Τον χειμώνα το μασκαρεύεις κάπως. Κάτι αποφεύγεις να πας στο χιονοδρομικό, οι ζεστές σοκολάτες δεν ξοδεύουν καθόλου από την stamina, περνούν απαρατήρητα τα σημάδια της κόπωσης εκτός κι αν φυσικά βρεθείς ενώπιον κάποια δραστηριότητας. Αλλά το καλοκαίρι; Οι δοκιμασίες είναι πανταχού παρούσες κι εσύ φροντίζεις κάθε φορά ότι ακολουθείς με μαθηματική ακρίβεια (με γεωμετρική πρόοδο μη σου πω) την πορεία προς εκείνο τον μαγικό κόσμο των μεσηλίκων.
Εντάξει, μπορεί στα 25 σου, τα 30 σου και τα 35 σου αυτές οι κατηγορίες να είναι λίγο υπερβολικές αλλά πες μου εσύ ποια από τα παρακάτω σημάδια δεν είδες στο δικό σου καλοκαίρι; Αν δεν είδες ούτε ένα από αυτά και είσαι άνω των 25, απλά συγχαρητήρια.
Τα σημάδια του καλοκαιριού που δείχνουν ότι σε παίρνουν σιγά σιγά τα χρόνια είναι τα εξής:
Το δεύτερο μαγιό. Για να αλλάξεις μετά την παραλία με το γνωστό σύστημα κρατάω πετσέτα τυλιγμένη γύρω μου και αποτελώ θέαμα για τουλάχιστον 3 λεπτά για κάτι που μια κοπέλα θα έκανε σε 20 δεύτερα. Παλιά δεν κρύωνε η κοιλίτσα σου. Βασικά παλιά δεν σε ένοιαζε να πάρεις δεύτερο μαγιό. Κάποτε θα στεγνώσεις.
Φέτος δεν πήδηξες από τον βράχο. Δεν σου φάνηκε πιο ψηλός. Όχι, δεν θα παραδεχόσουν ποτέ ότι είσαι πια πολύ μεγάλος για να πηδήξεις από 3 – 5 – 7 – 10 μέτρα. Απλά δεν έχεις όρεξη να το κάνεις. Δεν σε ευχαριστεί πια αυτό το κενό στο στομάχι όταν πέφτεις. Το μόνο κενό στο στομάχι είναι αυτό πριν την τυρόπιτα.
Κάθεσαι ολοένα και περισσότερο στον ίσκιο. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι δικαιολογία. Ο ήλιος δεν έχει αλλάξει, εσύ άλλαξες και οι αντοχές σου στον ήλιο δεν είναι ακόμα οι ίδιες. Εκεί που παλιότερα έλιωνες στον ήλιο από τις 12 μέχρι τη δύση, τώρα κυνηγάς τη σκιά από την ομπρέλα σου. Μία τακτική που εφαρμόζω εγώ, με προφανέστατες αρνητικές συνέπειες για το δέρμα μου, είναι να κάθομαι τόσες ώρες στον ήλιο που να παθαίνω ανοσία. Μην το δοκιμάσεις.
Είσαι στην παραλία από τις 12. Για να μην σου πω στις 11. Το οποίο αν υπολογίσεις χουζούρεμα, πρωινό και μετακίνηση σημαίνει ότι ξύπνησες κατά τις 9-10, άρα δεν βγήκες. Κανείς δεν πίστεψε ότι γύρισες στις 6 και ξύπνησες μετά από 4 ώρες για να μην χάσεις τον ήλιο. Κοιμήθηκες νωρίς και πήγες για μπάνιο νωρίς.
Παίζεις με παιδάκια στην παραλία. Των φίλων σου, της αδερφής σου, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι έφτασες στην ηλικία που ο περίγυρός σου περιλαμβάνει και γονείς. Κι έτσι κάνεις ένα μικρό test drive για εκείνη τη μέρα που θα πας τα δικά σου παιδιά στην παραλία. Εκτός κι αν το κάνεις για τις ωραίες μαμάδες της παραλίας. Αλλά τα 'χουμε ξαναπεί. Όχι μάνες παιδιά.
Το μπάνιο γίνεται σε δύο δόσεις. Κι όχι επειδή αποφάσισες να εξερευνήσεις άλλη μια παραλία αλλά γιατί χρειάζεσαι μια σιέστα το μεσημέρι, εκείνη την ώρα που βαράει πολύ ο ήλιος. Ξέρεις ποιος άλλο το κάνει αυτό ε; Οι γονείς σου. Και ξέρεις τι είναι οι γονείς σου ε; Μεγάλοι.
