Πολύ πριν τοποθετηθώ για το περίφημο τέλος των σχέσεων που φέρνει η επέλαση του Facebook, το ίδιο το Facebook είχε φροντίσει να με βγάλει ψεύτη, θεσπίζοντας το στάτους που ενημερώνει τα πλήθη αν έχεις γκόμενα ή γκόμενο, αν χώρισες, αν δεν παντρεύτηκες ποτέ, αν είσαι μόνος και έτοιμος και ανοιχτός σε προτάσεις.
Στην ουσία, το Facebook σου έδωσε τη δυνατότητα να φορέσεις ή να αφήσεις στο κομοδίνο τη διαδικτυακή σου βέρα.
Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον Zuckerberg που κυκλοφορούσε με παντόφλες στο campus του Harvard που είναι με σαράντα χρόνια με το ίδιο κορίτσι.
(μιλάμε για οικουμενικό παντοφλάκια)
Όπως τα πάντα -εκτός από την ντόμινος κλάσικ με πεπερόνι- σ' αυτή τη ζωή, η επιλογή του 'in a relationship' έχει τα καλά και τα κακά της. Επίσης, βγαίνει σε διάφορα μεγέθη, στο διακριτικό και στο φωναχτό, στο cool και στο απερίγραπτα uncool.
Ας σκύψουμε τώρα πάνω από το πρόβλημα.
Το βάρος και η ευθύνη στον ηθικό αυτουργό
Το in a relationship δεν είναι κοινή ιδέα ενός ζευγαριού. Κοινή ιδέα είναι να πάτε να δείτε το 'Magical Girl' ή να μαγειρέψετε κάτι υγιεινό. Το in a relationship είναι ιδέα ενός εκ των δύο, αυτού που με δικανικούς όρους θα ονοματίζαμε ηθικό αυτουργό.
SOS: Ο ηθικός αυτουργός δεν είναι συνηθέστερα το κορίτσι, όπως βολεύει πολλούς να πιστεύουν. Για κάθε κορίτσι που θέλει να ξεκαθαρίσει στις 'Λυσσάρες' ότι το αγόρι της δεν είναι διαθέσιμο αντιστοιχεί ένα αγόρι που σκέφτεται ακριβώς έτσι.
Το ότι κάποιος είναι εισηγητής όλου αυτού και κάποιος απλά το αποδέχεται (γιατί είναι ερωτευμένος, γιατί βαριέται να τσακωθεί ή για οποιοδήποτε λόγο) τα λέει όλα. Σε μια ευνομούμενη, αυθόρμητη και υγιή σχέση, φοβάμαι (ξέρω) πως δεν συναντώνται τέτοιες ανάγκες.
Μπορούμε να διαφωνήσουμε όσο θες, αλλά θα χάσουμε και οι δύο το χρόνο μας.
Τα καλά του ανώνυμου in a relationship
Ας πούμε ότι το καλό του in a relationship είναι η ανακοίνωση στα πλήθη ότι παίρνετε τη σχέση σας στα σοβαρά. Κανείς δεν θα έμπαινε στον κόπο να γεμίσει το timeline των φίλων του με καρδούλες και ρομάντζα, αν ήταν να χωρίσει την επόμενη μέρα.
Αν είσαι από αυτούς που επιλέγουν να μην ταγκάρουν τον άνθρωπο με τον οποίο είναι σε σχέση, αφήνω τα πληκτρολόγια και χειροκροτώ όρθιος και συνεπαρμένος από αυτήν την πράξη ωριμότητας.
Αν θες να αποτρέψεις τον ενοχλητικό κόσμο που στην πέφτει στα inbox ή να γιορτάσεις τη σχέση σου ή να γλιτώσεις τη μίρλα, αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.
Γιατί, καλή η πλάκα και τα αστειάκια, αλλά το να ενημερώσεις τις παγκόσμιες τράπεζες δεδομένων με ποιον κοιμάσαι παραείναι οργουελικό για να περάσει στο ντούκου. Δεν ξέρω ποιος και αν μας φακελώνει, αλλά δεν βρίσκω κανένα νόημα στο να τα βγάζεις όλα στη φόρα.
