Βλέπεις ο Άγιος Βαλεντίνος είναι λίγο ρατσιστής. Δεν είναι για όλους. Είναι για όλους όσοι νιώθουμε ερωτευμένοι. Και τους άλλους τους αφήνει λίγο στην απέξω. Για να ακολουθήσουν τα γνωστά τρολαρίσματα με τα "χρόνια πολλά" προς κάθε κατεύθυνση, τους νεαρούς που κυκλοφορούν στο δρόμο με ανθοδέσμες και τα anti-valentines πάρτι που οργανώνουν bar και club μπας και μαζέψουν λίγο κόσμο. Δεν έχει σημασία να σας γράψουμε τι πιστεύει ο καθένας μας για τον Άγιο Βαλεντίνο. Έχει περισσότερη σημασία ο καθένας να το πει στον άνθρωπό του και να φάει το τρολάρισμα από τους φίλους του.
Οπότε για ποιον Βαλεντίνο να μιλήσουμε; Αυτό σκεφτόμασταν 5 μαλάκες πάνω από δυο οθόνες. Μέχρι που ακούστηκε το όνομα του Dj Valentino. Και η σκέψη πήγε στο tweet που είχε προηγηθεί.
Το παιχνίδι είχε λήξει. Δεν θα μιλούσε πια κανείς μας σοβαρά για τον Βαλεντίνο. Τουλάχιστον όχι για τον Άγιο. Και έτσι κάθε ένας από εμάς διάλεξε έναν δικό του Βαλεντίνο ή μία Βαλεντίνη. Για να μην λέμε σήμερα όλοι τα ίδια και τα ίδια.
Ωδή στον Ροδόλφο Βαλεντίνο από τον Χρήστο Δεμέτη
Σε λένε Βαλεντίνο, γοητεύεις χωρίς καν να μιλάς, μιας και παίζεις στον βωβό κινηματογράφο, πεθαίνεις, εκατοντάδες άντρες και γυναίκες αυτοκτονούν για τον χαμό σου. Και εγώ μεγαλώνω και θυμάμαι τη γιαγιά μου να μιλάει για σένα και να λέει στη ξαδέρφη μου, "βρήκες επιτέλους τον Ροδόλφο σου";
Παντρεύεσαι ρε τεράστιε την ωραία της εποχής, Τζιν Ακερ και χωρίζεις το ίδιο βράδυ του γάμου σου. Είσαι ο πρώτος εκκεντρικός trend maker του Χόλιγουντ και γι΄αυτό σε κατηγορούν για ομοφυλοφιλία. Γατάκια, δεν ήξεραν οι κριτικοί από τότε. Δείχνεις τον δρόμο στους επόμενους ζεν πρεµιέ που ακολούθησαν την εποχή σου. Τι metrosexual και πράσσειν άλογα. Οι άνδρες αυτού του πλανήτη σου χρωστάνε πολλά. Στα 31 σου χαιρετάς τον μάταιο τούτο κόσμο κι αφήνεις πίσω σου έναν μύθο ακολουθώντας πρώτος εσύ το δόγμα του "Live fast, die young". Ναι Ροδόλφο, η μέρα αυτή σου ανήκει.
Βαλεντίνη Ράντη ο Ηλίας Αναστασιάδης
Η ξανθιά, αγαπημένη ρεπόρτερ του STAR παίρνει το Όσκαρ Β' Γυναικείου εδώ και καμιά δεκαετία που τη βλέπουμε σε γάμους, βαφτίσια και διακοπές διασήμων. Ή μήπως είναι η Αγάθη αυτή που βλέπουμε; Μικρή σημασία έχει. Δια της ατόπου απαγωγής, στα μισά ρεπορτάζ είναι η Αγάθη, στα άλλα μισά η Βαλεντίνη. Την στηρίζω δυναμικά, γιατί μια φορά που έγραψα κάτι για τον Γρηγόρη Μπάκα, με πήρε τηλέφωνο και με ευχαρίστησε, κι έτσι, αν έχει χιούμορ η κυρία Ράντη, θα κάνει την ιστορία να επαναληφθεί. Επίσης μου θυμίζει το πρώτο κορίτσι που αγάπησα, τη Βαλεντίνα από τα Γερμανικά. Έχουν το ίδιο όνομα. Θα την εκτιμώ στα βάθη των αιώνων, γιατί γιορτάζει κάθε χρόνο ανήμερα του Αγ. Βαλεντίνου χωρίς να χρειάζεται να κάνει (και να λέει) ο καθένας τον βλαμμένο συνειρμό 'Ωωω, η Βαλεντίνη είναι ερωτευμένη'. (Έλα να κάνουμε κι ένα καθρεφτάκι να θυμηθούμε την έκτη Δημοτικού). Τώρα, αν μας ενδιαφέρει μήπως γιορτάζει διπλά (και Βαλεντίνη και ερωτευμένη), να σπεύσει ένας συνάδελφός της απ' το STAR και να τη ρωτήσει. Όλα εμείς δηλαδή; Όλα;
H Βαλεντίνα του Μπερλουσκόνι ο Πάνος Κοκκίνης
Ήμουν στα ντουζένια μου ως έφηβος όταν, δεν θυμάμαι που, πέτυχα μπροστά μου την τηλεοπτική μεταφορά του κόμικ χαρακτήρα του Guido Crepax με την Demetra Hampton ως Αμερικανίδα φωτογράφο που 'βγάζει τα μάτια της' (σόρι, ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά της, ήθελα να πω) κάπου στην Ιταλία. Μια ακόμη 'τίμια' παραγωγή του Silvio Berlusconi productions που είναι τόσο 80s όσο φαντάζεσαι. Αν και ο συνδυασμός των γατίσιων πράσινων ματιών της πρώην Αμερικανίδας γυμνάστριας και μοντέλου, με τα βαμμένα κόκκινα χείλη και το κοντό καρέ μαλλί ήταν και παραμένει εξαιρετικά επιτυχημένος. Μην το ψάχνεις, άβυσσος η ψυχή του στερημένου εφήβου.
