Ξέρω, ξέρω. Το τατουάζ είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση. Ξέρω, ξέρω. Αυτό που μπορεί να συμβολίζει ένα μικρό αστεράκι στον δεξιό καρπό μπορεί να είναι τόσο δυνατό που να ρίξει το ρεύμα στη Βουλιαγμένης για τρεις ώρες. (Μισό λεπτό, γιατί χασμουριέμαι από την έκσταση). Από την άλλη, το τατουάζ είναι κάτι που θα έχεις για πάντα πάνω σου (μπλα μπλα μπλα), οπότε δεν θα ήταν και τόσο κακή ιδέα να πρωτοτυπήσεις ή να δράσεις δημιουργικά. Ξέρεις, ξέρεις.
Έχω γνωρίσει μαζικά αγόρια και κορίτσια με τατουάζ (κυρίως λόγω μιας σχετικής έκθεσης φωτογραφίας που είχα τρέξει με τον μέγα Παντελή Ζερβό), έχω μιλήσει μαζί τους -αυτή ήταν η δουλειά μου- για το αν και τι σημαίνει το καθένα, έχω ακούσει από εξάλεπτες αναλύσεις για ένα μονόγραμμα στον σβέρκο μέχρι ένα 'γιατί έτσι γούσταρα' για έναν δράκο που έπιανε όλη την πλάτη.
Μέσα σε όλα αυτά, έχω χαρτογραφήσει ολόκληρους ουρανούς από αστεράκια σε χέρια, πόδια, πίσω από αυτιά, έμαθα 47 kanji, είδα κύκλους από τα πολλά tribal. Το πρόβλημα δεν ήταν εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι η λαίλαπα των ανέμπνευστων κοριτσίστικων τατουάζ μαίνεται, δεν ανακόπτεται με τίποτα.
Μπες σε ένα μετρό, πλησίασε ένα κορίτσι, ρώτα το τι ώρα είναι και μάντεψε τι θα εμφανιστεί κάτω από το ρολόι. Ο Αυγερινός. Ή η Πούλια. Ή τι σημασία έχει; Θα μου πεις, 'τι λόγος σου πέφτει ρε κομπλεξικέ' και όσο κι αν το ψάξω, ομολογώ ότι, πέραν της προσβολής της αισθητικής μου ελέω επανάληψης των σχεδίων, δεν βρίσκω κάποιον καλύτερο (λόγο).
Ας είναι, ξέρω ότι ένα σωρό αναγνώστες έχουν φωνάξει 'Έλεος!' με τα παρακάτω σχέδια πολύ πριν γράψω σχετικά.
Με όλη την αγάπη στις αναγνώστριες του ΟΝΕΜΑΝ που φέρουν κάποιο από τα παρακάτω και προετοιμασμένος για 5-6 φίλες μου που δεν θα μου ξαναμιλήσουν, κάνω το χρέος μου και το βγάζω από μέσα μου.
Κορίτσια, όχι άλλα:
Δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις τυχαία σε ένα σαλούν στα περίχωρα του Nashville, να πλησιάσεις την μεσήλικη μπαργούμαν που ξεκουράζει την καραμπίνα της πίσω από το μπαρ και να μην έρθεις face-to-face με το μικρό τριαντάφυλλο που κρύβει πίσω από τον ώμο που δεν κρύβει.
Ασφαλείς πληροφορίες λένε ότι ένα σωρό κορίτσια που διαλέγουν -μεταξύ αλλων- ένα τριαντάφυλλο για να κοσμήσει το κορμί τους έχουν πάει σε τουλάχιστον τρεις συναυλίες του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, απλά λέω. Θες να είσαι αυτό το κορίτσι; (Ώπα, ήρεμα με την καραμπίνα).
Αλήθεια, το μόνο αστείο σχετικά με τα τατουάζ στο συγκεκριμένο σημείο είναι ότι το κάνουν και άντρες. (Ναι, έχω δει άντρες στην παραλία με τατουάζ πάνω απ' τον κώλο, αλλά νιώθω ότι η κουβέντα έχει γίνει αρκετά άβολη ήδη). Το tribal ή το οτιδήποτε στο σημείο που συνήθως η μέση κάνει δύο λακκάκια αριστερά και δεξιά είναι πιο 90s και από το Σούπερ Σάββατο.