Το συναίσθημα ευχαρίστως να μας παρασύρει, αλλά το ατενσιονχοριλίκι να το προσέξουμε λίγο. Στα γράφει κάποιος που τη μία φορά που έβαλε in a relationship στο Facebook, το έκανε επώνυμα.
(Με το μαλακό οι μούτζες, παιδιά).
Τα κακά του ταγκαρισμένου in a relationship
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ήξερα μια χαρά τι έκανα. Γιατί το έκανα όμως; Γιατί ήξερα ότι:
1) δεν θα χωρίσω το επόμενο δίμηνο και
2) δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά το αποδέχτηκα για να μην επέλθει σφαγή (παντόφλα νούμερο 44,5).
Την επόμενη φορά που θα έβλεπα τους φίλους μου, όλοι θα ξέραμε και θα μέναμε σιωπηλοί. Το ταγκαρισμένο in a relationship είναι αρκούντως ψυχαναγκαστικό.
Μπορεί να μοιάζει σκληρό ή απόλυτο, αλλά το ζεύγος που διαφημίζει τόσο τη σχέση του έχει συνήθως θέματα εικόνας και ανασφάλειας. Να φαίνεται πόσο αγαπημένοι είμαστε, γιατί αν μας πετύχει κανείς έξω μπορεί να μη φανεί και τόσο. Να ξέρουν ότι είμαστε μαζί κι ας σφαζόμαστε κάθε μέρα.
Έκανα ένα μίνι ρεπορτάζ στο Facebook μου ψάχνοντας επώνυμα in a relationship. Τουλάχιστον στο βαθμό που ξέρω ικανοποιητικά τα ζευγάρια, βάζω το χέρι μου μόνο για ένα, το πολύ δύο απ' αυτά ότι δεν φαίνονται απλώς καλά, αλλά είναι και στην πραγματικότητα.
Δε θες να ξέρεις τι ξέρω για τα υπόλοιπα.
Η τεχνική του μαρκαρίσματος (ξέρω ότι άλλο είναι το σωστό ουσιαστικό)
Αυτό που μου τη δίνει πρακτικά σε όλες τις φωναχτές εκδηλώσεις αγάπης είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε fakeness. Αγάπες, λουλούδια, έρωτες, σχέσεις, αρραβώνες κι όλα αυτά σε ένα αχανές, δημόσιο πλαίσιο, ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΑΚΡΙΒΩΣ;
Εννοείται ότι βρίσκω cool το να φλερτάρεις (και) μέσα από τα social media, δεν είμαι από άλλον πλανήτη. Και τα likes σου θα κάνεις, και τα σχόλια και τις χαζόφατσες. Αλλά άλλο αυτό κι άλλο τα δημόσια προσκυνήματα. Δεν είσαι με κάποιον για να 'χεις υλικό να ανεβάζεις.
Συνεπώς, κάθε φορά που ακούω κάποιον/α να τσακώνεται με τη σχέση του επειδή δε δέχεται με χαρά (τι θράσος!) να δηλώσουν in a relationship με τα ονόματά τους, θυμάμαι την προσφιλή συνήθεια των σκυλιών να κατουράνε για να ορίσουν το χώρο τους.
Μετά, θυμάμαι πώς ένιωσα κι εγώ με το in a relationship του παρελθόντος.
Αν θέλει κάποιος/α να την πέσει σε κάποιον/α από το Facebook, δεν τον εμποδίζει ούτε η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Ίσα ίσα που το στάτους δέσμευσης μπορεί να τον ιντριγκάρει κιόλας. Δεν είναι όλα τόσο διαχειρίσιμα όσο νομίζουμε. Ούτε τόσο προβλέψιμα.
Σημείωση: Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα τρολαριστικά in a relationship που βάζουν κάτι κολλητές μεταξύ τους (παρότι παιδικότης) ή αυτά που βάζουν φίλες και γνωστές για να σταματήσουν να τους την πέφτουν οι Γαρδέληδες του Facebook.
Σημείωση 2: Για τα ζευγάρια που ανοίγουν κοινούς λογαριασμούς, ήτοι Γιώργος-Μαρία, Βαγγέλης-Κατερίνα κλπ, οφείλουμε ξεχωριστό, εκτενέστατο άρθρο, δε νομίζεις;
