Γυναίκες στο ψωμί (σεξ) ο Μάνος Χωριανόπουλος
Food, sex, food, sex, food. Αυτή ήταν η απάντηση του προσωκρατικού φιλόσοφου Τζόι Τριμπιάνι, στο ίδιο δύσκολο ερώτημα.Εφόσον στα Αιώνια Διλήμματα οι συνδυασμοί και οι συμβιβασμοί αποκλείονται, δεν μπορώ να απαντήσω "Γυναίκες στο ψωμί" όπως ο Τζόι.
Η ανθρωπότητα προχώρησε επειδή κάποιος ήθελε να εντυπωσιάσει την κοπέλα του. Γιατί ήθελε να την εντυπωσιάσει; Για να κάνουν σεξ. Αυτό τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει παντού και πάντα.
Το σεξ είναι πίσω απ'όλα και πάνω απ' όλα. Η επάρκεια ή η έλλειψή του, καθορίζουν αν θα έχεις απέναντί σου έναν ευτυχισμένο άνθρωπο ή έναν νευρωτικό υποψήφιο Serial Killer ή αν αντίστοιχα θα είσαι εσύ ευτυχισμένος ή θα σχεδιάζεις ποιον θα καθαρίσεις, όταν πέσει η νύχτα.
Αν αυτή τη στιγμή μασουλάς κάτι και δεν πείθεσαι, αρκεί να προσπαθήσεις να φέρεις στο μυαλό σου το καλύτερο φαγητό που έχεις φάει και το κορυφαίο σεξ που έχεις κάνει. Το ένα περιγράφεται ικανοποιητικά με λόγια, το άλλο όχι, ακόμα και αν είσαι ο Τομ Ρόμπινς, ο Μπουκόφσκι ή ο Ντε Σαντ.
Φαγητό ο Πάνος Κοκκίνης
Χωρίς το ένα δεν ζεις, χωρίς το άλλο απλά αισθάνεσαι πως δεν ζεις. Οπότε η επιβίωση του είδους αναγκαστικά έχει προτεραιότητα από την αναπαραγωγή του. Προφανώς και το λογικό σφάλμα στην παραπάνω πρόταση βγάζει μάτι. Προφανώς και αυτά τα δυο πράγματα πάνε χέρι χέρι. Απλώς, αν δεν διαθέτεις το sex drive π.χ. του Hank Moody, είναι πολύ πιο εύκολο να νοιώσεις αγαλλίαση στο τέλος της ημέρας περνώντας μια βόλτα από το ψυγείο, από ότι βγαίνοντας στα μπαρ και ψάχνοντας την επόμενη ή πείθοντας την μόνιμη που κείτεται δίπλα σου, εξοντωμένη από μια γεμάτη μέρα με δουλειά και παιδιά, ότι οι ορέξεις σου έχουν προτεραιότητα. Ένα γεγονός που χρειάζεται να είσαι αναγκαστικά από μια ηλικία και πάνω για να καταλάβεις πόσο αλήθεια κρύβει μέσα του. Αν και μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι με το φαγητό, όση ποικιλία και αν έχει ο ‘μπουφές’, κάποια στιγμή μπουχτίζεις. Κάτι που δεν συμβαίνει με το σεξ. Εκεί, αν έχεις ποικιλία συντρόφων ή στάσεων, μπορείς να το κάνεις μέχρι θανάτου. Ένας, τώρα που το σκέφτομαι, πολύ πιο γλυκός τρόπος να πεθαίνεις από το να καταλήξεις όπως το παλικαράκι στο Seven. Mε ή χωρίς τη βοήθεια του serial killer.Sex ο Χρήστος Χατζηιωάννου
Πιθανότατα όσοι με ξέρουν λίγο παραπάνω να έλεγαν ότι θα ψηφίσω φαγητό. Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που θα ψηφίσω sex. Το φαγητό στη ζωή αυτή είναι κάτι με το οποίο ασχολούμαι διαρκώς. Θα διαβάσω για το φαγητό, θα πειραματιστώ με το φαγητό, θα διασκεδάσω με το φαγητό, ακόμα μπορεί και να βαρεθώ με το φαγητό. Γιατί η ζωή μου είναι τόσο συνυφασμένη με τις γεύσεις και την κουζίνα που το θεωρώ δεδομένο. Οπως είναι και για τους περισσότερους. Θες να φας μια βρωμιά; Πας στο κοντινό junk και τρως. Θες να μαγειρέψεις την τάδε συνταγή; Απλά το κάνεις.Το sex από την άλλη δεν είναι πάντα εκεί. Ακόμα κι όταν θεωρείται δεδομένο σε μια σχέση (κάποια στιγμή θα πούμε για το sex στις μακροχρόνιες σχέσεις και το γάμο). Και ευτυχώς που στα 29 μου δεν έχει γίνει κάτι τόσο κλισέ όσο το φαγητό. Στο φαγητό έχεις μπροστά σου όλο το χάρτη να τον εξερευνήσεις. Στο sex δεν ξέρεις αν η κουρτίνα 2 κρύβει δώρο ή Ζονκ. Οπότε ξαναρώτα με στα 50 μου αν θες να σου απαντήσω φαγητό. Τότε που θα έχω τραβήξει όλες τις κουρτίνες και θα έχω γίνει φίλος με τον Ζονκ.
