Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όλες τις μικρές ή μεγάλες αλλαγές που έχει φέρει η αλλαγή των καιρών. Δεν με πειράζει καθόλου που οι άντρες βάζουν κρέμες περιποίησης ή που οι γυναίκες συζητάνε στο τουίτερ για αθλητικά, ίσα ίσα το δεύτερο με διασκεδάζει και λίγο, όπως φαντάζομαι ότι θα διασκέδαζαν οι φίλες μου αν πόσταρα στα σοβαρά τη γνώμη μου για τις καινούργιες τσάντες που έφερε το Zara.
Δεν με πειράζουν όλα αυτά, μου αρέσουν. Με έχουν πει σεξιστή (!), με έχουν πει white knight (!!), με έχουν πει και πάραπολύωραίο μια φορά, κι ειδικά αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αλλά. ΑΛΛΑ.
Υπάρχει ένα σημείο των καιρών που όσο κι αν προσπάθησα -και σου υπόσχομαι ότι προσπάθησα πολύ- δεν μπορώ, δεν δέχομαι θα λέγαμε, να χωνέψω. Ή να κάνω ότι μου αρέσει. Ή να κάνω ότι δεν το βλέπω. Δεν, όχι.
Αυτό το σημείο των καιρών είναι το συνήθειο μερικών (προς το παρόν) κοριτσιών να στην πέφτουν, ή να στην χοντροπέφτουν καλύτερα, με τρόπο που σε κάνει να νιώθεις άβγαλτη πριγκίπισσα της Disney.
Πρόσεξε. Δεν μιλάω για κάτι απλά ασυνήθιστο, ήτοι για ένα κορίτσι που έμμεσα ή ψιλοάμεσα θα σου πει ότι της αρέσεις κι ότι θα ήθελε να σε γνωρίσει καλύτερα. Αλίμονο. Αυτά τα κορίτσια είναι πολύτιμα, τα θέλουμε και τα εκτιμούμε βαθιά.
Μιλάω για ένα κορίτσι που θα σε στριμώξει στο Πάρκο Ελευθερίας έξω από το Μέγαρο Μουσικής σε βαθμό που τίποτα δε θα θυμίζει ελευθερία κάθε φορά που θα περνάς από κει, πηγαίνοντας προς Δαναό.
Τα δέκα σκάγια της γυναίκας-κυνηγού
Στην περίπτωση της γυναίκας-κυνηγού, υπάρχει μια λίστα με χαρακτηριστικά τους, στην οποία μπορείς να απευθύνεσαι όποτε προσπαθείς να αναχαιτίσεις μία. Αν το κορίτσι που μόλις γνώρισες πληροί τουλάχιστον πέντε από τις παρακάτω προϋποθέσεις, κάλεσε το 100.
* Είναι κυνική όσον αφορά τους έρωτες και τα ρομάντζα. Λέει ατάκες όπως “εγώ δεν είμαι σαν τα κοριτσάκια που ξέρεις”.
* Κάνει ερωτήσεις όπως “θες να το κάνουμε;” με την ίδια άνεση που θα ρώταγε τι ώρα κλείνει τη σουπερμάρκετ.
* Μιλάει για το σεξ που έκανε πρόσφατα σαν να μιλάει για το πώς ξεπάγωσε τις γαρίδες χτες το βράδυ.
* Αν έπρεπε να μαντέψεις με πόσους έχει πάει τον τελευταίο χρόνο, δεν θα 'πεφτες κάτω από τους 20.
* Επικοινωνεί πρώτη κάθε μέρα.
* Προτείνει συνέχεια πράγματα και μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθείτε.
* Όπου ακριβώς της πεις.
* Δεν την πτοεί το ότι έχεις σχέση.
* Δεν την πτοεί το ότι έχει σχέση.
* Αν την άφηνες, θα μετακόμιζε αύριο στο σπίτι σου λέγοντας ατάκες όπως “εγώ δεν είμαι σαν τα κοριτσάκια που ξέρεις”.
