Οργανώνουμε τις διακοπές της 28ης Οκτωβρίου

Οι ομορφιές έξω από την Αθήνα

Δόξα (τη Ζήρεια)

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να την παρομοιάζουν με την υπερβολικά πολυσύχναστη Αράχοβα, όμως αν ακούσεις μόνο αυτήν την (σε κάποια σημεία της σωστή) πλευρά και δεν θελήσεις να βγάλεις το δικό σου συμπέρασμα για την Ζήρεια, θα έχεις αδικήσει ένα πραγματικά όμορφο τοπίο της ορεινής Κορινθίας. Αν επιλέξεις την εξερεύνηση της Ζήρειας με αυτοκίνητο, μπορείς να ξεκινήσεις τη διαδρομή σου από το παραθαλάσσιο Κιάτο και να καταλήξεις στην πεδιάδα της Στυμφαλίας, Τα ορεινά χωριά Βελίνα, Κλημέντι, Καίσαρι και Κεφαλάρι θα βρεθούν στον δρόμο σου, ομορφαίνοντας το τοπίο της διαδρομής σου. Στα must see και η πεδιάδα της Στυμφαλίας αλλά και η γοητευτική λίμνη της, η οποία παρόλο που έχει αποστραγγιστεί στο μεγαλύτερο μέρος της, εξακολουθεί να αποτελεί έναν σπάνιο υδροβιότοπο.



Αν πάντως οδηγήσετε μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, κάντε μια στάση στην καταπράσινη πεδιάδα του Φενεού, πιείτε το καφεδάκι σας στη χόβολη στο λιλιπούτειο χωριουδάκι Μεσινό που θα συναντήσετε στον δρόμο σας και στη συνέχεια καταλήξτε στο (κατά πολλούς) καλύτερο μέρος της Ζηρειας, τη σχεδόν διάφανη και καταγάλανη λίμνη Δόξα. Για περισσότερες λεπτομέρειες για την Ζήρεια και τις δραστηριότητες που διοργανώνονται, επισκεφτείτε το www.e-ziria.gr.

Nαύπλιο, μοναδική μου αγάπη

Έχοντας ακόμη έντονες τις εικόνες από την τελευταία mini απόδρασή μου στο Ναύπλιο, μιας και μια (τυχερή) από τις κολλητές μου έχει σπίτι εκεί- θα το προσθέσω στη λίστα, ακόμη κι αν θεωρείται ένας χιλιογραμμένος προορισμός.



Το Ναύπλιο συνδυάζει το παραδοσιακό, το ρομαντικό αλλά ταυτόχρονα το οικείο. Έχει το Παλαμήδι, το φημισμένο κάστρο του, το Μπούρτζι, το νησάκι "στολίδι" στην είσοδο του λιμανιού του και μια υπέροχη πόλη να εξερευνήσεις γωνιά προς γωνιά. Μια βόλτα στα γραφικά στενάκια του με τα κομψά νεοκλασικά και τα βενετσιάνικα μπαλκόνια, τις παλιές εκκλησίες και τις τούρκικες βρύσες του θα είναι αρκετή για να νιώσεις ότι ο χρόνος έχει γυρίσει κάποιους αιώνες πίσω. Όχι ότι λείπει και το μοντέρνο στοιχείο. Το Ναύπλιο, τα Σ/Κ βουλιάζει από κόσμο και τα κυριολεκτικά ένα κι ένα cafe-bar του γεμίζουν από κόσμο μέχρι πρωίας.

Μην κάνεις το λάθος και φύγεις προτού δοκιμάσεις τους καλύτερους λουκουμάδες του Ναυπλίου στο "Περγαμόντο", με την ευγενέστατη ιδιοκτήτρια που θα στους σερβίρει καυτούς και ολόφρεσκους.

Για τους εκ Πάτρας ορμώμενους

Η προσεγμένη Καρδαμύλη

Ο κόλπος στα πόδια του Ταϋγέτου με την Παλιά Πόλη, με τα πολλά μυρωδάτα κάρδαμα (εξ'ου και το όνομά της) τους πύργους, τα πετρόχτιστα σπίτια και τους βοτσαλωτούς κολπίσκους που βουτήξαμε το καλοκαίρι, κερδίζει μια θέση στα αρχοντικά θέρετρα της Πελοποννήσου. Οικογενειακές ταβέρνες, μπαράκια πιο ψαγμένα και πολλές artistic γωνιές, κρύβονται στο μικρό χωριό που θα σου χαρίσει ένα ήρεμο τριήμερο.



