Τις τελευταίες μέρες, κάνω νοητά το ίδιο ακριβώς ταξίδι: Είτε βρίσκομαι στην ουρά του ATM είτε περιμένω το αποτέλεσμα του 678ου Eurogroup, με πιάνω να ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά και πλήρως απασχολημένα, μία βουτιά στο Πορί. Όταν άρχισε να γίνεται λίγο πιο συνειδητό όλο αυτό, έπιασα τον εαυτό μου να κάνει την ίδια διαδρομή περισσότερες από μία φορές την ημέρα. Στην αρχή, σκέφτηκα ότι χρειάζομαι διακοπές. Έπειτα, θυμήθηκα ότι τις προάλλες, σου είχα υποσχεθεί ένα Μένουμε Κουφονήσια. Συγκεκριμένα, ένα Μένουμε για πάντα στις παραλίες των Κουφονήσιων.
Ήρθε η ώρα να τηρήσω την υπόσχεσή μου.
Πριν σου συστήσω μετά τιμών και υποκλίσεων τα Κουφονήσια, θέλω να σε προειδοποιήσω για το εξής: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κολλήσεις μαζί τους. Και όταν λέμε να κολλήσεις, δεν εννοώ να τα επιλέξεις ως προορισμό δύο καλοκαίρια συναπτά.
Εννοώ να έχεις κανονίσει να πας για τέσσερις μέρες και να μείνεις οχτώ -όπως εγώ καλή ώρα. Και κάπου εδώ πρέπει να σου εκμυστηρευτώ ότι αν πέρσι που επισκέφθηκα για πρώτη φορά το νησί (και άργησα) είχα περισσότερη άδεια, τότε θα είχα μείνει περισσότερο.
Στα Κουφονήσια πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να αλλάξεις το εισιτήριό σου παραπάνω από μία φορές. Το τετραήμερο δεν σου φτάνει όσο και αν αυτό είναι το ιδανικό χρονικό διάστημα παραμονής σε ένα μικρό νησί. Δεν θα ξεχάσω τον τρόπο με τον οποίο κοίταξα ένα φίλο -μεγάλο φαν του νησιού που μου είχε πει ότι κάθε φορά που πηγαίνει, μένει για ένα μήνα. Ήμουν σε φάση “πώς γίνεται να μην βαριέσαι σε ένα τόσο μικρό νησί”. Χωρίς υπερβολή αμέσως μόλις πάτησα το πόδι μου στο νησί, κατάλαβα το γιατί.
Το Πάνω Κουφονήσι
Στο νησί δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Ούτε καν βέσπα. Αφενός γιατί είναι εξαιρετικά μικρό και αφετέρου γιατί είναι το να το περπατήσεις είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Άσε που, στη διαδρομή, μπορείς να ρίξεις μία βουτιά οπουδήποτε θες.
Η μεγαλύτερη παραλία του νησιού, είναι το Πορί. Μία παραλία που θυμίζει κάτι από Ελαφόνησο. Ψέμματα. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της. Είναι μία τεράστια αμμουδιά με κρυστάλλινα νερά. Δεν είναι οργανωμένη, αλλά μεταξύ μας, δεν θα της πήγαινε και να είναι. Έχει ένα beach bar για τον καφέ και το παγωτό σου και άπλετο χώρο για να απλώσεις την ψάθα και την πετσέτα σου. Αρκούν.
Σε περίπτωση που διαθέτεις ελικόπτερο, στο πίσω μέρος της παραλίας υπάρχει ελικοδρόμιο. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι άλλο επ'αυτού.
Αν πεινάσεις και είσαι στο Πορί τότε δώσε οπωσδήποτε μία ευκαιρία στο Καλόφεγγο. Τα πιάτα του είναι λίγο γκουρμέ αλλά τόσο όσο πρέπει για να το ευχαριστηθείς. Είναι και λίγο τσιμπημένο. Αλλά αξίζει μία σου επίσκεψη. Το φαγητό του είναι εξαιρετικά προσεγμένο.
Στο δρόμο για το Πορί, θα συναντήσεις τη μικρογραφία του, την Ιταλίδα. Για την παρέα μου, η Ιταλίδα είναι κάτι σαν Inside Heaven. Κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά (καλή ώρα) τη μνημονούμε και λέμε ένα “Να ήμασταν τώρα στην Ιταλίδα”. Για το νησί, η Ιταλίδα είναι κάτι σαν ευεργέτιδα. Και όχι επειδή τους πρόσφερε χρήματα.
