Θα έχεις ακούσει τον όρο «κόκκινες σημαίες» που στην περίπτωση της ανάλυσης των σχέσεων αντιστοιχούν στα σημάδια του κινδύνου που δεν μπορείς να αγνοήσεις.
Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει καμιά σημαία, κόκκινη, κίτρινη, μπλε…;Όταν συμβαίνουν πράγματα στη σχέση που δεν προμηνύουν καταστροφή αλλά «δουλεύουν» με υπόγειο τρόπο. Κάτι σαν τη σκόνη που μαζεύεται στην οροφή του ψυγείου που επειδή δεν τη βλέπεις, ξεχνάς ότι υπάρχει.
Επειδή καμιά φορά το «ξεσκόνισμα» απαιτεί κάτι περισσότερο από το «όσα βλέπει η πεθερά», σου κρούουμε το σιωπηλό συναγερμό όταν επαναλαμβάνονται οι κάτωθι συμπεριφορές στη σχέση σου:
Δεν υπάρχει το «χρόνος για εμένα»
Όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος τον περνάς μόνο με το ταίρι σου; Έτσι όμως κατορθώνεις να αποκόβεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό κι ενδεχομένως να υιοθετείς συνήθειες και προτιμήσεις του συντρόφου επειδή έχεις πάψει να κάνεις κάποια πράγματα που αρέσουν σε εσένα. Επειδή είναι πολύ σημαντικό να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας γιατί έτσι είμαστε ο εαυτός μας, κι επομένως αυτό που αγαπάει ο άλλος σε εμάς, κι επειδή έστω και μια μικρή απόσταση ανανεώνει τη σχέση, κανόνισε τα «ρεπό» σου!
Υποθέτεις πως τα ξέρεις ήδη όλα
Έχεις φτάσει στο σημείο όπου ξέρεις τόσο καλά τον άλλον που μπορείς να μαντέψεις τι νιώθει, τι πιστεύει, τι άποψη έχει για κάθε ζήτημα. Με αυτόν τον τρόπο όμως όχι μόνο σαμποτάρεις τον μεταξύ σας διάλογο αλλά υπάρχει και πιθανότητα να μην έχεις καταλάβει σωστά και να οδηγηθείς σε λάθος συμπεράσματα βάσει των δικών σου υποθέσεων. Την επόμενη φορά που θα υποθέσεις, πάτα ένα pause και ρώτα. Αντιμετώπισε το ταίρι σου σαν ένα πεντάχρονο παιδί που πάντα θα θέλει να ρωτήσει κάτι και που θα θέλει να στο εξηγήσει αναλυτικά. Άκουσε τον!
Δεν ασχολείστε με τα μικροπράγματα
Καυγάδες που προκύπτουν γι’ασήμαντη αφορμή μόνο που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Αυτή η επανάληψη συμβαίνει επειδή δεν θεωρείς την αιτία που τους προκαλεί αρκετά σημαντική ώστε να τεθεί επί τάπητος. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ένα: γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Γι’αυτό από το πιο σημαντικό μέχρι το πιο ασήμαντο ζήτημα η λύση είναι μία: κρασάκι, χαλαρή ατμόσφαιρα και διάλογος!
Οι φίλοι σας…τα πεθερικά!
Οι γονείς και των δύο μπορεί να είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και είναι χρήσιμο να παρατηρείς τη συμπεριφορά τους προκειμένου να εντοπίσεις μοτίβα που ενδεχομένως να επαναλαμβάνεις, εσύ αλλά και το ταίρι σου. Το πρόβλημα ξεκινά όταν έχεις πέσει στην περίπτωση του παρεμβατικού γονέα (δυστυχώς, συνηθισμένο φαινόμενο της ελληνικής οικογένειας) όπου η γνώμη δεν είναι απλώς μια γνώμη αλλά άποψη που οφείλει να επιβληθεί. Κι αν δεν επιβληθεί θα επιστρατευθεί κάθε πιθανός τρόπος για την επίτευξη του σκοπού. Συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις προκύπτει ένταση ανάμεσα στο ζευγάρι γιατί ο ένας κάνει προβολή τον γονέα του στον άλλον (το κλασικό «είσαι ίδιος η μάνα σου»/»κάνεις ό,τι πει ο πατέρας σου» κτλ.)
Για την αποφυγή αυτού του σκοπέλου, η λύση είναι μία: αφιερώνεις στα πεθερικά το χρόνο που χρειάζεται για να δείξεις το σεβασμό και την αφοσίωση σου δίχως να διακυβεύεται η ανεξαρτησία της σχέσης σου.
