Το φιόρο του Λεβάντε (όπως το έβγαλαν οι Βενετσιάνοι), Τζάντε (όπως το ξέρουν οι ξένοι), ή απλά Ζάκυνθος όπως την ξέρουμε εμείς. Ένα νησί που έχει τόσα πράγματα να κάνεις, τόσα μέρη να δεις, τόσες παραλίες να βουτήξεις που μόλις φτάνεις δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις. Κάτσε να σου πω μερικά πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις.
Μου μοιάζει λίγο αδύνατο να καταφέρω να σου δώσω έναν πλήρη οδηγό αυτού του νησιού. Όχι μόνο γιατί είναι πολλά αλλά και γιατί έχει κάθε ένα χωριό, κάθε μια παραλία τον δικό της χαρακτήρα.
Αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει όπως και δήποτε να δεις, να βιώσεις και σίγουρα να νιώσεις.
Θα ξεκινήσουμε λίγο χρονικά. Μόλις φτάνεις με το καράβι στο λιμάνι της Ζακύνθου νομίζεις ότι άλλαξες χώρα. Λίγο πολύ όλο το Ιόνιο σου βγάζει αυτή την αίσθηση με τον πιο ενετικό και λατινικό του χαρακτήρα.
Η Ζάκυνθος όμως έχει και ένα άλλο πλεονέκτημα. Είναι πρόσφατα χτισμένη και πολύ ορθά δομημένη μιας και χτίστηκε από την αρχή μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1953. Διαθέτει υπέροχους πεζόδρομους και πανέμορφα σοκάκια. Στον δρόμο για την πλακόστρωτη πλατεία του Αγίου Μάρκου θα δεις πολλές καφετέριες, μπαρ αλλά και εστιατόρια. Θα μιλήσουμε αργότερα για αυτά.
Στην πόλη της Ζακύνθου εκτός από την διασκέδαση σου, θα βρεις και πολλά αξιοθέατα που επιβάλλεται να δεις. Το νεοκλασικό κτίριο του Μαυσωλείου Σολωμού- Κάλβου και Επιφανών Ζακυνθινών καθώς επίσης τη Καθολική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου και το παραδοσιακό ρολόι. Το εμπορικό κέντρο της πόλης με τις παραδοσιακές βενετσιάνικες καμάρες.
Κάνεις δεν κάνεις τον σταυρό σου όταν περνάς από εκκλησίες πρέπει να πας σε εκείνη του Αγίου Διονυσίου με το τεράστιο καμπαναριό όπου φυλάσσεται και το λείψανο του Αγίου. Μέσα πραγματικά θα εντυπωσιαστείς από τα έργα τέχνης και τις τοιχογραφίες που υπάρχουν.
Αν νομίζεις ότι τελείωσες με τα αξιοθέατα είσαι γελασμένος. Αν σ' αρέσει η ιστορία τότε θα πας στο Μουσείο Κατοχής και Εθνικής Αντίστασης στο σπίτι του Γ. Ξενόπουλου όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια αλλά και στο λαογραφικό μουσείο.
Λίγο πιο έξω από την πόλη βρίσκεται η Μπόχαλη όπου διαθέτει πανοραμική θέα πάνω από όλη την πόλη και το Ιόνιο. Η Μπόχαλη όμως δεν έχει μόνο θέα, έχει γραφικά σοκάκια, λουλουδιασμένες αυλές και πολλές καντάδες. Πιάσ’ της το χέρι βρε σατανά να κάνετε ρομαντική βολτούλα στην Μπόχαλη.
Στην Μπόχαλη πρέπει να πας και στο Ενετικό κάστρο αλλά και στον λόφο του Στράνη στον οποίον ο Διονύσιος Σολωμός εμπνεύστηκε τον εθνικό ύμνο. Έχει ιστορία και πολύ ψωμί το νησί σου λέω.
Πολλά σου τα έκανα με αξιοθέατα. Πάμε για βουτιά. Εδώ κι αν γίνεται χαμός. Αν πάρεις χάρτης μόνο με τις παραλίες χάνεσαι. Δεν ξέρεις που να πρωτοπάς. Τα σίγουρα όπως ξεκινάνε από το Τσιλιβί. Ήρεμη και όμορφη παραλία πολύ κοντά στην πόλη. Εκεί υπάρχει και κάποια ζωή αν και θα δεις πολλές οικογένειες.
Μετά έχεις την χερσόνησο του Βασιλικού με τις παραλίες Αργάσι, Καμίνια, Σεκάνια και Δάφνη. Μιλάμε για παραλίες με άμμο σαν πούδρα και δέντρα να κρέμονται από πίσω.
Εκεί βρίσκεται το Banana Baya όπου σταματάει ο χρόνος και χαλαρώνεις δίχως αύριο. To beach bar όπως θα έπρεπε να είναι σε μια παραλία που δεν φαντάζεσαι πόσο όμορφη είναι.