Onemanpedia, παρακαλώ
Η γυναίκα από την οποία πήρε και το όνομά της η συγκεκριμένη παραλία, παντρεύτηκε έναν Ιταλό που για να την ευχαριστήσει, της αγόρασε με μία χούφτα χρυσαφικά την έκταση από την Ιταλίδα μέχρι το Πορί. Οι ντόπιοι την ευγνωμονούν μέχρι σήμερα που δεν έχτισε παρά μόνο ένα μικρό σπιτάκι στην περιοχή.
Μία από τις πιο αναζωογονητικές βουτιές, θα την κάνεις στην Πισίνα. Φυσική πισίνα, για να εξηγούμαστε. Θα τη βρεις πηγαίνοντας προς το Πορί λίγο μετά την Ιταλίδα. Το μέρος δεν είναι για άραγμα μιας και καλά καλά, δεν μπορείς να καθήσεις. Ωστόσο, αυτήν τη βουτιά θα τη ζηλέψεις. Και θα την κάνεις.
Σε περίπτωση που θέλεις λίγη περισσότερη φασαρία, τότε πέρνα μία βόλτα από το Φανό. Ο Φανός βρίσκεται σχεδόν κολλητά της Ιταλίδας -προηγείται αυτής από τη μεριά του λιμανιού. Και αν και με τέτοια θάλασσα τη θεωρώ περιττή, οφείλω να σε ενημερώσω ότι έχει και πισίνα με ορισμένες αναπαυστικότατες ξαπλώστρες στα πέριξ αυτής. Αυτές οι τελευταίες αξίζουν τον κόπο να τις δοκιμάσεις όπως και τα κοκτέιλ του beach bar.
Τις περισσότερες φορές της εβδομάδας, στο Φανό γίνονται after sun parties -μην τα χάσεις.
Καθώς κατεβαίνεις το μικρό δρομάκι για να βγεις στην παραλία θα βρεις μικροπωλητές με χειροποίητα κοσμήματα και διάφορα άλλα διακοσμητικά μικροαντικείμενα. Κασέτες - θήκες για καπνό, δίσκους-ρολόγια, και άλλα αρκετά κομψά και περίεργα σουβενίρ. Αν θες να πάρεις κάτι στο κορίτσι σου, τότε μία ωραία λύση, είναι τα χειροποίητα βραχιολάκια.
Άφησα την αγαπημένη μου παραλία για το τέλος για να μοιραστώ μαζί σου ότι εκ πρώτης όψεως, δεν μου γέμισε το μάτι. Απορούσα τι στο καλό βρίσκουν όλοι σε αυτό το Γάλα. Αφού είναι μία σπηλιά. Δεν είναι.
Το γάλα είναι η διέξοδός στον παράδεισο. Και δεν υπερβάλλω. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με σπηλιά, ωστόσο, αν κολυμπήσεις το μικρό στενό δρομάκι της, θα βρεθείς μέσα σε λίγα λεπτά στο πέλαγος. Το νερό θα είναι πιο κρύο και ο αέρας πιο έντονος. Αλλά αξίζει τον κόπο. Θα νιώσεις μία ελευθερία που σίγουρα χρειάζεσαι.
Προσοχή: Στο γάλα να πας με μπουνάτσα. Αν φυσάει, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Άσε που είναι και επικίνδυνο.
Αν έχεις σκάφος, γύρισε όλες τις γύρω σπηλιές μετά και πριν από το Πορί και το Γάλα. Δεν θα ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις.
Για πρωινό, αν θες φούρνο με παραδοσιακές πίτες στη Γιωργούλα. Ασυζητητί. Αν θες άραγμα με τάβλι και ωραίο καφέ, τότε κατευθύνσου προς Καλάμια. Σημειωτέον, εκεί βρίσκεται το πιο τίμιο wifi της περιοχής.
Για καλό κρέας, στο Μιχαλιό. Είναι λίγο απόκοσμο αλλά πας για να φας. Επίσης, οι αδερφές που το έχουν, δεν θα σε απογοητεύσουν μπορούν να σε καλύψουν και με το παραπάνω στο κομμάτι της θέας.
Για φρέσκο ψάρι στον Καπετάν Νικόλα. Και στο Νικητούρι. Μεταξύ μας, στο νησί δύσκολα θα βρεις κακό φαγητό. Απλώς υπάρχουν ορισμένες ταβέρνες που δεν πρέπει να προσπεράσεις.