Για πεντανόστιμα πιάτα της ελληνικής κουζίνας, οι δρόμοι οδηγούν στο “Περιβόλη”, ενώ οι σπεσιαλίστες στο Kαφενείον Ρογί θα σου φτιάξουν ένα πρωινό γεμάτο από τοπικά προϊόντα. Αν πάλι θελήσεις να δεις κι ένα δεύτερο μέρος, πιο πολύβουο αυτή τη φορά, προτίμησε τη γειτονική (8χλμ πιο πέρα) Στούπα (ή δες όλο το αφιέρωμα που έχουμε κάνει για την Πελοπόννησο και διάλεξε τον προορισμό που σου ταιριάζει).

Ο λαβύρινθος της Μονεμβασιάς

Η πρώτη εντύπωση που θα σχηματίσεις βαδίζοντας στα όμορφα πέτρινα σοκάκια της “Καστροπολιτείας” της Μονεμβασιάς, θεωρώντας ότι το τοπίο επαναλαμβάνεται, σύντομα θα ανατραπεί. Κανένα σπιτάκι, κανένα στενάκι, ούτε καν κάποιο σκαλί, δεν είναι το ίδιο με τα υπόλοιπα. Και κάπου εκεί, θα αρχίσεις να την ερωτεύεσαι και να χάνεσαι στα -συχνά αδιέξοδα- δρομάκια της.

Το κάστρο, είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του: Τόσο για την απολαυστική διαδρομή που ακολουθείς μέχρι να φτάσεις, τόσο για τη θέα, αλλά και για την ζωντανή πόλη που βρίσκεται πίσω από τα τείχη του: μαγαζάκια με χειροποίητα σουνεβίρ, ταβερνάκια και προσεγμένα καφέ που δεν αλλοιώνουν την μοναδικότητα του τοπίου και πολλά σημεία για να σταθείς και να φωτογραφίσεις. Πάντως, η “Κάτω Πόλη”, με τα γραφικά σπιτάκια της -τα οποία οι κάτοικοι έχουν συντηρήσει στην ίδια μορφή τους τελευταίους 3 αιώνες-, διαφέρει αρκετά από την σχεδόν εξ'ολοκλήρου πέτρινη“Άνω”, η οποία αποτελείται από τον χαρακτηριστικό της βράχο και τα ερείπια κτισμάτων των βυζαντινών χρόνων.

Αφήνοντας για λίγο τη Θεσσαλονίκη...

Για 3 μέρες πέριξ της λίμνης Κερκίνης

Φυσιολάτρες, σπεύσατε στην λίμνη Κερκίνη. Η σπάνια βλάστησή της, το πλήθος ζώων και πουλιών που την κατοικούν ή απλά περνούν από κει, τα κουκλίστικα χωριά που την περιτριγυρίζουν αλλά και το καταπράσινο βουνό Μπελλές που την συνορεύει συνθέτουν ένα τοπίο από τα λίγα. Το ομώνυμο χωριό Κερκίνη, αλλά και το Μανδράκι, προσφέρεται για όλους όσοι επιλέξουν να μένουν δίπλα στη λίμνη ενώ τα Άνω και Κάτω Πορόγια είναι ο ορισμός των βουνίσιων διακοπών.



Οι τοπικές σπεσιαλιτέ της περιοχής πάντως, είναι για γερά στομάχια: βουβάλι μαγειρευτό στη γάστρα αλλά και αγριογούρουνο με κυδώνι.

Για τη Φθινοπωρινή Καστοριά

Τα λόγια μπερδεύονται όταν μιλά κανείς για την Καστοριά: Από τη μια, η διαδρομή στην πόλη με αρχοντικά (στις συνοικίες Ντολσό και Απόζαρι), τις βυζαντινές και τις μεταβυζαντινές εκκλησίες αλλά και την έντονη νυχτερινή ζωή (στην παραλιακή του Μ. Αλεξάνδρου) που βλέπει στην λίμνη και από την άλλη, η ίδια η γοητευτική λίμνη της, η Ορεστιάδα, με τη σπάνια οικολογική αξία, τα νερά με τους εναλλασσόμενους χρωματισμούς, τις πλάβες (τις πολύχρωμες βάρκες της λίμνης) και τις πάπιες της.