Αντιθέτως, εκτιμώνται ιδιαίτερα τα τατουάζ που έχουν συνέχεια και κάτω από τη μέση των κοριτσιών ή που (ακόμα καλύτερα) αναδύονται μέσα από το σορτσάκι, υπονοώντας ότι κάτω από τη μέση υπάρχει κάτι που σίγουρα θέλεις να δεις. Λες και δεν υπήρχε ήδη κάτι.
Να σου πω κάτι; Θέλεις να δεις τρία τέσσερα αστεράκια σε κάποιο σημείο του σώματός σου, γιατί το βρίσκεις καλή ιδέα. Δικαίωμά σου φυσικά. Γιατί δεν δοκιμάζεις να τα κάνεις με χένα, να το βγάλεις από μέσα σου και να αφήσεις το χρόνο να πάρει από πάνω σου το πιο κοινότυπο τατουάζ που χτυπήθηκε τον 21ο αιώνα;
Επίσης, συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά τα αστεράκια στο πίσω μέρος του αυτιού που τείνουν να κατεβαίνουν προς το λαιμό παραπέμπουν στα ακουστικά που φορούσαν οι καλεσμένοι στην Αθλητική Κυριακή. Πόσο να υπερηφανευτείς για κάτι τέτοιο;
Όχι τις μπύρες, δυστυχώς. Ξέρουμε ότι είσαι η βασίλισσα κάποιου. Ξέρουμε ότι ακόμη κι αν δεν είσαι η βασίλισσα κάποιου, θεωρείσαι η βασίλισσα του εαυτού σου και μαγκιά σου και μπράβο. Η αυτοπεποίθηση και η αυτογνωσία σου θα στείλουν τον Ματθαίο Γιωσαφάτ στο ταμείο ανεργίας. Μπράβο για όλα αυτά. Η τελευταία βασίλισσα που αγαπήσαμε ήταν η Ελισάβετ.
Δεν είσαι η Rihanna και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου δεν θα γίνεις ποτέ. Σημείωση: Το παραπάνω tattoo είναι όντως της Rihanna.
(αυτό είναι ένα ανδρικό χέρι, αλλά το σχέδιο είναι αυτό)
Κο-μπο-σκοί-νια. Όπως με βλέπεις και σε βλέπω. Δεν θα κάτσω να τσακωθώ για το τι και πόσο πιστεύει ο καθένας. Είπαμε, κάνουμε πλάκα, αλλά όχι με τα πάντα. Αλλά τατουάζ κομποσκοίνι;
Αισθητικά είναι λες και στο έχουν χτυπήσει στη φυλακή απ' το κουτάκι με την μπλε μελάνη που έχει αρχίσει να σώνεται.
Σημασιολογικά, δεν το αναλύουμε, δεν παίζουμε με την πίστη(;) του καθενός.
Σημειολογικά, συγκρίνεται σε γραφικότητα μόνο με τα εφηβικά μας χρόνια που βγαίναμε ραντεβού με κάτι χρυσές αλυσίδες μέσα από το πουκάμισο. Μαθήματα στιλ.
(αυτή εδώ το παράκανε)
Λέγεται και σύνδρομο της Tinkerbell. Όσο μυστηριακές και όσο κοριτσίστικες χρειάζονται, οι νεράιδες είναι ένα σχέδιο βαθιά βγαλμένο απ' τα σαλβαράδικα στο Μοναστηράκι που θα συναντήσεις σε γυναικείους αστραγάλους, σε γυναικείες μέσες, σε χέρια, σε κεφάλια, σε γάμπες, παντού. Αυτά είναι τα προβλήματα.
Αν όντως είναι πολύ σημαντικό για σένα να γράψεις πάνω σου κάτι ακαταλαβίστικο τύπου 'Ένας γέρος μοναχός κάθεται πάνω σε μια γέφυρα και αγναντεύει τις ιτιές περιμένοντας το δεκατιανό του από φρέσκα σύκα και έξι φέτες μερέντα', δεν πρέπει να κρυφτείς πίσω από τέσσερα-πέντε ιδεογράμματα. Γράψ' το ολόκληρο στα ελληνικά να τρελάνεις τον κόσμο. Πίστεψέ το.