Sex ο Ηλίας Αναστασιάδης
Όχι, όχι. Είναι σαν να ρωτάς τον Kyle Korver αν προτιμάει το παιχνίδι με πλάτη από το να σουτάρει τρίποντα. Δεν μου επιτρέπεται να απαντήσω 'φαγητό'. Δεν μου αξίζει. Θα έρθει ο coach Τριαντάφυλλος να με προγκήξει και θα έχει και δίκιο. Στην τελευταία (υπερεπίσημη, όχι μαλακίες) μέτρηση κιλών, μυικής μάζας, λίπους, μεταβολισμού στο ιατρείο της Κλειούς (παιδιά, από δω και η Κλειώ, η διατροφολόγος που θα με παχύνει, Κλειώ, τα παιδιά) πέρασα με ιδρώτα τα 65 κιλά. Αστεία πράγματα για άνθρωπο 30 χρονών και αρκετά ψηλό για τέτοιο χάλι.Παρότι λιγουρεύομαι με συχνότητα υπέρβαρου Αμερικάνου και παρότι μπορώ να ζήσω μόνο με γλυκά και ζελεδάκια μέχρι να βρω γλυκό θάνατο ('γλυκό', το 'πιασες, έ;), διαλέγω σεξ προσηλωμένος και με το κεφάλι κάτω για τα επόμενα 3 χρόνια σίγουρα. Όπως σωστά λέει και ο Χ.Χ. ας διαλέξω το φαγητό στα 50 μου ή όταν γίνω 75 κιλά και δικαιούμαι να αναλύω κρέατα, σως, σαλάτες, τυριά (μπλιαχ).
Και επειδή το έχω πάει ήδη μέσω Λαμίας και τα πολλά χιλιόμετρα κουράζουν (σόρρυ παιδιά, θα ηρεμήσω), να πούμε κάπου εδώ ότι το σεξ είναι με διαφορά η μεγαλύτερη απόλαυση αυτής της ζωής μετά τον τζόγο, οπότε, όπως επίσης λέει ο Χ.Χ., 'όσοι με ξέρουν λίγο παραπάνω', καταλαβαίνουν ότι δεν έχω πολλές επιλογές πια.
Sex ο Άλκης Βασιλείου
Από τα λίγα -ή και πολλά, αν είσαι προσεχτικός- που έχεις καταλάβει διαβάζοντάς με, αναγνώστη μου, είμαι βέβαιος πως ξέρεις ότι ο Άλκης (πόσο γαμάτο να αναφέρεσαι στον εαυτό σου σε 3ο πρόσωπο) είναι άνθρωπος της καλοπέρασης. Ε λοιπόν, διάβασέ το και να το θυμάσαι για πάντα, σαν ευχή -και όχι κατάρα- από τον Άλκη τον Βασιλείου. «Μεγαλύτερη καλοπέραση από το σεξ δεν υπάρχει». Τίποτα, μα τίποτα, δεν μπορεί να κινητοποιήσει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, σε τόσες διαφορετικές χώρες, με τόσο διαφορετικό τρόπο ζωής από το... «είσαι για ένα στα γρήγορα».Διαφωνώ με το «money makes the world go round». Το να κυνηγάς τα λεφτά ή την εξουσία είναι μια διαρκής αναζήτηση, που περισσότερο μοιάζει με στάση ζωής. Το να θες να... «βρεις ένα τρόπο να δεις το μωρό που έχεις απέναντί σου χωρίς πολλά πολλά ρούχα» είναι μια εμμονή που μπορεί να σε κάνει να πεις, να πιεις, να κάνεις και να δείξεις τις μεγαλύτερες παπαριές που έχει ζήσει η οικουμένη.
