Ο Πύργος βρίσκεται κάτω απ' τ' «αυλάκι», περίπου 350 χλμ. νοτιοδυτικά της Αθήνας. Όπως λέει κι ο γνωστός ράπερ Τάκι Τσαν «Ο μπαμπάς μου είναι απ'τον Πύργο, νομό Ηλείας, από την πηγή της χ@σισοποτείας». Κι η μαμά μου από εκεί είναι. Και εγώ εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια άλφα (και βήτα μη σου πω) ξινίλα, από όλους τους Έλληνες, στο άκουσμα του Πύργου. Όπου πεις ότι είσαι απ' τον Πύργο σε κοιτούν καλά-καλά και από εκεί και πέρα σε βλέπουν στραβά. Έτσι επειδή είσαι από τον Πύργο, για κανέναν άλλο λόγο.
Μπορεί να «είμαστε ωραίοι γιατί είμαστε Πυργαίοι», αλλά μη μας πεις ποτέ έτσι. ΠΥΡΓΙΩΤΕΣ ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε. Ούτε Πυργαίοι, ούτε Πύργιοι, ούτε Πυργότες (κυπριακή εφεύρεση αυτό).
Και θέλω να σου πω ότι, δύσκολα θα πετύχεις «ασπρουλιάρη» Πυργιώτη, αφού τα μπάνια ξεκινούν ταυτόχρονα με την έναρξη της σεζόν του freddo espresso.
Το να κατάγεσαι από τον Πύργο σημαίνει
Να μη σε απασχολεί το πού θα βγεις. Η πρόταση είναι μία: Πάμε πλατεία!
Να κάνει σεισμό και να έχεις ένα ύφος, σα να θες να πεις στον εγκέλαδο: «Γατάαακι!».
Να αποκαλούν, πανελλαδικά, τον τόπο σου «Άγια Xώματα». Όσοι δεν καταλάβατε, κάντε τον συνειρμό με την πιο πάνω ρίμα του Τάκι Τσαν.
Να γνωρίζεις κόσμο από άλλα μέρη της Ελλάδας και μετά το κλασσικό «Χαίρω πολύ»/ «Χάρηκα» να σου λένε: «Θα μας βρεις τίποτα καλό;». ο νοών νοείτω.
Να αποκαλείς τους κάγκουρες «νίντζα» ή «νιντζαραίους».
Να έχεις δώσει το πρώτο σου ραντεβού στο Επαρχείο.
Να έχεις πάρει κρυφά και παράνομα (κάτω των 18), έστω μία φορά, το αυτοκίνητο του πατέρα σου.
Να αφήνεις το αυτοκίνητό σου πάνω στην πλατεία, αν δε βρίσκεις αλλού πάρκινγκ. Έτσι κι αλλιώς, όλοι οι τροχονόμοι είναι φίλοι του πατέρα σου. Δε θα σου κόψουν κλήση. Απλά θα τα ακούσεις μαζεμένα μετά από τον πατέρα σου.
Να ζεις το μισό χρόνο σε mood Λονδίνου, λόγω βροχών.
Να τύχει ηλιόλουστη μέρα μες στο καταχείμωνο και, δίχως δεύτερη σκέψη, να πηγαίνεις με το παρεάκι σου για καφέ στο Κατάκολο.
Να βγαίνεις για ποτό στο Fuego. Tι κι αν είναι η εκατομμυριοστή φορά που πηγαίνεις εκεί; Τι κι αν έχεις πει ότι δεν πρόκειται να ξαναπάς;
Να γνωρίζεις Καλαματιανό/ή και να είναι τέτοια η ξενέρα σου που να μην μπορείς να την κρύψεις. Και για τους Πατρινούς/ές το ίδιο ισχύει, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Σε αυτούς/ές υπάρχει ένας υποτυπώδης σεβασμός, επειδή κάθε χρόνο πάμε και τα «σπάμε» στο καρναβάλι τους.
Να λες, σε στιγμές θυμού η απελπισίας, «Γ@μώ την Πανα... χαϊκή» και να το ευχαριστιέσαι. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, για τον Πυργιώτη έχει νόημα.
Να αργείς πάντα στο ραντεβού σου, γιατί από το σπίτι σου μέχρι το σημείο συνάντησης βρίσκεις 1.489.390 γνωστούς.
