Έχει ένα στίχο στο τραγούδι «Συνέχεια στα Όρια» που ερμηνεύει η Νατάσα Μποφίλιου που λέει «…δεν ενώνονται εύκολα οι ζωές».
Και με ενοχλεί που καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοεί ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Πως είναι δυνατόν; Γιατί να είναι άραγε τόσο δύσκολο, αφού κάθε φορά υπήρχε αγάπη;
…ή μήπως όχι; Μήπως αντί για αγάπη, μπέρδεψα το συναίσθημα με κάτι άλλο, του έδωσα τον τίτλο «αγάπη» και μετά αναρωτιόμουν για το άδοξο τέλος;
Ναι, έτσι έγινε, γιατί συχνά μπερδεύουμε την αγάπη με τα ακόλουθα συναισθήματα:
Πόθος
Ή όπως έχει τραγουδήσει η Κατερίνα Κούκα «μόλις σε είδα είπα φέρτε σεισμογράφο». Οι φερομόνες κάνουν πάρτι. Οι κόρες διαστέλλονται. Οι πεταλούδες πετούν στο στομάχι. Και μόλις πέσει το πρώτο φιλί κάποιος ανάβει πυροτεχνήματα που γίνονται Χριστούγεννα στην Disneyland μόλις η συνέχει δοθεί στο κρεβάτι.
Ναι, είναι πιθανό δύο άνθρωποι να νιώσουν έντονη ερωτική έλξη και να έχουν καλή ερωτική χημεία, αλλά πρόκειται για ένα πολύ καλό φίλτρο, που μοιραία θα αρχίσει να ξεθωριάζει. Θα ξεθωριάσει επειδή συνήθως σε αυτές περιπτώσεις δεν βλέπουμε πραγματικά τον άλλον, αλλά αυτόν που θέλουμε να δούμε (πρέπει να βρούμε εξάλλου δυνατά επιχειρήματα για να πείσουμε τον εαυτό μας πως το 10 το καλό στο κρεβάτι δεν μπορεί να είναι με το ζόρι 5 σε όλα τα άλλα), κι επειδή στο τέλος το καλό σεξ βασίζεται στην καλή επικοινωνία, κι αν αυτή δεν υπάρχει τότε το σεξ κάποια στιγμή θα πάψει να είναι τόσο άξιο πυροτεχνημάτων
Εμμονή
Αφού το μυαλό δεν μπορεί να το απασχολήσει κάποιος άλλος, τότε πρόκειται για αληθινό, δυνατό, αυθεντικό έρωτα.
Μόνο που το μυαλό είναι το πιο υπέροχο, περίπλοκο ανθρώπινο όργανο, κι αυτό σημαίνει πως οι φαντασιώσεις που διαμορφώνει αξίζουν Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Έτσι, μπορεί στη φαντασία μας να έχουμε δώσει στον άλλον στοιχεία που δεν έχει ή έστω να παραλείπουμε να δούμε τα ελαττώματα του.
Μπορεί επίσης να εξιδανικεύουμε μια κατάσταση όπως για παράδειγμα, να είναι παντρεμένος ή σε άλλη σχέση και να πιστεύουμε πως θα χωρίσει. Ή πως έχει βαρύ φόρτο εργασίας και μόλις χαλαρώσει, θα μας αφοσιωθεί.
Στην πραγματική αγάπη υπάρχει αμοιβαιότητα και ίσοι όροι. Όσο ψίχουλα κι αν μας έχει δώσει ο άλλος, που μπορεί να είναι ψίχουλα από το αγαπημένο μας πολύσπορο ψωμί, σε καμία περίπτωση δεν είναι φρατζόλα, και σε καμιά περίπτωση δεν αξίζει να παραδοθούμε στην εμμονή μας επειδή έχουμε επενδύσει πολλά σε αυτή τη σχέση.
Το rebound
Πως επιστρέφεις σε μια γκρίζα πραγματικότητα όταν είχες συνηθίσει να υπάρχει ένταση και χρώμα; Πολύ απλά, επιλέγεις τον εύκολο δρόμο και δεν επιστρέφεις. Επειδή σου είναι αδύνατον να πιστέψεις πως η ζωή σου θα επιστρέψει σε μια μοναχική φάση, θέλεις να επιστρέψεις σε συντροφική φάση με το πρώτο άτομο που θα βρεθεί μπροστά σου.
Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει πάθος, ένταση, γενναιοδωρία στην αρχή, αλλά το άτομο που βρίσκεται σε φάση rebound δεν αγαπά πραγματικά το άλλο άτομο αλλά την ιδέα της σχέσης μαζί του.
Και το χειρότερο είναι πως ο πρόχειρος επίδεσμος που έχει βάλει για να συγκρατήσει το παλαιό τραύμα που δεν επουλώθηκε ποτέ, θα λυθεί και το άτομο που έχει γίνει αποδέκτης τόσο έντονων συναισθημάτων δεν θα καταλάβει πως όλη αυτή η αγάπη χάθηκε από τη μία μέρα στην άλλη…
Ο Francis Bacon είχε πει πως «η γνώση είναι δύναμη» και όσο σκληρό κι αν είναι ακόμα και το να ξέρεις πως κάτι δεν είναι αγάπη σου δίνει τη δυνατότητα να πάρεις εσύ την ευθύνη για τη συνέχεια της ζωής σου.
