.
Τον Αύγουστο ο Μάνος Μίχαλος
Πιο παλιά, στα 20+ ο Ιούλιος ήταν ο σωστός μήνας, γιατί με το που έμπαινε το καλοκαίρι, πατούσες γκάζι και δεν σε ένοιαζε (καλά, δεν μιλάω για τα 10+ που από Ιούνιο πετούσες αετό), ενώ πιθανότατα όταν είσαι πιο μικρός δεν δουλεύεις, δεν είχες κάποια επιστροφή σε γραφείο να σκεφτείς. Πήγαινες δηλαδή Ιούλιο στα νησάκια σου και ερχόσουν Αύγουστο και πήγαινες στα κλαμπάκια σου (που είχαν λίγο κόσμο και είχες αέρα να κινηθείς). Η δουλειά όμως αλλάζει πολλά δεδομένα στη ζωή σου και όση περισσότερη έχεις, τόσο πιο σημαντικό είναι το timing που θα πάρεις διακοπές. Για μένα ο Αύγουστος είναι το shut down του εγκεφάλου εκτός από τον υπολογιστή, γιατί έχω συνδέσει τον Σεπτέμβριο με την αρχή της χρονιάς/σεζόν, όπως θέλετε, πείτε το. Βέβαια, δεν μιλάμε τώρα να ξεροσταλιάζεις στο σπίτι και την Αθήνα μάλιστα μέχρι τις 15 Αυγούστου και να φύγεις μετά. Μιλάμε για ανθρώπινες διακοπές. Μιλάμε για διακοπές που αρχίζουν τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου.Δύο (Αυγούστου) για παράδειγμα.
Ωπ, πόσο έχουμε σήμερα;
Γεια σας τώρα, τα λέμε...
Δεν μπορεί τα μελτέμια ο Στέλιος Αρτεμάκης
Δεν μπορώ, φίλε, τα μελτέμια, δεν μπορώ. Θέλω, αλλά μου χαλάνε την απόλαυση. Θέλω πολύ ζέστη για να καταλάβω καλοκαίρι, να λιώνω ρε, να βγαίνω στο καρκαήλι και να ξέρω ότι θα κάτσω όλη μέρα στην παραλία, να βουτάω, να πασαλείβομαι αντηλιακά και να ξαναβουτάω. Και ξανά. Δεν μπορώ να μου πέρνει την ψάθα το μελτέμι, να μου φυσάει άμμο, να αλλάζει τροχιά στο μπαλάκι. Και δεν μπορώ να μου κουνάει τη σκηνή. Να μου κουνάει το πανί όταν προσπαθώ να περάσω τη μπανέλα. Έχεις προσπαθήσει να περάσει τη μπανέλα με 5 μποφόρ; Τότε θα δεις πόσα απίδια βάνει ο σάκος. Αλλά στο εξόχικό να 'μαι πρέπει να προσέχω τις πόρτες μη φάω κανένα καντήλι από τη μάνα μου. Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να προσέχω κάθε είδους πόρτα. Του αυτοκινήτου για να μην τη ξηλώσει, του μπανγκαλόγου για να μη με δει όλη παραλία ξεβράκωτο, του κλαμπ να μη μου έρθει στα μούτρα. Γι' αυτό σου λέω. Θέλω αλλά δεν μπορώ τα μελτέμια φίλε.ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ... ΙΟΥΛΙΟΣ ΜΕ 64%