Να είναι Νοέμβρης/Δεκέμβρης και να μαζεύει ελιές ακόμα και ο πιο κυριλέ τύπος του Πύργου.
Να περιμένεις την 10η Φεβρουαρίου για το πανηγύρι του Αγ. Χαραλάμπους.
Να λες «Θα πάω για μια μπίρα στου Μανώλη ή στου Βούτσικα» κι όχι «...στο Κέντρον ή στο Rock In».
Να έχεις πάει 5ήμερη με το σχολείο σου το Δεκέμβρη. Πυργιώτικη πατέντα που την ακολουθούν κι άλλοι τώρα πια.
Να έχεις ένα φίλο ποδοσφαιριστή οπωσδήποτε. Άλλωστε, το 90% των Πυργιωτών είναι ποδοσφαιριστές. Το υπόλοιπο 10 % είναι προπονητές... κερκίδας.
Να έχεις χωρίσει και να τα έχεις ξαναβρεί με την, επίσης Πυργιώτισσα, πρώην σου, τουλάχιστον 10 φορές.
Να μη χαιρετάς κάποιον/-α λέγοντας «Γεια» ή «Τι κάνεις», αλλά λέγοντας «Πού 'σαι ρε;» (Πού να 'μαι ρε φιλαράκι; Εδώ, δε με βλέπεις;).
Θέα από το Επαρχείο
Να πηγαίνεις για τυρόπιτα στον Παπανδρέου, μετά από κάθε καλοκαιρινό ξενύχτι. Must.
Να απέχεις μόλις 20 χλμ. από την Αρχ. Ολυμπία, αλλά να έχεις πάει μόνο μια φορά... Κι αυτή με το σχολείο.
Να «ανεβαίνεις» για Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, να μεταμορφώνεσαι σε «πρωτευουσιάνο» και από Δευτέρα να θυμάσαι ξανά το «λι» και το «νι».
Να μπαίνεις σε ταξί στην Αθήνα και πάντα να πετυχαίνεις συμπατριώτη σου ταρίφα.
Παραλία Αγ. Ανδρέα
Να μένεις αλλού (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Αγγλία, Σουηδία...) αλλά να κάνεις τουλάχιστον ένα καλοκαιρινό μπάνιο στις Πυργιώτικες παραλίες.
Να σε ρωτάνε, οι μη Πυργιώτες, τι έγκλημα έχεις διαπράξει ή πού είσαι μπλεγμένος. Διότι, ως γνωστόν, «Ο καλύτερος Πυργιώτης έχει σκοτώσει τη μάνα του».
Να έχεις, μόνο εσύ και η Βραζιλία, στάδιο «Μαρακανά» (Στάδιο Πύργου).
Να βγαίνεις με 10 ευρώ και να γυρίζεις το πρωί στο σπίτι σου «κομμάτια».
Να ξέρεις πού στήνει μπλόκο η τροχαία τα βράδια και να μην περνάς από εκεί μετά το ξενύχτι.
Κατάκολο
Να είναι η πόλη σου κέντρο αναφοράς για τα πάντα. Για παράδειγμα να πηγαίνεις στη Ρώμη και, ασυναίσθητα, να συγκρίνεις την Piazza Navona με την πλατεία Σάκη Καράγιωργα!
Να βρεθείς σε ψιλοτυχαία παρέα και να γνωρίσεις τύπο που έχει κάνει κάτι με την πρώην σου... Μεγάλο κρεβάτι ο Πύργος!
Να τα έχεις «φτιάξει» με φοιτήτρια από το Τ.Ε.Ι.
Να έχεις πετάξει αυγά στο αντίπαλο σχολείο, την Τσικνοπέμπτη.
Να χρησιμοποιείς τις παρακάτω λέξεις: δωπά (=εδώ), εφτού (=εκεί), έκιωσε(=τέλειωσε), έντος (=να 'τος), φτούνο (=αυτό), μάπα(=λάχανο), πιλάλα(=τρέξιμο), ρουπώνω(=τρώω), σούγλος(=κουβάς), τσακμάκι (=αναπτήρας), ουου (=πωπω), σκασιά (= αναπάντεχη εμφάνιση).