(καλά, εδώ δεν είναι και τόσο χάλια)
Ρε συ μπορώ να γίνω ΤΟΣΟ κακός με το συγκεκριμένο τατουάζ που θα τη βρω μπροστά μου τέτοια εκκένωση κακού κάρμα. Κρίμα είναι. Και για το τατουάζ και για το κακό κάρμα που είμαι έτοιμος να απελευθερώσω.
Άσχετο σχετικό, το είδα πρόσφατα σε γκαρσόνα γνωστής ταράτσας στην Πανόρμου και πείστηκα για πάντα. Μπορεί να τα συγχωρούσα μόνο στην Angelina Jolie, όχι λόγω ομορφιάς, αλλά λόγω παράδοσης στην αλλοκοτιά.
(ξεκάθαρα never)
Δεν το κατακρίνω επειδή κάποια στιγμή θα χωρίσεις. Όλοι ξέρουμε ότι θα χωρίσεις. Ειδικά αφού χτυπήσεις το όνομά του πάνω σου, οι πιθανότητες να το διαλύσετε αυξάνονται με έναν τρόπο που δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα. Τέλος πάντων, προκαλείς την συμπαντική ισορροπία και καλό είναι να μην τα κάνεις αυτά.
Παρ' όλ' αυτά, ξέρω μια φανταστική επιστήμονα που θα στο αφαιρέσει με laser, αν και όταν χρειαστεί. Ένα ραντεβουδάκι θα χρειαστεί.
Έχω γνωρίσει μαζικά αγόρια και κορίτσια με τατουάζ (κυρίως λόγω μιας σχετικής έκθεσης φωτογραφίας που είχα τρέξει με τον μέγα Παντελή Ζερβό), έχω μιλήσει μαζί τους -αυτή ήταν η δουλειά μου- για το αν και τι σημαίνει το καθένα, έχω ακούσει από εξάλεπτες αναλύσεις για ένα μονόγραμμα στον σβέρκο μέχρι ένα 'γιατί έτσι γούσταρα' για έναν δράκο που έπιανε όλη την πλάτη.
Μέσα σε όλα αυτά, έχω χαρτογραφήσει ολόκληρους ουρανούς από αστεράκια σε χέρια, πόδια, πίσω από αυτιά, έμαθα 47 kanji, είδα κύκλους από τα πολλά tribal. Το πρόβλημα δεν ήταν εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι η λαίλαπα των ανέμπνευστων κοριτσίστικων τατουάζ μαίνεται, δεν ανακόπτεται με τίποτα.
Μπες σε ένα μετρό, πλησίασε ένα κορίτσι, ρώτα το τι ώρα είναι και μάντεψε τι θα εμφανιστεί κάτω από το ρολόι. Ο Αυγερινός. Ή η Πούλια. Ή τι σημασία έχει; Θα μου πεις, 'τι λόγος σου πέφτει ρε κομπλεξικέ' και όσο κι αν το ψάξω, ομολογώ ότι, πέραν της προσβολής της αισθητικής μου ελέω επανάληψης των σχεδίων, δεν βρίσκω κάποιον καλύτερο (λόγο).
Ας είναι, ξέρω ότι ένα σωρό αναγνώστες έχουν φωνάξει 'Έλεος!' με τα παρακάτω σχέδια πολύ πριν γράψω σχετικά.
Με όλη την αγάπη στις αναγνώστριες του ΟΝΕΜΑΝ που φέρουν κάποιο από τα παρακάτω και προετοιμασμένος για 5-6 φίλες μου που δεν θα μου ξαναμιλήσουν, κάνω το χρέος μου και το βγάζω από μέσα μου.
