To savoirville.gr προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και νομίζουμε πώς τα καταφέρνει μια χαρά.
Από την Κλέλια Φατούρου
Όχι επειδή είμαστε χαζοί ούτε επειδή στραβωθήκαμε. Ας πάψει το αυτομαστίγωμα τέλος πάντων και ας δούμε τι είναι αυτό που μας ωθεί στο να ερωτευθούμε συγκεκριμένους ανθρώπους, και όχι ‘τον διπλανό του, που είναι καλό παιδί με μεγάλη κατανόηση’.
Ψυχαναλυτικά μιλώντας, σίγουρα θα έχεις ακούσει το Οιδιπόδειο αλλά και το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας. Έχει προφανώς αρκετά μεγάλη βάση, εφόσον ερωτεύεσαι αυτό που σου είναι οικείο, είτε εμφανισιακά είτε από άποψη προσωπικότητας. Μην ξεχνάς ότι το πρώτο ερωτικό σου πρότυπο είναι οι γονείς και η μεταξύ τους σχέση. Άρα, βάσει αυτού, κρίνεις τι είναι ‘φυσιολογικό’ και τι όχι. Με την πάροδο των κοινωνικών αλλαγών, τίποτα δεν είναι τόσο απόλυτο. Διότι, αν είσαι γυναίκα, αλλά μοιάζεις περισσότερο στον μπαμπά σου, είναι πιο πιθανό να ερωτευτείς κάποιον που μοιάζει στη μαμά σου ως συμπεριφορά. Έρευνες δείχνουν ότι μπορεί και να ερωτευόμαστε άτομο από τον τρόπο που περπατάει και μόνο ή από τη μυρωδιά του επειδή μας επαναφέρει παιδικές οικείες αναμνήσεις.
Απομυθοποίηση τώρα! Από ψυχολογική ξανά πλευρά, λένε ότι δεν ερωτευόμαστε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο γι αυτό που πραγματικά είναι, αλλά γι αυτό που θα θέλαμε να είναι. Ουσιαστικά προβάλλουμε πάνω του όλες τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, που όπως είναι φυσικό, ο άλλος δεν μπορεί να εκπληρώσει και καταλήγουμε να απογοητευόμαστε. Και κατ’επέκτασιν, το ίδιο κάνει και ο άλλος με εμάς με αποτέλεσμα ο καθένας να πιστεύει τα δικά του και να μην αποδέχεται ο ένας τον άλλον γι αυτό που είναι.
Πότε θα σταματήσω να ερωτεύομαι λάθος ανθρώπους; Αν σκέφτεσαι έτσι, θέτεις τα πράγματα σε λάθος βάση. Δεν υπάρχουν λάθος άνθρωποι. Πολύ καλά κάνεις και ερωτεύεσαι ακόμα και αυτούς που φαίνονται ακατάλληλοι. Σημαίνει ότι αυτό έχεις ανάγκη στην εκάστοτε φάση της ζωής σου. Αν χρειάζεσαι πραγματικά ηρεμία και γαλήνη, θα πας προς αυτήν την κατεύθυνση, αν όχι, μην απορείς με τις επιλογές σου.
Η δική σου ευθύνη. Ναι ναι, μην στραβώνεις. Έχουμε πάντα την τάση να βλέπουμε μόνο τί κάνει ο άλλος λάθος, τί δίνει ο άλλος, πόσο χρόνο αφιερώνει κ.λ.π. Εσύ όμως πού είσαι σε αυτό; Τί δίνεις; Πώς φέρεσαι σε μία σχέση; Πόσο εκδηλώνεσαι; Μήπως είσαι επικριτικός/ή; Επικοινωνείς στον άλλον αυτά που θέλεις ή περιμένεις να μυρίσει τα νύχια του; Μήπως πολύ απλά δεν αντέχεις τη μοναξιά και κάνεις σχέση ακόμα κι αν δεν σου λέει τίποτα; Μήπως είμαι τρελός μήπως τα χω χαμένα; Είπαμε όχι.
Πότε θα γνωρίσω το κατάλληλο άτομο; Μου έρχονται τόσα κλισέ να πω αυτήν τη στιγμή. Το βασικό είναι ‘αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι’. Μέχρι να ωριμάσεις εσύ, μην περιμένεις τεράστια προκοπή. Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ έχει πει ότι μας ελκύουν άνθρωποι που βρίσκονται στη ίδια ακριβώς συναισθηματική ωριμότητα με εμάς. Ούτε παραπάνω, ούτε παρακάτω. Οι επιλογές που κάνουμε αλλάζουν, εφόσον αλλάξουμε πρώτα εμείς. Οπότε γλέντα το για όσο κρατήσει γιατί, όπως και να’χει, άνθρωποι είμεθα και σφάλματα κάνουμε. Α, ήθελα να πω και το ‘μέχρι να βρεις τον πρίγκηπα, έχεις να φιλήσεις πολλούς βατράχους’.