Το σεξ, είτε είναι με έναν, είτε είναι με δύο, είτε είναι με άτομα του ίδιου φύλλου, είτε είναι και... μόνος σου βρε αδερφέ, μπορεί να σε κάνει να ανέβεις και βουνά. Εκτός αν νομίζεις ότι ο Μωυσής έκανε τόσο δρόμο για 10 γραμμές σε μια πλάκα. Ας είμαστε σοβαροί. Συμφωνώ ότι η έλλειψη φαγητού σε πεθαίνει, αλλά και η έλλειψη σεξ είναι αργός, βασανιστικός, μίζερος θάνατος... Μη σου τύχει, καλέ μου αναγνώστη!!!
Φαγητό ο Στέφανος Τριαντάφυλλος
Μισό... να οργανωθούμε. Θα ακολουθήσει μια αντικειμενική και σφαιρική ανάλυση του θέματος. 1) Ανθρωπολογική: Η πρώτη αντίδραση είναι το σεξ. Για την ακρίβεια είναι η καλύτερη απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. Αν σου έλεγαν τι θέλεις να κάνεις σε 5 λεπτά, θα πεις αυτό. Το σεξ ανοίγει το σκορ και κάνει το 1-0 2) Βιολογική: Χωρίς φαγητό αντέχεις το πολύ τρεις ημέρες, Χωρίς σεξ περίπου 7 μήνες και 24 ημέρες (το φελέκι μου). Το φαγητό ισοφαρίζει σε 1-1 3) Κοινωνιολογική: Φαγητό τρως κάθε μέρα, για την ακρίβεια πολλές φορές τη μέρα. Ζούμε στο 2013 και δεν χρειάζεται ούτε να βγεις από τη σπηλιά σου για να κυνηγήσεις την τροφή σου, ούτε καν να μοχθήσεις ιδιαίτερα. Αντίθετα με το σεξ η φάση παραμένει προϊστορική, οπότε αυτόματα αποκτά άλλη αξία. Ξανά κεφάλι στο σκορ (2-1) το σεξ 4) Γυναικολογική: Το παστίτσιο δεν έχει δύσκολες ημέρες κάθε μήνα. Γρήγορη απάντηση από το φαγητό και 2-2 5) Λαογραφική: οι σοφοί έλεγαν "δεν γαμάς, που δεν γαμάς, δεν πας για ψάρεμα". Με την έννοια ότι εν αρχή ην το σεξ, αλλά αφού δεν "κάθεται" η εναλλακτική είναι το φιλέτο ξιφία. Το Σεξ μπροστά με 3-2 6) Γαστρεντερική: αν γαμ#$εις στο φαί δεν θέλεις σεξ. Αν γαμ#$εις στο σεξ (.......)* θέλεις οπωσδήποτε να φας. Ποιο τσιγάρο και μαλακίες, η μάσα ξανά μες στο ματς (3-3). Νομική: εγώ ξέρω ότι οι μελλοθάνατοι πριν την εκτέλεση τρώνε, δεν πηδάνε. Ολική ανατροπή για το σεξ (3-4). Κινηματογραφική: σκέψου την πιο καυτή σκηνή που μπορείς να φανταστείς. Ναι: 9 1/2 εβδομάδες. Ναι: Κιμ Μπάσιντζερ. Ναι, φράουλες. Μμμμμμμμμμμμμμ... Φράουλες. Τελικό 3-5. Και ξεκίνησα υποστηρίζοντας το σεξ. Τι να κάνεις... Γιουβέτσι κι ας μη γαμ#$ω ποτέ. (Καλά ΟΧΙ, αλλά καταλάβατε)*Πούλιτζερ.