(Ξαναλέω, οτιδήποτε από το 5 και πάνω είναι ανησυχητικό. Στο 7+, αντίο ζωή)
Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα;
"Και ποιο είναι το πρόβλημά σου ρε μεγάλε, άμα εμένα μου την πέφτει ο κορίτσαρος;", θα αναρωτιέσαι. Κατ' αρχήν, αυτό το 'κορίτσαρος' δεν μ' αρέσει καθόλου, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν γίνεται δουλειά έτσι.
Αν κάποιος σου εγγυόταν αύριο κιόλας ότι η ομάδα σου θα κατακτήσει τα επόμενα έξι πρωταθλήματα άνευ αγώνα, θα το δεχόσουν; Θα σου άρεσε; Θα έβγαινες να κάνεις καζούρα στους κολλητούς σου; Όχι, όχι και όχι.
Αν δεν παλέψεις, τι νόημα έχει να κερδίζεις;
Η Γη είναι στρογγυλή, το νερό βράζει στους 100 (στην επιφάνεια της θάλασσας) και οι άντρες κάνουν την πρώτη κίνηση. Παγκόσμιες σταθερές. Γιατί θες να τα βάλεις με τη Φυσική;
Ακόμα και η άλλη παγκόσμια σταθερά, ότι δηλαδή συχνά γινόμαστε εξαίσια γλοιώδεις κυνηγώντας ένα κορίτσι οφείλει να παραμείνει ίδιον των ανδρών, γι' αυτό και μας χτυπά άσχημα όταν μας μιμούνται σ' αυτό οι γυναίκες.
Ακριβώς γιατί είναι γυναίκες. Δηλαδή η χαρά της ζωής. Δηλαδή τις περισσότερες φορές πιο ευαίσθητες και ρομαντικές από εμάς. Όχι προπονήτριες κικ μπόξιν στον Α.Ο. Τρούμπας.
Το ίδιο κορίτσι που μπορεί να ερωτευτείς κεραυνοβόλα βλέποντάς το στο απέναντι πεζοδρόμιο, μπορεί μόνο με μια ατάκα να δείξει εξωφρενικά διαθέσιμο και το 'κρίμα(ς)' να γίνει η νέα αγαπημένη σου έκφραση για τη σεζόν χειμώνας 2015.
Η θεωρία της (υπερ)διαθεσιμότητας
Άντρες, γυναίκες, γέροι και νέοι, μεγάλοι και παιδιά αγαπάμε/προτιμάμε τη δυσκολία. Το κορίτσι που μας δίνει τα κλειδιά της πόλης με το καλημέρα, στην καλύτερη μας αιφνιδιάζει και στη χειρότερη μας τρομάζει.
Φαντάσου τι μας κάνει το κορίτσι που χώνει με βία τα κλειδιά την τσέπη μας.
Μόνο αλήθειες μεταξύ μας. Αυτή που σε κυνηγάει αβυσσαλέα πριν προλάβει να σε γνωρίσει, πιθανότατα το έκανε και το προηγούμενο Σάββατο με κάποιον άλλο. Εξίσου πιθανά, δεν θα θυμάται μεθαύριο πώς σε λένε.
Το βλέπεις και σε πιο συνηθισμένα σενάρια. Τα μη διαθέσιμα κορίτσια σε ιντριγκάρουν περισσότερο από τα διαθέσιμα. Τα κορίτσια που σε κυνηγάνε σε ιντριγκάρουν την πρώτη μέρα, αλλά μετά χάνουν σε σασπένς, ακόμη κι απ' τις επαναλήψεις του 'Εντιμότατοι Κερατάδες', με τη Μαγγίρα και τον Λουδάρο.
Για να μην παιδευόμαστε: Το κυνηγητό από τα κορίτσια είχε πλάκα μόνο στο δημοτικό. Εκεί που το κυνηγητό ήταν κυριολεκτικό και το να σε πιάσει ένα κορίτσι, σκέτη ντροπή.
