Playmobil ο Ηλίας Αναστασιάδης
Ένα πολύ κακό συναπάντημα που μπορεί να σου συμβεί μεγαλώνοντας είναι να βρεθείς ανάμεσα σε 4-5 μανάδες συμμαθητών σου που συζητούν για τα παιχνίδια των γιων τους. Συνήθως οι μανάδες που έβγαζαν λόγο για τη σημαντικότητα των Lego στη διάπλαση του παιδικού νου και στην όξυνση της δημιουργικότητας ήταν οι ίδιες που άνηκαν στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων. Περίεργοι άνθρωποι. Για να πάω κόντρα στη δηθενιά και με γονείς που δεν είχαν ποτέ σχέσεις με Συλλόγους, μεγάλωσα με Playmobil. Με ανθρώπινες φιγούρες, όχι με όψιμα ρομποτάκια. Όταν ήθελα να ακονίσω το μυαλό μου, διάβαζα την Ώρα για Σπορ ή έλυνα αμερικάνικα σταυρόλεξα. Πήγαινε λοιπόν κυρα-Τζένη να φτιάξεις κάνα σουφλέ να φάει το παιδί σου κι άσε τις αναλύσεις και τη θεωρία των παιγνίων. Άντε, γίναμε όλοι ειδικοί. (έξαλλος)Playmobil ο Μάνος Μίχαλος
Πειράζει που δεν έπαιζε με τίποτα από τα δύο; Είχα τα κατς μου, είχα τα τζι α τζό μου, είχα τον μπρέιβσταρ (κλαίω, μόνο που το λέω), αλλά αυτά τα δύο που μου λέτε, δεν έπιαναν θέση στο δωμάτιο μου. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον επειδή τα Lego παρότι μου άρεσαν πολύ τα χρώματα τους, βαριόμουν να μπω στη διαδικασία να φτιάξω κάτι με αυτά. Οκ, έλα, εντάξει, θα πω αλήθειες: Είμαι μάλλον ο πιο άχρηστος άνθρωπος σε χειροτεχνίες, κατασκευές και τέτοια ζόρια, που (δεν) έχεις γνωρίσει. Μόνο τα παζλ μου άρεσαν. Από την άλλη τα Playmobil, επίσης δεν έπεφταν στα χέρια μου, ούτε τα ζητούσα από μπαμπά και μαμά, αλλά ανάμεσα στα δύο σίγουρα βλέπω με μεγαλύτερη συμπάθεια τα μαλλιά-καούκες των Playmobil. Τώρα, μάλιστα, που έχω αρχίσει και κοιτάζω πάλι τα ράφια με τα παιχνίδια, για να δω τι παιδικό δωμάτιο θα ετοιμάσω στον κ. μικρό Μίχαλο, θα έχει αρκετό Playmobil η φάση, γιατί με κάτι Γκορμίτι που βλέπω δεξιά και αριστερά δεν θα πάμε πουθενά. Και ο μαλάκας έχω πετάξει και τον Bravestar.
Playmobil ο Χρήστος Χατζηιωάννου
Κανένα δίλημμα πραγματικά. Θα σου μιλήσω για τα απογεύματα στη σοφίτα του σπιτιού μας στη Βούλα. Που έβγαζα τα μεγάλα κουτιά και ξεκινούσε κάθε μα κάθε απόγευμα η ίδια ιεροτελεστία. Να στήσω: το κάστρο των ιπποτών, την πόλη των καμπόηδων, το χωριό των Ινδιάνων, το φρούριο του ιππικού και να βάλω άπαντες στις θέσεις τους στο πλοίο των πειρατών. Την ίδια στιγμή που η αδερφή μου άλλαζε διακόσμηση στο τεράστιο σπίτι Playmobil που είχε και φρόντιζε. Έχω παίξει και με Lego στη ζωή μου. Και τιμώ τις απεριόριστες δυνατότητές τους και το πώς βοηθούν την φαντασία των παιδιών. Αλλά στη ζωή μου είχα χώρο μόνο για τα Playmobil και αυτά θα μάθω και στα παιδιά μου. Εκτός κι αν το Lego movie είναι τόσο υπέροχο και συγκινητικό όσο λένε και με κάνει να αλλάξω γνώμη.
Playmobil ο Μάνος Χωριανόπουλος
Μάνο Μίχαλε, δεν είσαι ο πιο άχρηστος άνθρωπος σε χειροτεχνίες. Είσαι ο δεύτερος πιο άχρηστος, μετά από μένα που δεν μπορώ να τραβήξω ίσια γραμή ούτε με χάρακα και που έχω σπάσει με φελό σαμπάνιας εξωτερική λάμπα. Οπότε, με Lego, δημιουργίες, χτισίματα και άλλα τέτοια ωραία να καμαρώνει ο κόσμος, δεν είχα ποτέ σχέση. Τα Playmobil, μου άρεσαν περισσότερο, γιατί έφτιαχνα ιστορίες, έκανα πολέμους και αποστολές στον παγωμένο πλανήτη (κατάψυξη), τα έβαζα στην καρέκλα μιας ξαδέρφης μου 1 δευτερόλεπτο πριν κάτσει και γενικά γινόταν παιχνίδι. Μέχρι που ήρθαν οι μινιατούρες γίγαντες του κατς και αν θυμάμαι αμυδρά, μετά από μια τιτανομαχία γίγαντες vs playmobil και την ήττα των τελευταίων, δεν τα ξανάγγιξα ποτέ.ΥΓ Μπορεί ο Μάνος να πέταξε τον Bravestar, αλλά σε μια σακούλα, σε κάποια ντουλάπα, υπάρχουν 23 ταλαιπωρημένοι παλαιστές από τα τέλη της δεκαετίας του 80' (ήταν 24, αλλά ένας ηλίθιος συμμαθητής, κάθισε πάνω στον Andre the Giant και τον έκοψε στα δύο. Αλλού ο Andre, αλλού ο Giant)
Playmobil ο Γρηγόρης Μπάτης
Αν στο σχολείο φοβόσουν μην αργοπορήσεις, αν δεν ήθελες να σου μουτζουρώνουν τα τετράδια, αν "έντυνες" τα βιβλία σου, αν έκρυβες τα γραπτά σου από τον διπλανό ή αν εν πάση περιπτώσει από μικρός φαινόταν πως θα ασχοληθείς με χειρονακτικές εργασίες, ήσουν (μπορεί και να είσαι ακόμα) λάτρης των Lego. Επειδή για μένα δεν ισχύει -δυστυχώς ή ευτυχώς- τίποτα από τα παραπάνω και επειδή ανήκω στη γενιά που τα παιχνίδια τα ήθελε έτοιμα, Playmobil λέω και κλαίω. Playmobil γιατί εκτός από τους αντιπαθείς καουμπόηδες με την αμερικάνικη σημαία, υπήρχαν και οι (αυθεντικοί Αμερικανοί) ινδιάνοι, που στα χέρια μου ισοπέδωναν κάθε αντίπαλο. Playmobil γιατί με λίγη φαντασία και ακόμη λιγότερη δουλειά, έφτιαχνες μια ολόκληρη κοινότητα από πλαστικούς ανθρώπους. Playmobil γιατί μας έμαθε τι σημαίνει περουκίνι και πόσο αστείο είναι. Playmobil, για 40 (όσα και τα χρόνια που συμπληρώνουν) και παραπάνω λόγους...Lego ο Στέλιος Αρτεμάκης
Playmobil, ε; Αυτό με τις καράφλες; Αυτό που άντρες και γυναίκες ήταν το ίδιο; Αυτό με τα πλαστικά ανθρωπάκια που δίπλωνες τα πόδια; Και τέλος. Που έβαζες μαζί καουμπόιδες, πειρατές και αστροναύτες λες και ήταν πάρτι μασκέ; Να συγκριθεί με τα Lego που μπορούσες να αγοράσεις ένα παιχνίδι και να παίξεις πεντακόσια. Με τα Lego κύριοι, έφτιαχνες, έφτιαχνες και ξαναέφτιαχνες. Έκανες το βασικό μοντέλο, το χάλαγες, έφτιαχνες κάτι διαφορετικό. Αλλαζες τα χρώματα. Άλλαζες τα σχέδια. Ό,τι ήθελες έκανες. Έκανες το αυτοκίνητο σπίτι και το σπίτι αυτοκίνητο. Και έπλαθες σενάρια στο μυαλό σου. Να στο πω αλλιώς. Πριν μερικά χρόνια αγόρασα έναν Δεινόσαυρο. Και ένα σετ τουβλάκια. Κι ένα σετ μοτέρ και γρανάζια. Και όταν κάνω παιδί είμαι σίγουρος ότι Lego θα παίζω μαζί τους.