Σεξ ο Χρήστος Δεμέτης
Αν υπήρχε ένα προπατορικό δίλημμα, τότε θα ήταν αυτό. Σεξ ή φαγητό. Ο ορθόφρων λαός θα έλεγε,"νηστικό αρκούδι δεν χορεύει", και άλλα τέτοια τύπου, "αν μου κάνεις το τραπέζι, θα σου κάνω το κρεβάτι", "ο έρωτας περνάει από το στομάχι" και άλλα τέτοια. Ναι, θα συμφωνήσω. Το σεξ είναι η απόλαυση, το φαγητό είναι το διεγερτικό. Το σεξ είναι το αποτέλεσμα, το φαγητό είναι η προεργασία. Με λίγα λόγια, αν μου δινόταν η επιλογή, θα ψήφιζα σεξ μετά φαγητού. Ή ταυτόχρονα με φαγητό. Σίγουρα μία Μίλα Κούνις που ξέρει να φτιάχνει το αγαπημένο σου παστίτσιο (μα τί φαντασίωση) είναι εκατομμύρια φορές πιο ελκυστική από μια Μίλα Γιόβοβιτς που θα της ψιθύριζες στο αυτί τη λέξη "μουσακάς" και θα σου έλεγε "γιατί με βρίζεις ρε μπάμια;". Αν και προτιμώ τη Μίλα Γιόβοβιτς εμφανισιακά τώρα που τα λέμε, οπότε θα πρέπει να αντιστρέψω το παράδειγμα. Αλλά ας κλείσουμε αυτή την παρένθεση.Ναι στο σεξ λοιπόν, γιατί είναι η χαρά της ζωής. Το φαγητό είναι μια ανάγκη.
Σε τί θα έδινες μεγαλύτερη προτεραιότητα. Στη χαρά ή στην ανάγκη; Αν σου έλεγαν ότι είναι η τελευταία σου μέρα στον μάταιο τούτο κόσμο, τι θα επέλεγες επίσης; Τη χαρά ή την ανάγκη; Έλα τώρα, και θανατοποινίτης να ήσουν και να σε ρωτούσαν "ποιο είναι το αγαπημένο σου γεύμα Μανώλη μου για να στο φτιάξουμε πριν το τέλος", θα έλεγες, "να πάρω τη δεύτερη κουρτίνα; Αυτή με τη Σκάρλετ Γιόχανσον ντυμένη μαγείρισσα;".
Διαφωνώ με το δόγμα, "το σεξ είναι η αναπαραγωγή, το φαγητό η επιβίωση". Σύμφωνοι, ζεις και ζω σε μια σεξιστική κοινωνία που το πήδημα ανάγεται σε θεωρητικό ρεύμα, υπερτονίζεται, υπερθεματίζεται, υπερδιογκώνεται και κυριαρχεί στον κινηματογράφο. Ξέρεις σε ποιον κινηματογράφο. Δεν αναφέρομαι στον Άκι Καουρισμάκι και τα έργα του.
Στις δεκαετίες της μεγάλης πείνας, στον μεσοπόλεμο, ακόμα και μέσα στον πόλεμο όμως, οι άνθρωποι μπορεί να είχαν να φάνε πολύ λιγότερα σε σχέση με τον Έλληνα των 00's,αλλά έκαναν περισσότερα παιδιά. Γιατί άραγε; Γιατί; Για να τα βγάζουν και να δουλεύουν από τα 10 τους; Όχι μόνο. Γιατί αυτή ήταν η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ χαρά της καθημερινότητας τους. Έλα ξεκόλλα,και τότε υπήρχαν προφυλακτικά. Έλα ξεκόλλα, θα γκρινιάξεις και θα πεις ότι ο Έλληνας του 2013 δεν έχει λεφτά να φάει κι εσείς γράφετε τέτοια διλήμματα και θα σου πω, οκ, έχεις δίκιο. Θα σε ταΐζω όσο θες επί 20 συναπτά έτη, αρκεί να μου πεις ότι δεν θα σκεφτείς ποτέ ξανά να κάνεις το οτιδήποτε με την οποιαδήποτε γυναίκα σε τούτη τη γη.