Κορίτσια, όχι άλλα:
Τριαντάφυλλα
Ασφαλείς πληροφορίες λένε ότι ένα σωρό κορίτσια που διαλέγουν -μεταξύ αλλων- ένα τριαντάφυλλο για να κοσμήσει το κορμί τους έχουν πάει σε τουλάχιστον τρεις συναυλίες του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, απλά λέω. Θες να είσαι αυτό το κορίτσι; (Ώπα, ήρεμα με την καραμπίνα).
Κάτι, οτιδήποτε πάνω απ' τον κώλο
Αντιθέτως, εκτιμώνται ιδιαίτερα τα τατουάζ που έχουν συνέχεια και κάτω από τη μέση των κοριτσιών ή που (ακόμα καλύτερα) αναδύονται μέσα από το σορτσάκι, υπονοώντας ότι κάτω από τη μέση υπάρχει κάτι που σίγουρα θέλεις να δεις. Λες και δεν υπήρχε ήδη κάτι.
Αστεράκια
Επίσης, συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά τα αστεράκια στο πίσω μέρος του αυτιού που τείνουν να κατεβαίνουν προς το λαιμό παραπέμπουν στα ακουστικά που φορούσαν οι καλεσμένοι στην Αθλητική Κυριακή. Πόσο να υπερηφανευτείς για κάτι τέτοιο;
Κορώνες
Διαμάντια
Κομποσκοίνια
Κο-μπο-σκοί-νια. Όπως με βλέπεις και σε βλέπω. Δεν θα κάτσω να τσακωθώ για το τι και πόσο πιστεύει ο καθένας. Είπαμε, κάνουμε πλάκα, αλλά όχι με τα πάντα. Αλλά τατουάζ κομποσκοίνι;
Αισθητικά είναι λες και στο έχουν χτυπήσει στη φυλακή απ' το κουτάκι με την μπλε μελάνη που έχει αρχίσει να σώνεται.
Σημασιολογικά, δεν το αναλύουμε, δεν παίζουμε με την πίστη(;) του καθενός.
Σημειολογικά, συγκρίνεται σε γραφικότητα μόνο με τα εφηβικά μας χρόνια που βγαίναμε ραντεβού με κάτι χρυσές αλυσίδες μέσα από το πουκάμισο. Μαθήματα στιλ.
Νεράιδες
Λέγεται και σύνδρομο της Tinkerbell. Όσο μυστηριακές και όσο κοριτσίστικες χρειάζονται, οι νεράιδες είναι ένα σχέδιο βαθιά βγαλμένο απ' τα σαλβαράδικα στο Μοναστηράκι που θα συναντήσεις σε γυναικείους αστραγάλους, σε γυναικείες μέσες, σε χέρια, σε κεφάλια, σε γάμπες, παντού. Αυτά είναι τα προβλήματα.
Κάτι στα kanji
Φτερά αγγέλου
Ρε συ μπορώ να γίνω ΤΟΣΟ κακός με το συγκεκριμένο τατουάζ που θα τη βρω μπροστά μου τέτοια εκκένωση κακού κάρμα. Κρίμα είναι. Και για το τατουάζ και για το κακό κάρμα που είμαι έτοιμος να απελευθερώσω.
Άσχετο σχετικό, το είδα πρόσφατα σε γκαρσόνα γνωστής ταράτσας στην Πανόρμου και πείστηκα για πάντα. Μπορεί να τα συγχωρούσα μόνο στην Angelina Jolie, όχι λόγω ομορφιάς, αλλά λόγω παράδοσης στην αλλοκοτιά.
Το όνομα του γκόμενου σας
Δεν το κατακρίνω επειδή κάποια στιγμή θα χωρίσεις. Όλοι ξέρουμε ότι θα χωρίσεις. Ειδικά αφού χτυπήσεις το όνομά του πάνω σου, οι πιθανότητες να το διαλύσετε αυξάνονται με έναν τρόπο που δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα. Τέλος πάντων, προκαλείς την συμπαντική ισορροπία και καλό είναι να μην τα κάνεις αυτά.
Παρ' όλ' αυτά, ξέρω μια φανταστική επιστήμονα που θα στο αφαιρέσει με laser, αν και όταν χρειαστεί. Ένα ραντεβουδάκι θα χρειαστεί.