Ο Βαλεντίνο Ρόσι του Στέλιου Αρτεμάκη
Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο ερωτικό από τη σχέση του Βαλεντίνο Ρόσι με την ταχύτητα. Στα MotoGP τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά από τη Formula 1. Οι οδηγοί δεν πιέζουν την μοτοσυκλέτα στο όριο γιατί κοιτάνε πρώτα την ασφάλεια τους. Κι έτσι υπάρχει αρκετός χώρος για έναν τρελό (ή πολύ ταλαντούχο οδηγό) να κερδίσει αγώνες χωρίς να έχει την καλύτερη μηχανή. Κάποιον που είναι τρελά ερωτευμένος με αυτό που κάνει. Που χαιδεύει τις στροφές λες και είναι καμπύλες γυναίκας. Που μεθάει με την ταχύτητα. Που δεν σκέφτεται ότι μπορεί να φάει τα μούτρα του. Που είναι απόλυτα δοσμένος, απόλυτα αφοσιωμένος στην τέχνη του. Που ξεμυαλίζεται με τη νίκη. Τέτοιος είναι ο Βαλεντίνο Ρόσι. Ο δικός μου Βαλεντίνο.
Η Jill Valentine του Μάνου Μίχαλου
Αφού ο Αρτεμάκης τσίμπησε τον Ρόσι και μια ωραία ιστορία που μόλις χάσατε (με τον Τριαντάφυλλο εντός αυτής - της ιστορίας) και ο Θέμης Καίσαρης έχει κάνει το tweet της φετινής γιορτής, θα πέσω χαμηλά. Θα πάω με την Jill, την πρωταγωνίστρια του Resident Evil μία από τις ωραίες και θανατηφόρες (#diplis) εικονικές γυναίκες της σύγχρονης εποχής. Πάντα μέσα στις λίστες με τα "game babes" (μιλάμε κυλιέμαι, δεν έχω πέσει χαμηλά), σαφώς καλύτερη επιλογή από την μαραθωνοδρόμο Valetine Kipketer που μου πέρασε από το μυαλό να γράψω. Άλλωστε και Resident Evil βραδιές έχω περάσει μαζί της και ξενύχτια έχω κάνει, οπότε έχω το δικαίωμα να τη θέλω για Valentine μου. Στην τελική, αισθάνομαι πολύ καλύτερα απέναντι σας, λέγοντας ότι θέλω να βγω με μια virtual γυναίκα, παρά με τον Ροδόλφο Βαλεντίνο που καπάρωσε ο Δεμέτης. Σόρι Χρήστο, είπα ότι θα πέσω χαμηλά.