Μπορώ να αρχίσω για παραλίες και να τελειώσουμε ποτέ. Σαν τις ψηφοφορίες της βουλής ένα πράγμα. Αλλά αντι για αυτό θα σου μιλήσω για τρία διαμάντια και ένα ρουμπίνι.
Διαμάντι νο1 η παραλία της Μαραθίας. Βρίσκεται στο δρόμο για το Κερί, θα φτάσεις στην ντεμέκ λίμνη και μετά από έναν μικρό χωματόδρομο θα βρεθείς σε ένα παραδεισένιο τοπίο. Από εκεί πας και στο Μαραθονήσι.
Διαμάντι νο2. Αν θες να κολυμπήσεις πλάι πλαι με χελώνεις Caretta-Caretta τότε μετά το Κερί πάρε τον δρόμο για Πόρτο Κούκλα. Όσο βαθιά κι αν πας βλέπεις μόνο αμμουδιά. Γιαυτό το επιλέγουν και οι χελώνες. Όπως επίσης επιλέγουν και την παραλία του Γέρακα για να αφήσουν τα αυγά τους. Μία εκπληκτική τοποθεσία με αμμόλοφους όπου δεν επιτρέπονται οι ξαπλώστρες. Γενικά όλος ο κόλπος έχει γίνει θαλάσσιο πάρκο γιαυτό πρόσεχε.
Διαμάντι νο3 είναι η παραλία του Μακρύ Γιαλού στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού. Αν έχει κόσμο μην διστάσεις να δοκιμάσεις κάποιο από τα τριγύρω κολπάκια. Μην το σκεφτείς καν. Βούτα κατευθείαν στα μεθυστικά τους νερά.
Το ρουμπίνι της υπόθεσης είναι το Ναυάγιο. Το έχεις δει, το έχεις θαυμάσει, έχεις ρωτήσει σε ποιά εξωτική χώρα βρίσκεται αυτό αλλά μάθε ότι βρίσκεται στην Ζάκυνθο και πρέπει να πας να κολυμπήσεις. Φτάνεις με καραβάκι στον κόλπο που παίρνεις από τον Άγιο Νικόλαο. Κάτσε τώρα να σου πω την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό το πλοίο.
Onemanpedia (μου επιτρέπεις Έρρικα την χρήση του;)
Το φορτηγό-πλοίο “Παναγιώτης” το 1980 ξεκίνησε από την Τουρκία φορτωμένο με λαθραία τσιγάρα κατα παραγγελία της ιταλικής μαφίας. Όταν το αντιλήφθηκαν οι αρχές την 1η Οκτωβρίου προσπάθησε να κρυφτεί στον κόλπο του Αγίου Γεωργίου. Όμως η θαλασσοταραχή το οδήγησε στην παραλία όπου και εγκαταλήφθηκε. Από τότε έχει δημιουργήσει ένα άκρως καρτποσταλικό σκηνικό που κοσμεί όλη την Μεσόγειο. Υπάρχουν πολλές εκδοχές και λεπτομέρειες για το πως βρέθηκε αραγμένο εκεί το πλοίο οπότε ρωτήστε τους ντόπιους.
Και τώρα σε ένα θέμα που όλους μας ενώνει. Μάσα. Γενικότερα εδώ το λαδερό παίζει πολύ. Μην μπεις στο καράβι της επιστροφής αν δεν δοκιμάσεις κουνέλι στιφάδο και λουκάνικα ψητά.
Μία από τις καλύτερες ταβέρνες του νησιού είναι το Βότσαλο. Βρίσκεται στην Μαραθια και είναι ένας βοτσαλωτός χώρος με τρομερή θέα. Εκεί επιβάλλεται το μαγειρευτό.
Μία ακόμα όμορφη ταβέρνα είναι η El Greco στον Λαγανά με τραπεζάκια κάτω από τα δέντρα και μια πολύ καλή κουζίνα.
Εκπληκτικό σπιτικό φαγητό θα γευθείς και στο Μάλανο μέσα στην πόλη. Στο τέλος έχει κέρασμα εκμέκ οπότε άσε λίγο χώρο.
Στην Ζάκυνθο γενικά θα βρεις πολύ καλή ιταλική κουζίνα. Ένα από τα μαγαζιά που αξίζει να επισκεφτείς είναι το Πορτοκάλι αλλά και το Harry's kai Anna. Και τα δύο βρίσκονται στο Αργάσι.
Μία ταβέρνα που μου την είχε πει ένας ντόπιος αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι όνομα βρίσκεται στον δρόμο για την παραλία Πόρτο Βρώμη μετά το χωριό Μαρίες.
Όσον αφορά τα μπαρ η συμβουλή είναι μια. Αξίζει ένα ποτό στη Μπόχαλη και δεν αξίζει ούτε η βόλτα στο Λαγανά. Πολύ καλό μπαράκι είναι το Island στο Αργάσι.
Σίγουρα δεν έχω αναφέρει πολλά αλλά μιλάμε για ένα νησί που δεν τελειώνει ποτέ όσο κι αν το ανακαλύπτεις.
Για ακτοπλοϊκά και διαμονή, υπάρχει πάντα το διαδίκτυο.
