Δέκα λεπτά με τ' αμάξι μας περιμένει μια Νάπολη του '50 με έγχρωμες τηλεοράσεις!
Γεμάτη τρεις σειρές με λαϊκά σπιτάκια -εντελώς αυθαίρετα, άναρχα κι αρυμοτόμητα- χτισμένα εκεί που τελειώνουν τα μεγαλύτερα κύματα, η παραλία απλώνεται ανενόχλητη και το ίδιο ανενόχλητη φανερώνεται πάνω στην άμμο μια φυσική πραγματικότητα του κόσμου. Εδώ, όλοι έχουν δικαίωμα στην χαρά! Παρέες-παρέες κατηφορίζουν όλες τις ώρες προς την θάλασσα, παίζουν, χαζεύουν, χορεύουν, τρώνε, κοιμούνται κάτω από τις αυτοσχέδιες κουνουπιέρες, γελάνε δυνατά.
Εδώ, δεν υπάρχει καμία εσωστρέφεια και κείνο το περίφημο «μερίδιο της πλέμπας» του Φουκώ παίρνει σάρκα και οστά, ζει και απολαμβάνει τα μεγαλεία του λίγου, αισθάνεται σωστός βασιλιάς.
Διαβάστε τη συνέχεια στη Lifo.gr
