Η Τζίντζερ Ρότζερς, μία αιθέρια ηθοποιός, σαγήνευσε το Χόλιγουντ σε μια εποχή που οι σταρ έπρεπε να κατεβαίνουν από τον ουρανό μόνο και μόνο για να τους δούμε στη μεγάλη οθόνη. Η βραβευμένη με Όσκαρ, για το φιλμ «Το Δράμα μιας Γυναίκας» το 1941 και ανάμεσα στις 15 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών, σύμφωνα με το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου, διέπρεψε στο θέατρο, το σινεμά, ακόμη και στο τραγούδι, κατά τη μακρά σταδιοδρομία της.
Εντάξει, αρκετά με τα τυπικά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την Τζίντζερ που για τους παλαιότερους κόλλαγε ασυναίσθητα και χωρίς δεύτερη κουβέντα με τον Φρεντ. Τον Αστέρ, φυσικά, τον μεγαλύτερο χορευτή μιούζικαλ, στον οποίο υποκλίθηκαν οι Νουρέγιεφ και Μπαλανσίν, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον μεγαλύτερο χορευτή του 20ου αιώνα.
Η Τζίντζερ και Φρεντ αποτέλεσαν ένα μαγικό κινηματογραφικό ζευγάρι, γυρίζοντας μαζί δέκα μιούζικαλ, τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία, καθώς η έμπνευση και η απαστράπτουσα χορευτική ικανότητα του Αστέρ συναντούσε την απαράμιλλη γοητεία και την εκτός ορίων εργατικότητα της Ρότζερς. Ένα θρυλικό ζευγάρι του Χόλιγουντ, που μπορεί να μην είχαν και τις καλύτερες προσωπικές σχέσεις, αλλά μας χάρισε εικόνες πανδαισίας, ρομαντικές μνήμες και έδωσαν την ιδέα στον Φεντερίκο Φελίνι να γυρίσει το γνωστό «Τζίντζερ και Φρεντ» σχολιάζοντας την παρακμή ενός κινηματογραφικού είδους. Το μιούζικαλ, που με το πέρασμα του χρόνου, την προχειρότητα, τους ατάλαντους, την τηλεοπτική κυριαρχούσα κουλτούρα, μεταβλήθηκε από λαϊκό θέαμα, ρομαντική ανάσα, σε κατώτερο προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Βεβαίως, υπήρξαν και εξαιρέσεις, αλλά σπάνιες.
Η Τζίντζερ Ρότζερς, που σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννησή της (16 Ιουλίου 1911), θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η κορυφαία παρτενέρ του Φρεντ Αστέρ, αλλά και μία ηθοποιός που όταν έπαιξε κάτι διαφορετικό, δράμα ή κωμωδία, μπορούσε να κοιτάξει στα ίσα ακόμη και τα θηρία της υποκριτικής.
Το τραύμα
Η Ρότζερς, της οποίας το πραγματικό όνομα ήταν Βιρτζίνια Κάθριν ΜακΜάθ, ήταν από το Μιζούρι, που στην εποχή της έβγαζε κυρίως καουμπόηδες. Ήταν μοναχοκόρη, αλλά όχι καλομαθημένη. Οι γονείς όχι μόνο χώρισαν, αλλά στα του διαζυγίου συγκρούστηκαν σφόδρα για την κηδεμονία της. Μάλιστα, ο πατέρας της, όταν του απαγόρευσε η μητέρα της να την βλέπει, την απήγαγε δυο φορές. Τραυματικές εμπειρίες.
Τσάρλεστον
Η σταδιοδρομία της ξεκίνησε σαν στόρι από ταινία. Από σύμπτωση μπήκε σε περιοδεύων θίασο επιθεώρησης το 1925 και τον επόμενο χρόνο σε ηλικία 15 ετών κέρδισε βραβείο σε διαγωνισμό τσάρλεστον, για να ξεκινήσει μία περιοδεία έξι μηνών. Στα 17 της, παντρεύτηκε τον ηθοποιό, τραγουδιστή και χορευτή Τζακ Κούλπεπερ, γνωστό και ως «Πέπερ», έκαναν ντουέτο, αλλά δεν κράτησε πολύ, καθώς χώρισαν λίγους μήνες μετά. Άλλωστε, η Τζίντζερ είχε μία έφεση στα διαζύγια. Παντρεύτηκε και χώρισε πέντε φορές, αλλά απέφυγε να κάνει παιδιά. Το τραύμα της παιδικής ηλικίας παρέμεινε για πάντα….