Το γλυκό μετράει ως έξοδος. Δεν είναι έξοδος. Με όσο ρούμι κι αν έχουν καταβρέξει τον μπαμπά που έχεις παραγγείλει στην πλατεία της Χώρας. Δεν έχει σημασία αν είσαι με φίλους ή με το κορίτσι σου. Έξοδος σημαίνει ποτό κι αν εσένα η ιδέα σου της εξόδου είναι βόλτα στα πλακόστρωτα και γλυκό, μάλλον έχει μεγαλώσει λιγάκι. (Καλά, στο συγκεκριμένο θέμα σάς γλεντάω όλους με τις δύο εξόδους για ρυζόγαλο που έκανα την περασμένη βδομάδα στην Κορρησία).
Το ψυγείο για την παραλία. Ή μάλλον το περιεχόμενό του. Παλιά δεν έπαιρνες ψυγείο. Κι αν έπαιρνες είχες μέσα σωστά πράγματα. Μπίρες, νερά και μερικά φρούτα. Τώρα έχεις τοστάκια για τη λιγούρα. Και μερικά μπισκότα για την επόμενη λιγούρα. Κι ίσως ένα γλυκάκι για το απόγευμα. Τσάι, χυμό, αναψυκτικά και Radler. Οι μπίρες κλαίνε γοερά στα ράφια των mini market.
Το camping σού μοιάζει τόσο μακρινό όσο οι Πανελλήνιες. Η αλήθεια είναι ότι αν δουλεύεις 50 εβδομάδες, τις 2 που θα φύγεις το καλοκαίρι σπάνια θες να τις περάσεις σε σκηνή. Εκτός κι να είσαι 22. Άντε, 26.
Πας μόνο σε οργανωμένες παραλίες. Είτε γιατί έχεις παιδιά είτε γιατί θέλεις τις ανέσεις σου. Και αφήνεις τις ερημικές παραλίες για εκείνους που έχουν ακόμα κουράγιο για τον χωματόδρομο, το μονοπάτι και το ανελέητο ψήσιμο στον ήλιο.
Η μπάλα όσο πάει μικραίνει. Ξεκίνησε ως μπάλα ποδοσφαίρου, συνέχισε ως μπάλα βόλευ και της έριχνες και καμιά κλωτσιά στη θάλασσα και τώρα κυκλοφορεί μόνο σε μέγεθος τένις. Οι ρακέτες είναι ευτυχώς για κάθε ηλικία. Αν δεν φοβάσαι ότι θα σε πουν παππού, παίρνεις και boules και παίζεις.
Έχεις σταματήσει να τρως πολλά σουβλάκια στα νησιά. Κάποτε τέλειωναν τα λεφτά και έτρωγες μόνο σουβλάκια. Ή βασικά κάποτε είχες όρεξη για σουβλάκια, δεν είχες χρόνο για ταβέρνες. Τώρα θες την άνεσή σου, το πιάτο σου, το κρασί σου και μια καρέκλα για 2-3 ώρες μέχρι να πας για σιέστα.
Κοιμάσαι 9ωρο στο νησί. Αυτό είναι διακοπές, δεν διαφωνώ αλλά για πες μου εσύ αν κοιμόσουν πάνω από 6-7 ώρες στις διακοπές με τους φίλους σου πριν μερικά χρόνια. Με την κοπέλα σου μπορεί και να την έριχνες τη μεγάλη τούφα αλλά με τους φίλους σου δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθείτε τόσες ώρες.
Προτιμάς το σαλόνι από το κατάστρωμα. Εκεί με το air condition στους -5 και τις οικογένειες να προσπαθούν να συγκρατήσουν τα πιτσιρίκια τους. Αντί να είσαι στο κατάστρωμα να σε χτυπάει η αλμύρα. Γέρασες μωρέ.
Δεν ξέρεις τα μισά από τα τραγούδια που ακούς τριγύρω. Και εντάξει, το ένα το πέτυχες σε μια διαφήμιση και σου έμεινε. Στα υπόλοιπα όμως στέκεις αμήχανος κοιτώντας τα πιτσιρίκια να τραγουδάνε και αποσύρεσαι σε εκείνο το bar στο νησί που παίζει 90s για να διασώσεις την όποια υπερηφάνεια σού έχει απομείνει.