Μία από αυτές, είναι οι Αταίριαστοι. Από αχινομακαρονάδα μέχρι ριζότο με θαλασσινά και από ψάθινα καπέλα (να ζητήσεις ένα για το κορίτσι σου) μέχρι σπιτικό ρακόμελο οι Αταίριαστοι θα σε φιλοξενήσοουν με όλες τις τιμές του Ξένιου Δία. Από μουσική παίζει κυρίως έντεχνη και σε αφήνει -σε περίπτωση που δεν είσαι ο Κακοφωνίξ- να πετάξεις και καμιά νότα.
Τα Κουφονήσια φημίζονται για τις αστακομακαρονάδες και τις γαριδομακαρονάδες και τις καραβιδομακαρονάδες τους. Αν θέλεις να σκάσεις από αυτές και να μην ξεπαραδιαστείς τότε βουρ για το Ρεμέτζο. Αν αντέχεις, πάρε και μία μανιταρόπιτα. Θα με θυμηθείς.
Στο Γαστροναύτη, πρέπει να φας πατζαροσαλάτα. Γενικά, πρέπει να φας. Η κουζίνα του είναι λίγο γκουρμέ αλλά δεν το παρακάνει, ενώ η τοποθεσία του είναι κομβική αν θες να σταμπάρεις τις παρέες που θα τσουγκρίσεις λίγο αργότερα το σφηνάκι ή το ρακομελάκι σου.
Οι λουκουμάδες από το Κύμα θα σε γλυκάνουν ενώ το παγωτό στο Πέτρινο, θα σε δροσίσει. Στο Πέτρινο, πήγαινε απογευματάκι για να πετύχεις ηλιοβασίλεμα.
Στο Αστρολούλουδο, θα ξεκινήσεις παραδοσιακά το βράδυ σου με ορισμένα καραφάκια ρακόμελο. Μετά θα συνεχίσεις προς τα κάτω για να δεις και λίγο θάλασσα. Σημειωτέον, αν βρεθείς εκεί χωρίς να έχεις φάει, και θέλεις κάτι πρόχειρο, τότε ακριβώς απέναντι σερβίρεται το καλύτερο σουβλάκι των Κυκλάδων. Καλή Όρεξη.
Αν είσαι με το κορίτσι σου, τότε πήγαινε προς Μύλο για ρομαντζάδα. Αν πάλι όχι, τότε το Σορόκος, είναι ο προορισμός σου.
Το Σορόκος είναι κάτι σαν την εκκλησία του Δήμου του νησιού. Στο τέλος όλοι εκεί καταλήγουν. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα ή περισσότερα χαλαρά ποτά σε χαλαρή ατμόσφαιρα πάνω στη θάλασσα.
Αν είσαι σε mood ξενύχτι-ξεφτύλισμα τότε το Εν Πλω είναι η κατάληξή σου. Είτε ακούς Μπες μες στο Καμπριολέ είτε We Will Rock You ένα είναι το μόνο σίγουρο: Θα το κουνήσεις. Παρεμπιπτόντως, αν είσαι τρελό πάρτυ άνιμαλ, πιθανότατα το Εν Πλω θα είναι η τελευταία σου εμπειρία στο νησί. Εϊναι τρία λεπτά από το λιμάνι. Αν φεύγεις πρωί, ξέρουμε όλοι πού θα “κάψεις το χρόνο σου”.
Καταλύματα στο νησί δεν έχει πολλά. Γι αυτό προσπάθησε να κλείσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Μια καλή περιοχή για να μείνεις σε περίπτωση που δεν θέλεις κάτι τελείως κεντρικό, είναι ο Φοίνικας. Εμένα με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Κάτω Κουφονήσι
Το κάτω Κουφονήσι είναι η άγρια πλευρά των Κουφονησίων και αξίζει να το ζήσεις παρέα με μία σκηνή. Δυστυχώς δεν έχω προλάβει να το επισκεφθώ γι αυτό ζήτησα τη συνδρομή του φίλου Δημήτρη Κουπριτζιώτη ο οποίος σε συμβουλεύει τα εξής:
Παίρνεις το καραβάκι και δεν σταματάς στην πρώτη στάση που είναι η Παναγιά, αλλά στη δεύτερη. Η παραλία λέγεται νερό και είναι τρομερή παραλία.
Αν θες περιπέτεια ανεβαίνεις σε ένα από τα δύο δρομάκια που έχει και πηγαίνεις αριστερά μέχρι να φτάσεις στα Πεζούλια. Τον παράδεισο της γης σε παραλία.