Το 1929, έπειτα από κάποιες ασήμαντες εμφανίσεις, θα κάνει το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ στο μιούζικαλ «Top Speed» και δυο εβδομάδες μετά θα επιλεγεί σε ηλικία μόλις 18 χρονών για να πρωταγωνιστήσει στο μιούζικαλ των Άιρα και Τζορτζ Γκέρσουιν Girl Crazy, όπου θα συναντήσει για πρώτη φορά τον Φρεντ Αστέρ, που είχε κάνει τις χορογραφίες. Σε χρόνο ρεκόρ θα γίνει σταρ και θα υπογράψει επταετές συμβόλαιο με την Paramount, με την οποία γύρισε πέντε ταινίες, μέχρι να διακόψει το συμβόλαιό της.
Τζίντζερ και Φρεντ
Το 1933 θα συναντηθεί για πρώτη φορά κινηματογραφικά με τον Φρεντ Αστέρ στο μιούζικαλ «Καριόκα». Η χημεία τους, θα αφήσει άφωνους τους παραγωγούς της RKO και θα τους πείσουν να πρωταγωνιστήσουν σε εννέα ακόμη μιούζικαλ, που θα αφήσουν εποχή και θα αναγκάσουν ακόμη και αυτούς που έβλεπαν μόνο γουέστερν και αστυνομικά φιλμ, να στηθούν στην ουρά για να κόψουν εισιτήριο να τους δουν μαζί να μεγαλουργούν. Έτσι, μέσα σε πέντε χρόνια θα γυρίσουν τα κλασικά πλέον «Η Εύθυμη Ζωντοχήρα», «Ρομπέρτα», «Τοπ Χατ» (εδώ πραγματικά οργιάζουν), «Ναυτική Παρέλασις», «Δεν Χορεύω Πια», «Ας Χορέψουμε», «Στον Ίλιγγο του Χορού» και «Το Βαλς του Χωρισμού», ενώ το 1949 θα αποχαιρετιστούν για πάντα με τα «Φτερωτά Παπούτσια», που γύρισαν για την Metro.
Το σύνολο των ειδημόνων του χορού θα συμφωνήσει ότι πρόκειται για το καλύτερο και πιο φινετσάτο ντουέτο στον κινηματογράφο, με τον αέρινο Αστέρ να έχει βρει το ιδανικό άλλο μισό του, ενώ ειδικά για την Ρότζερς όλοι θα παραδεχθούν ότι πέρα από τη χάρη της θα ξεχωρίσει για τον επαγγελματισμό της. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτόπτης μάρτυρας είχε πει ότι μετά από κάποιες πρόβες είχε δει κηλίδες αίματος στη σκηνή να ακολουθούν τα βήματά της, από τα ματωμένα πόδια της….
Όσκαρ και Δράμα
Αξίζει να αναφερθεί ότι η συνεργασία τους δεν διακόπηκε από διαφορές που μπορεί να είχαν μεταξύ τους ή κάτι άλλο προσωπικό, αλλά από την οικονομική κρίση της εποχής και το υψηλό κόστος των μιούζικαλ. Έτσι, η Ρότζερς, με την ευσυνειδησία της και τον επαγγελματισμό της, θα μπει στα βαθιά της υποκριτικής, παίζοντας σε δράματα και κωμωδίες, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να παίξει τα πάντα. Κορυφαία στιγμή της το Όσκαρ του 1941, στον αξέχαστο ρόλο τής Κίτι Φόιλ, για την ταινία «Το Δράμα μιας Γυναίκας» του ικανότατου Σαμ Γουντ. Ωστόσο, εξαιρετικές ήταν και οι ερμηνείες της στις κλασικές ταινίες «Ο Βαρνάβας, η Εντβίνα, η Μαϊμού και το Μπογκόμολετς», μια πνευματώδη κωμωδία του Χάουαρντ Χόκς, έχοντας δίπλα της τον Κάρι Γκραντ, αλλά και το αντιρατσιστικό «Όταν η Θύελλα Ξεσπά».
Μετά από κάποιες αποτυχημένες ταινίες, η Ρότζερς θα στραφεί στο θέατρο, θα πρωταγωνιστήσει το 1965 στο μιούζικαλ «Hello, Dolly!», ενώ το 1969 θα συγκλονίσει το βρετανικό κοινό με το χορευτικό «Mame», που παίχτηκε για 14 μήνες στο Λονδίνο.
Η Τζίντζερ Ρότζερς, με τα χρόνια αποτραβήχτηκε, πέρα από κάποιες σποραδικές εμφανίσεις της, και μοίραζε το χρόνο της ανάμεσα στο Ράντσο Μιράζ της Καλιφόρνια και στο Μέντφορντ του Όρεγκον. Ένα εγκεφαλικό την καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι και τελικά υπέκυψε σε ηλικία 83 ετών από καρδιακή προσβολή, στις 25 Απριλίου 1995. Αυτά επισήμως, γιατί όσοι την ήξεραν κατάλαβαν ότι τελικά αυτό το αιθέριο πλάσμα, που χόρευε και στον ύπνο της, δεν πέθανε από φυσικά αίτια, αλλά τη σκότωσε το αναπηρικό καροτσάκι...
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ
