"Κάν'του δύο-τρία παιχνιδάκια, παίξτο δύσκολη και θα δεις πώς θα σε κυνηγά". Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει αυτή τη φράση όταν παραπονιέσαι ότι ο αγαπημένος σου ή το φλερτ σου δεν ενδιαφέρεται τόσο; Τελικά αξίζει να ακολουθήσουμε αυτή τη συμβουλή ή απλά να κάνουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε;
Το πιο απολαυστικό κομμάτι του φλερτ είναι το παιχνίδι, πιστεύει η Εύη Χουρσανίδη
Είμαι της άποψης πως όποτε δεν ξέρεις πώς να φερθείς η καλύτερη λύση πάντα είναι να είσαι ο εαυτός σου. Τσαλακώνω το χαρτάκι μ' αυτή τη θεωρία και το πετάω στο καλάθι των αχρήστων, όταν μιλάμε περί έρωτος και άλλων δαιμονίων. Όσο πιο κινηματογραφικό είναι το παιχνίδι της αποπλάνησης, τόσο πιο απολαυστικό γίνεται.Είναι ωραίο να υπάρχει δηλαδή και ένα θέλω-δε θέλω, will we-won't we, "ασ' τον να περιμένει", ένα σασπένς τέλος πάντων μέχρι να μπεις στο ψητό. Δηλαδή είναι ok να το παίζεις λίγο πιο κουλ από ό,τι είσαι, ή να του κάνεις τη δύσκολη περισσότερο από ό,τι πρέπει -να τον δοκιμάσεις, να τον βασανίσεις, να γίνεις αυτή η κινηματογραφική sexy μυστήρια femme fatale, μέχρι να τον δεις να τσουρουφλίζεται. Το αν θα καείς κι εσύ στην πορεία, βέβαια, είναι ένα άλλο θέμα.
"Σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε" σιγοτραγουδά η Νίκη Ρωμανού
Υπάρχει αυτός ο μύθος που θέλει τις γυναίκες να μετατρέπονται σε πανούργα θηλυκά όταν πρόκειται να "τυλίξουν" ένα αρσενικό. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να παρομοιάζουμε τον άνδρα με ντολμαδάκι- για το τύλιγμα ντε!- και τη γυναίκα σε διαόλου κάλτσα.Μπορεί να έχουμε μια τάση στην υπερανάλυση συναισθημάτων και πράξεων, σε βαθμό εκνευριστικό καμία φορά, όμως αυτό δε σημαίνει ότι όλες μας χαράσσουμε γεωπολιτική στρατηγική για να κρατήσουμε τον άντρα δίπλα μας. Τα αμόρε θα φύγει ή θα μείνει ακόμα και αν κάθε μέρα χορεύεις στον ρυθμό που νομίζεις ότι του αρέσει. Ειλικρίνεια και σταράτα λόγια, λοιπόν, για να έχεις τη συνείδησή σου καθαρή και να είσαι πάνω απ’ όλα ο εαυτός σου. Μόνο έτσι θα αστράφτουν καρδούλες τα μάτια σου από ευτυχία και έρωτα.
This way or the Highway λέει η Έλενα Μπουζαλά
Συμφωνώ με την Νίκη Ρωμανού. Σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε. Οι γυναίκες που τις θέλουν οι μύθοι, μα και τα ανδρικά μυαλά, με πλάνο και με σχέδιο τυλίγματος ενός αρσενικού δεν υπάρχουν δυστυχώς (όπως και ο Άγιος Βασίλης, μέρες που είναι) και αυτά τα έργα περιορίζονται στο αρσενικό μοσχάρι που κάνουμε στο φούρνο (αυτό που το δένεις με σπάγκο για να ψηθεί καλύτερα ντε!).Οι υπόλοιπες γουστάρουμε να είμαστε ο εαυτός μας. Ξεκάθαρες, νάτα σταράτα. Να σου πω κάτι, αλλά να εννοώ κάτι άλλο, να λέω ναι, αλλά να εννοώ όχι, να σε θέλω, αλλά να το παίζω δύσκολη, να θέλω να βγω, αλλά να μένω μέσα για να σε ψήσω και άλλες τέτοιες συμπεριφορές «πολύ κούραση βρε παιδί μου» που διάβαζα σε ανδρικά περιοδικά (παλιά) και σε site τώρα, δεν υπάρχουν. Ίσως μόνο στην ανδρική φαντασία. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι απλά, απλά οι άντρες δεν μπορούν τις ξεκάθαρες γκόμενες και προσπαθούν να τις αποφύγουν με κάθε δικαιολογία. Ε, ναι.
Να είσαι ο εαυτός σου και ποτέ δε θα χάσεις, επιμένει η Ιωάννα Μαμάη
Έχω δοκιμάσει και τα δύο. Και να κάνω "παιχνιδάκια" και να είμαι ξεκάθαρη. Και κατέληξα ότι by far η καλύτερη επιλογή είναι η δεύτερη. Να είσαι ο εαυτός σου. Για να κάνεις "τσαλιμάκια" πρέπει να "το έχεις" δηλαδή δεν είναι επίκτητη ικανότητα, αλλά έμφυτη. Φυσικά θα πρέπει να είσαι τυχερή για να πέσεις στους άνδρες που θα έχουν το IQ για να τους χειραγωγήσεις αλλά και εσύ να είσαι αδίστακτη, γλυκιά μου.Διαφορετικά, είναι πολύ πιθανό να "την πατήσεις", να μπλεχτείς σε έναν "λαβύρινθο" του "ποιο είναι το επόμενο βήμα" ενώ υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να χάσεις τον εαυτό σου. Να αναρωτηθείς για ποιο λόγο σε θέλει τελικά. Για τη δύσκολη και μάτσο γυναίκα που δείχνεις ή για τον πραγματικό σου εαυτό (που δεν έχεις δείξει); Χίλιες φορές καλύτερο είναι να δείχνεις τις πραγματικές σου προθέσεις και διαθέσεις γιατί αφενός μεν δε θα βασανίζεις πολύ το μυαλουδάκι σου και αφετέρου δίπλα σου θα μείνει ο άνθρωπος που σε θέλει πραγματικά για αυτό που είσαι. Be yourself. Δε θα το μετανιώσεις ποτέ.
Εσύ τι λες;