Επίσης, από την αρχαιότητα οι Αρχαίοι ημών έψαχναν για τροφές, για μαγικά ελιξίρια για να βελτιώνουν τις σεξουαλικές τους δυνατότητες και το σεξ ήταν μέρος της πνευματικής καλλιέργειας τους. Επίσης, δεν μπορείς να είσαι ψυχολογικά ισορροπημένος αν δεν είσαι σεξουαλικά δραστήριος. Τελεία και παύλα.
Σεξ ο Μάνος Μίχαλος
Είμαι της φιλοσοφίας, ότι αν το σεξ ήταν κάτι το εύκολο (να γίνει), ο κόσμος αυτός δεν θα είχε γνωρίσει πόλεμο, αλλά μόνο τριολέ. Όμως, είναι δύσκολο άθλημα (εκτός αν είσαι ο Μπραντ Πιτ, αν και αυτόν τελευταία τον βλέπω λίγο στερημένο, γιατί η Τζολί το -και όχι τον- έχει γαμ%σει με τα ιδεολογικά της) οπότε αντί να πλακωθούμε στα φιλιά, ως ανθρωπότητα, πλακώθηκαμε στις μπόμπες. Από την άλλη, το φαγητό είναι κάτι που μπορείς να βρεις εύκολα, ακόμη και σε μέτρια ποιότητα. Βέβαια, εδώ συγκρίνουμε το καλύτερο σεξ με το καλύτερο φαγητό. Θα πάρω το πρώτο, γιατί στην τελική, θα νιώσω ότι κάτι έκανα κι εγώ για να πετύχει, αφού στο φαγητό δεν μπορώ να βοηθήσω, είμαι εντελώς άχρηστος και όλα τα περιμένω στο πιάτο.Σκέψου το και διαφορετικά: Τα τραγούδια μιλάνε για σεξ. Οι ταινίες μιλάνε για σεξ. Τα βιβλία μιλάνε για σεξ. Τα comics μιλάνε για σεξ. Το internet μιλάει για σεξ, τα social media μιλάνε για σεξ. Οι άντρες μιλάνε για σεξ, οι γυναίκες μιλάνε για σεξ, τα μικρά παιδιά ξεκινούν από νωρίς (κρυφά έστω) να μιλάνε για σεξ, το ποδόσφαιρο μιλάει για σεξ (μέσω συνθημάτων), η τέχνη και οι ζωγράφοι μιλάνε για σεξ, οι διαφημίσεις μιλάνε για σεξ, τα ρούχα μιλάνε (ή φωνάζουν μερικές φορές, ανάλογα με το πόσο ξέκωλα είναι) για σεξ, η θρησκεία μιλάει για σεξ (ότι απαγορεύεται ή επιτρέπεται με όρους), η επιστήμη μιλάει για σεξ (και τι επίδραση έχει), η ζωή μιλάει για σεξ (αφού προηγήθηκε αυτής), ο θάνατος μιλάει για σεξ (=τη γαμήσαμε).
Ε, μαλάκας (#diplis) είμαι, να μιλήσω για φαγητό;
Φαγητό η Ρομίνα Δερβεντλή
Δεν βρίσκω κανένα λόγο να αρχίσω να σπαζοκεφαλιάζω για να βρω σώνει και ντε καλά και λογικά επιχειρήματα για το ότι ΠΡΟΦΑΝΩΣ και προτιμώ το φαγητό από το σεξ. Δηλαδή μου φαίνεται παράλογο και αφύσικο να προτιμάς το σεξ. Καταρχάς, ΟΚ, θα παίξω το παιχνίδι σας και θα απαντήσω με επιχείρημα. Να το :Οι επιλογές στο φαγητό είναι ανεξάντλητες, από σούσι μέχρι μουσακά και μοριακή κουζίνα μέχρι πιατέλες με γουρουνόπουλα. Στο σεξ ποιες οι επιλογές σου, κύριε Δον Ζουαν που μου διαλέγεις το σεξ έτσι αβίαστα; Συγκρίνεται ο Τσελεμεντές με το Κάμα Σούτρα; Και σόρι κιόλας, αλλά μπορείς να τρως συνέχεια ότι και όσο θες χωρίς να ρωτήσεις κανέναν (εκτός απο τον διαιτολόγο στο τέλος) ενώ το σεξ είναι ομαδικό άθλημα. Γιατί να εξαρτάμαι κύριοι από κάποιον άλλον; Όχι. Πες με ξενέρωτη, πες με ανέραστη, πες με κρυόκωλη, πες με ξινή, πες με ότι θες. Εγώ θα πάρω το σουβλάκι μου αγκαζέ και θα περπατήσουμε αργά προς το ηλιοβασίλεμα.Πι Ες: Για να μαθαίνετε: 1)Φαγητό 2) Υπνος 3) Σεξ (4)Number 2). Κι όποιος υποστηρίζει κάτι άλλο, λέει ψέματα για να ψαρώσουμε ότι είναι καλός στο σεξ. Και η τιμωρία του θα είναι να τον κλειδώσουμε ένα μήνα σε ένα κελί με 3 θεογκόμενες που από το πολύ σεξ δεν θα τον αφήνουν ούτε να φάει ούτε να κοιμηθεί. Aχ, ναι, αχ, ναι σου άρεσε τρελό αγόρι, ε;! Για ξανασκέψου το καλύτερα τώρα.
Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει λέει ο Στέλιος Αρτεμάκης
Καμία σχέση. Δεν υπάρχει πιο υπερεκτιμημένο πράγμα από το σεξ. Ο Morissey, ας πούμε, έχει περάσει χρόνια χωρίς σεξ. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό. Και δεν είναι κανένας τυχαίος. Είναι ο θεός. Κάτι παραπάνω θα ξέρει. Χωρίς φαγητό, όμως, δεν μπορεί να ζήσει κανείς. Μαθηματική βεβαιότητα της κατηγορίας ένα κι ένα κάνουν δύο. Δύο και δύο τέσσερα. Σιγουράτζα. Αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Η ουσία είναι ότι χωρίς φαί δεν μπορείς να κάνεις σεξ. Χωρίς να προσφέρεις φαί δεν θα κάνεις ποτέ σεξ. Ακόμα κι αν δεν είσαι στη φάση του Morrissey, που θυμίζω είναι ο θεός και μπορεί να έχει όσο σεξ θέλει, χωρίς φαί θα έρθεις στα λόγια του. Θα μάθεις να ζεις χωρίς σεξ. Για να καταλήξω, χωρίς φαί δεν έχει σεξ. Από εκεί και πέρα, με πρόλαβε η Ρομίνα (το έχω στα ντραφτ για του λόγου το αληθές) η σημασία του φαγητού φαίνεται από τις φανταστικά περισσότερες δυνατότητες που δίνει για δημιουργία. Απειρα υλικα συνδυάζονται για φτιάξουν αμέτρητα στιλ (κουζίνες) και αμέτρητα στιλ συνδυάζονται για άπειρα διαφορετικά πιάτα. Τη μία σούσι, την άλλη γίδα βραστή άμα θες. Και μετά έρχεται το σεξ.