Η Καστοριά, ως μια άλλη μικρή Βενετία κρυμμένη στη δυτική Μακεδονία, δεν είναι άδικα ένα στολίδι για όλον τον νομό που αξίζει να επισκεπτείς, αποχαιρετώντας τον Οκτώβρη. Αν το έχεις κάνει ήδη στο παρελθόν, μάλλον θα συμφωνήσεις μαζί μας.

Ξεκινώντας από τον Βόλο

Το πολύπλευρο Πήλιο

Αν ζητούσες σε κάποιον ντόπιο να σου κατονομάσει το ωραιότερο σημείο του Πηλίου, σίγουρα θα δυσκολευόταν να επιλέξει ανάμεσα στα 24 χωριά του, τα οποία αποτελούν τον απόλυτο προορισμό για τους (τυχερούς) κατοίκους του Βόλου. Για κάτι πιο τουριστικό και κοσμικό υπάρχει η Πορταριά με τα αρχοντικά και τους καταρράκτες της και η χτισμένη σε μια απότομη πλαγιά Μακρυνίτσα με τις βρυσούλες της και τα πηλιορίτικα πέτρινα πυργάκια της. Από την άλλη, οι Μηλιές είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό πηλιορείτικο χωριό, η Βυζίτσα είναι γεμάτη αρχοντικά ενώ η Τσαγκαράδα, με τον υπεραιωνόβιο πλάτανό της, είναι ένας από τους παλαιότερους οικισμούς του Πηλίου. Φυσικά, υπάρχουν και κάποια λιγότερο δημοφιλή χωριά που όμως δεν στερούνται ομορφιάς.



Όπως και να'χει, στο Πήλιο θα χαρείς την πλούσια τοπική κουζίνα στις παραδοσιακές ταβερνούλες -από σπεντζοφάι και κόκορα κρασάτο μέχρι άγρια μανιτάρια και ριγανοκεφτέδες- , το άφθονο τσίπουρο, ενώ θα έχεις την ευκαιρία να μείνεις, έστω για δύο βράδια, σε κάποιο από τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά της περιοχής.

Σαν πας στα Ζαγοροχώρια

Χωμένα ανάμεσα στα πεύκα και τα έλατα, τα πιο καλοσυντηρημένα (46) χωριά μας, τα Ζαγοροχώρια, θα σε καλωσορίσουν στο χειμώνα λίγο νωρίτερα. Από την Ελάτη, το Δίλοφο και τους Κήπους, μέχρι το Κουκούλι, το Τσεπέλοβο, η Αρίστη και, φυσικά, το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο (τα χωριά-σταρ των Ζαγοροχωρίων), γύρνα όσα περισσότερα μπορείς αν είσαι φαν της περιπέτειας, αλλιώς διάλεξε ένα και μην το κουνήσεις ρούπι. Εκεί, θα χορτάσεις πράσινο, πανέμορφα τοξοτά γεφύρια -που είναι και το σήμα κατατεθέν της περιοχής-, αλλά και καθαρό αέρα για να γεμίσεις με αποθέματα τα πνευμόνια σου. Στα συν, η πεζοπορία στο φαράγγι του Βίκου, μία από τις μεγαλύτερες χαράδρες του κόσμου, με βάθος 900 μέτρα και άνοιγμα 1.100. Στην περιοχή δραστηριοποιούνται εταιρείες που διοργανώνουν αναρριχήσεις, ορειβασία, καγιάκ ή ράφτινγκ στον Βοϊδομάτη, παραπέντε ή ανεμόπτερο.



(χωριό Αρίστη)

Παραδοσιακό ηπειρώτικο φαγητό θα φας στον φημισμένο “Χριστόφορο” στον Βίκο αλλά και στην κεντρική πλατεία του Μονοδενδρίου, στην Πίτα της Κικίτσας, θα δοκιμάσεις την αλευρόπιτα με τη δοκιμασμένη συνταγή από το 1958. Για τη διαμονή, προτείνουμε να επιλέξεις μεταξύ Μονοδενδρίου και Μεγάλου Παπίγκου.