Playmobil ο Στέφανος Τριαντάφυλλος
Τα λέγκο μου προκαλούν κατάθλιψη, επιπέδου παλιών σοβιετικών κινουμένων σχεδίων. If you know what I mean. Νομίζω δεν είχα όταν ήμουν μικρός. Δεν ξέρω τελικά αν έγινα παντελώς άχρηστος στις κατασκευές/επισκευές επειδή δεν έπαιζα λέγκο, ή δεν έπαιζα λέγκο επειδή είμαι καταραμένος να έχω δάχτυλα λουκάνικα (τα κοντά στρογγυλά, εντελώς διαφορετικά από τα λεγόμενα "δάχτυλα βενζινά", που είναι τα μεγάλα και πλατιά), υπομονή εσπρεσιέρας και κληρονομική ανικανότητα στις λεγόμενες λεπτοδουλειές. Κοινά αυτά τα χέρια φτιάχτηκαν μόνο για να μοιράζουν πάσες στα πικ-εν-ρολ και να ρίχνουν μούντζες. Όχι για να χτίζουν ολόκληρες πόλεις για μικρά κίτρινα ανθρωπάκια. Πάλι καλά, δηλαδή, που από μικρός γνώρισα τα σφηνοτουβλάκια (μεγαλύτερα κομμάτια, ευκολότερα στο χειρισμό) και μπορούσα να φτιάξω οτιδήποτε μπορούσα να φανταστώ. Κυρίως όπλα μαζικής καταστροφής. Ή το σπίτι, το αυτοκίνητο, το εξοχικό, το γραφείο και το ό,τι μπορείς να φανταστείς του Όπτιμους Πράιμ. Γιατί γενικά όποια κι αν είναι η ερώτηση, Όπτιμους Πράιμ είναι η απάντηση. Α και Πάνθρο.Εντάξει δε λέω, τα Playmobil έχουν τη δική τους ιστορία και με βοηθήσαν πολύ στα πρώτα μου βήματα (κυριολεκτικά στα πρώτα μου βήματα όχι τα πρώτα μου βήματα σε μια άλλη δραστηριότητα, κεφάλαιο ζωής ή κάτι άλλο; Καλό; Όχι και τόσο) Ειδικά το πειρατικό καράβι που παίζει να είναι ακόμη σκονισμένο στο πάνω μέρος της ντουλάπας στο πατρικό μου. Αλλά αφού μιλάμε μεταξύ μας, τι να μας που να και τα Playmobil όταν βγήκαν τα GiJoe. Ξεπερασμένα. Δυστυχώς. Ή μάλλον ευτυχώς. Στα ανίψια μου, πάντως, δεν θα έπαιρνα ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Τι θα ψηφίσω; Playmobil, έστω για το πειρατικό καράβι, τον ήχο που έκαναν τα καπέλα όταν τα έβγαζες και την έκφραση "μαλλί-playmobil" που παραπέμπει στο κούρεμα-μπολ και στα χτενίσματα-μασίφ.