Απ'το στομάχι για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο
Εκτός του ότι η λίστα στο υστερόγραφο της Ρομίνας είναι για slow clap (μέχρι και ορθώς πρόσθεσε το #4, να τα λέμε όλα), κι εκτός του ότι η Στέφανος τα ανέλυσε όλα με επιστημονική ακρίβεια που δεν αφήνει πολλά περιθώρια να προσθέσεις πράγματα, υπάρχει κι η παράμετρος του πόθου. Και με αυτό εννοώ προφανώς το φαγητό. Κοίτα τη παραπάνω εικόνα, ας πούμε. Μπέικον>σεξ από μόνο του, πού να βάλεις και τα υπόλοιπα φαγητά μέσα δηλαδή τι έχει να γίνει. Ο Ρον Σουάνσον θα συμφωνούσε κι αυτό εμένα μου αρκεί. (Ο Μόρισεϊ δε θα συμφωνούσε επειδή δεν τρώει μπέικον -θλίψη σκέτη- αλλά στην ουσία είδατε, τα είπε ο Στέλιος γι'αυτόν.) Οι αναλογίες φυσικά δίνουν και πέρνουν, αλλά στο τέλος της μέρας, το actual τέλος της μέρας θα έχει πάντα σαν κυριολεκτικά απολύτως αναγκαίο συστατικό το μερακλίδικο ή μη μαγείρεμα (γοητεία και ικανοποίηση υπάρχει και στα δύο) αναλόγως διάθεσης, και μετά την ικανοποίηση του να φεύγεις από τον χαμό, χορτάτος. Κυριολεκτικά πάντα.Φαγητό η Ελιάνα Χρυσικοπούλου
Η απάντησή μου σε αυτό το δίλημμα είναι μια τρομερή ευκαιρία για να δηλώσω δημόσια πώς ειμαι μια αχόρταγη υπερσεξουάλα που προτιμάει να πεθάνει της πείνας παρά να μείνει δίχως σεξ. Και ποντάρω το μισό μου βασίλειο (το ψυγείο μου) πώς σχεδόν κάθε συντάκτρια στη θέση μου αυτό θα έκανε. Εγώ, όμως, αναγνώστη μου δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και ούτε πρόκειται να σου πω τώρα. Ε, λοιπόν προτιμώ να φάω. Σε όση απόγνωση κι αν με φέρνει αυτό το δίλημμα γιατί -duh- αγαπώ το σεξ, θα πρέπει να διαλέξω το φαγητό, δηλαδή το highlight της κάθε μέρας μου (εχμ, εκτός από τις μέρες που κάνω σεξ). Διότι όταν έχω όρεξη για φαγητό, *πρέπει* να φάω. Όταν έχω όρεξη για σεξ πρέπει να κάνω υπομονή, διότι, ξέρεις, δεν κουβαλάω όλη μέρα μαζί μου εραστή τσέπης. Για το πόσο έχω προπονηθεί σε αυτή την αναγκαστική εγκράτεια θα ψηφίσω το φαγητό. Γι' αυτό και για το πόσο σαρωτική είναι η επιθυμία μου μπροστά σε ένα ταψί παστίτσιο της μαμάς μου.Σεξ ο Θανάσης Κρεκούκιας
Τώρα μάλιστα. Δέσαμε. Εγώ και όλοι τους. Γράφουν όλοι οι πιτσιρικάδες συντάκτες του ONEMAN για φαγητά, για σεξ, για παροιμίες, για φιλοσοφίες, για παραβολές. Ότι του φανεί του Λολοστεφανή. Λογικό όμως. Όταν είσαι εικοσιτόσο ή τριαντακάτι, μπορείς εκ του ασφαλούς να πεις ότι εξυπνάδα σου κατέβει στο κεφάλι. Έτσι είναι αυτά. Κι εμένα στα εικοσιτόσο μου, μου σηκωνόταν με το που φύσαγε λίγο αεράκι. Οπότε το έγραφα στα παπάρια μου, πήγαινα για φαί και δόξα τω Θεώ, στην Ελλάδα φυσάει συχνά. Εδώ όμως φίλοι μου, στα σαρανταφεύγα, τα σκέφτεσαι όλα. Τα υπολογίζεις. Τα μετράς και δυο και τρεις φορές. Γιατί μπορεί να μην έπαψε να φυσάει, αλλά πλέον αρχίζεις να βλέπεις στο βάθος το τέρμα. Λες, και με το δίκιο σου, για πόσο ακόμα θα ρίχνω σφεντάν; Γιατί παστίτσια και καρμπονάρες και φασολάδες θα τρως και στα εξήντα και στα εβδομήντα και στα εκατόν-ογδόντα. Με το άλλο όμως; Οκ, μέχρι στιγμής όλα καλά και ανθηρά και αεράκια και κάψες και κουσκουλουκουζούμ και έλα να σου πω και η σημαία στον ιστό της και τι σου κάνω μάνα μου. Μέχρι πότε όμως; Οπότε το αντιμετωπίζεις αλλιώς. Κάτι σαν το Άλιεν, την ταινία. Που έπρεπε να τρώει κόσμο για να επιβιώσει. Ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Οπότε και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος έχει το νου του. Δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη. Θέμα επιβίωσης και στενών περιθωρίων. Έτσι κι αλλιώς, και τα γεμιστά και ο μουσακάς, μια χαρά τρώγονται και κρύα. Αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