Ο Βαλεντίνος της Ορθοδοξίας για τον Στέφανο Τριαντάφυλλο
Προφανώς και δεν θα ήξερα τίποτα αν δεν είχα συμπαίκτη και παίκτη, τον Ακύλα, το τέρας τεχνικής κατάρτισης, τον καλύτερο κοντό ψηλό μέχρι να εμφανιστεί στην Ελλάδα ο Κάιλ Χάινς. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι είναι ωραίο όνομα. Ακύλας, λοιπόν, πέρα από DJ, είναι ο Βαλεντίνος της Ορθοδοξίας, γιατί ξέρετε εμείς εδώ δεν τα γουστάρουμε καθόλου αυτά τα ξενόφερτα και για αυτό και αποκαλούμε τον Άι-Βασίλη, "Σάντα", για να διαλύσουμε το σύστημα εκ των έσω. Για αυτό επίσης γεμίζουμε κάθε 14 Φλεβάρη τον κόσμο με αρκουδάκια, κάρτες και λουλούδια γιατί είμαστε διαφορετικοί και δεν πέφτουμε θύμα της καταναλωτικής μανίας. Ο Ακύλας, λοιπόν που λέγαμε, γιορτάζει στις 13 Φλεβάρη. Ναι, εχθές, δηλαδή, Βασικά έχει μια πολύ ωραία ιστορία μαζί με το κορίτσι του, την Πρίσκιλλα (γιορτάζουν την ίδια μέρα). Ο Ακύλας ήταν από τον Πόντο και η Πρίσκιλλα από τη Ρώμη. Εκεί μάλιστα γνωριστηκαν στη Ρώμη, σε ενα πολύ γουντιαλενικό σκηνικό (φαντάζομαι). Και στη συνέχεια έκαναν το προφανές: μετακόμισαν στην Κόρινθο, γιατί ποια Ρώμη μωρέ τώρα; Έχει η Ρώμη Ισθμό; Κι οι δύο ήταν σκηνοποιοί, δηλαδή, έκαναν σκηνές. Ειδικά η Πρίσκιλλα. Σκηνές ζηλοτυπίας (σε μεγάλη μέρα). Γνωρίστηκαν με τον Απόστολο Παύλο, δεν έκαναν παιδιά, παντρεύτηκαν και τελικά αποκεφαλίστηκαν. Ρομαντικό.
Valentino Garavani η Ελιάνα Χρυσικοπούλου
Δεν ξέρω ποιοι είναι όλοι αυτοί οι Βαλεντίνοι και οι Βαλεντίνες που μου λέτε, προσωπικά πιστεύω εις έναν Βαλεντίνο, πατέρα (της φινέτσας), παντοκράτορα (του στιλ). Αν το site αυτό ήταν γυναικείο, όλοι οι άλλοι Βαλεντίνοι θα είχαν σβήσει από τον χάρτη και θα συζητούσαμε μόνο για αυτόν τον μεγάλο Ιταλό σχεδιαστή, που από την πρώτη κιόλας νιότη του έμπλεξε με τα πατρόν και τις πασαρέλες, καθώς η μόδα τον καλούσε να την υπηρετήσει. Σήμερα, ο 82χρονος σχεδιαστής -που τυπικά έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση-, μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει ντύσει όλες τις πρωθιέρειες του στιλ – από την Liz Taylor και την Jackie O’ μέχρι όλες τις σύγχρονες χολιγουντιανές σταρ που συνωστίζονται στο ατελιέ του για να εξασφαλίζουν ένα αιθέριο ρούχο του για τα Όσκαρ -, έχει γράψει ολόκληρα κεφάλαια στην ιστορία του στιλ με τις ενδυματολογικές πρωτοπορίες του, έχει δώσει το όνομά του σε ένα χρώμα (το περίφημο Valentino Red), έχει μείνει επίκαιρος για περισσότερες από 5 δεκαετίες και είναι ένας από τους τελευταίους μόδιστρους που έχουν ακόμα το όνειρο, το πάθος και την οικονομική επιφάνεια να παρουσιάζουν συλλογές Υψηλής Ραπτικής. Και αν όλα αυτά δεν σε αφορούν και δεν τα καταλαβαίνεις, σίγουρα θα εκτιμήσεις πως ο Valentino δεν έντυσε ποτέ, μα ποτέ τις γυναίκες με κάτι λιγότερο από απόλυτη θηλυκότητα. Όπως έγραφε το περιοδικό Time το 1967, «Σε μια εποχή που ο κόσμος της μόδας έχει τρελαθεί με το mod, εκείνος σχεδιάζει ρούχα σπουδαίας καλαισθησίας και φινέτσας, για γυναίκες που τοποθετούν την ομορφιά πάνω από την εκκεντρικότητα».
Ένας γκανσγκστερικός Βαλεντίνος για τον Χρήστο Χατζηιωάννου
Αφού ξεφεύγουμε από το κλίμα της ημέρας, θα μιλήσω για μία ιστορία που μου είχε φανεί συναρπαστική. Και που μου φαινόταν τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη με τις καρδιές και τα λουλούδια της ημέρας. Πριν δυο χρόνια έγραψα για το Saint Valentine's Day Massacre. Για την βεντέτα του Al Capone με τον Bugs Moran. Μία σύμπτωση, μία λάθος πληροφορία, μία αιώνια έχθρα και 7 άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί στο Σικάγο, σε μία εποχή που πολλές ταινίες και σειρές προσπάθησαν να αποδώσουν. Αναμφίβολα μία λυπηρή ιστορία και τόσο εμφατικά ειρωνική όταν φέρει αυτόν τον τίτλο. Οι γκάνγκστερ βέβαια δεν φαίνεται να γνώριζαν από έρωτες και αγάπες.