Έχει φήμη ότι είναι ζευγαρονήσι και γι' αυτό πολλοί το αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Εγώ το επισκέφτηκα με φίλους και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Μάλιστα κατά την διάρκεια του Χειμώνα ή όσο βρίσκομαι σε κάποιο ΑΤΜ έχω λησμονήσει πολλές φορές μία βουτιά στα μαγευτικά νερά που έχει το Κλέφτικο ή το ηλιοβασίλεμα στην Πλάκα. Η ουσία είναι ότι η Μήλος έχει άλλες τόσες παραλίες να δεις, άλλα τόσα πράγματα να κάνεις.
Τούτο το νησί έχει σχήμα σαν πέταλο με τον Αδάμαντα να είναι το λιμάνι του νησιού. Δεν είναι και η χώρα αλλά είναι αρκετά εντυπωσιακή όταν την βλέπεις από το καράβι καθώς κατεβάζει τα αμπάρια. Βλέπεις να απλώνονται τα λευκά σπίτια και από πίσω ξέρα. Καταλαβαίνεις κατευθείαν ότι είναι σε κυκλαδονήσι.
Αν αρχίσουμε να μιλάμε για τις παραλίες αυτού του νησιού τότε δεν θα έχει σταματημό. Μια από τις ομορφότερες είναι η Φυριπλάκα. Για να φτάσεις κατηφορίζεις έναν χωματόδρομο αλλά μόλις δεις θάλασσα αποζημιώνεσαι πλήρως. Τεράστια παραλία με κρυστάλλινα νερά ενώ πίσω σου υψώνονται διαφόρων χρωμάτων βράχοι. Ένας βράχος δεσπόζει στην μέση την παραλίας ενώ υπάρχει και beach bar με ξαπλώστρες και μαξιλάρες.
Κατεβαίνοντας τον ίδιο χωματόδρομο πηγαίνεις δεξιά για Φυριπλάκα και αριστερά για Τσιγκράδο. Εκεί πρέπει να πάρεις μια απόφαση αν θες να κάνεις καταρρίχηση γιατί για να φτάσεις στο μαγευτικό Τσιγκράδο πρέπει κατέβεις με σκοινί και κάποιες σκάλες που σε βοηθούν να φτάσεις στην κάτασπρη άμμο και να σε φέρουν πιο κοντά στα σμαραγδένια νερά.
Στην νότια πλευρά του νησιού υπάρχουν και άλλες εξίσου όμορφες παραλίες. Η μία είναι η Αγία Κυριακή η οποία έχει χοντρή άμμο και λίγο βότσαλο. Είναι ψιλοοργανωμένη αν και το beach bar που υπήρχε εκεί το κοντρόλ με ειδοποίησε ότι έχει κλείσει.
Η άλλη είναι το Παλιοχώρι. Όταν την είχα δει πρώτη φορά είχα πει “αυτή εδώ η παραλία είναι σαν κέτσαπ, μουστάρδα και μαγιονέζα”. Δεν πείναγα, απλά τα βράχια που την περικλύουν είναι κόκκινα, κίτρινα και άσπρα. Στην ίδια παραλία όλα αυτά. Σαν έναν μικρό πίνακα ζωγραφικής. Αν βάλεις τα πεντακάθαρα νερά του και τις θερμές πηγές του τότε καταλαβαίνεις ότι αυτός ο πίνακας πουλιέται πολύ ακριβά. Θύμισε μου να σου πω κάτι για το Παλιοχώρι μετά.
Η παραλία που θα πάθεις την πλάκα σου είναι το Σαρακήνικο. Καλά μάντεψες, ονομάστηκε έτσι γιατί πήγαιναν πειρατές και το χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο. Ένα σεληνιακό τοπίο με κατάλευκα βράχια που σε μερικά τους σημεία είναι σαν να έχουν πούδρα. Ένα τοπίο που πραγματικά δεν το χωράει ο νους σου όταν το αντικρίζεις και όταν κολυμπάς ανάμεσά του. Αξίζει και βράδυ να πας αν έχει πανσέληνο. Θα νομίζεις ότι είσαι στο φεγγάρι.
Αν περπατήσεις λίγο στα κατάλευκα βράχια θα δεις ένα ναυάγιο. Κάτσε τώρα οκλαδόν να σου πω ιστορία: Τον Δεκέμβριο του 2003, το υπό σημαία Αγίου Βικεντίου δεξαμενόπλοιο «Africa» -με ρότα από Ελευσίνα προς Αίγυπτο- έμεινε ακυβέρνητο στα ανοιχτά της Υδρας. Η θαλασσοταραχή το παρέσυρε στην ακτή Σαρακήνικο της Μήλου. Εκεί κόπηκε στα δύο. Οι Αρχές είχαν προλάβει να απομακρύνουν έξι από τους ναυτικούς του πληρώματος, ενώ μάζεψαν τους υπόλοιπους επτά από τη θάλασσα σώους.
Φυσικά οι παραλίες της Μήλου είναι αμέτρητες. Πρέπει, αν προλάβεις, να πας και στις υπόλοιπες. Προβατάς, Παπάφραγκας, Πλάθιενα, Τουρκοθάλασσα αλλά και τα Θειωρυχεία είναι παραλίες που έχουν η κάθε μια δικό της χαρακτήρα και δικιά της ομορφιά. Ειδικά η τελευταία ονομάζεται έτσι γιατί εκεί λειτουργούσε το παλιό ορυχείο εξαγωγής θείου. Αυτή η παραλία έχει μια μοναδική και άγρια ομορφιά αφού κάνεις μπάνιο ανάμεσα σε κιτρινωπά βότσαλα ενώ τα σκουριασμένα ορυχεία βρίσκονται από πάνω σου.
Υπάρχουν όμως και παραλίες που δεν είναι προσβάσιμες με το αμάξι. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο υπάρχουν σκάφη και ιστιοφόρα που κάνουν τον γύρο του νησιού. Εδώ πρέπει να τιμήσω τον “Καπετάν Γιάγκο” -όχι την Λάμψης- που με πήγε Κλέφτικο, Γέρακα, Συκιά, που είδα μέσα στον βράχο το μάτι, που με πέρασε από τόσες διαφορετικές παραλίες και τοπία και που με άφησε στην Κίμωλο και γεύτηκα και αυτό το νησί. Είναι μια εμπειρία που αν πας Μήλο πρέπει όπως και δήποτε να κάνεις. Αλλιώς είναι σαν να έχεις δει το μισό νησί.
Εντυπωσιακό θέαμα είναι μέσα από το σκαφάκι να θαυμάζεις το Κλήμα, ένα χωριό γεμάτο σύρματα. Κάτσε πάλι κάτω να σου εξηγήσω. Σύρματα είναι αυτά τα άσπρα σπιτάκια με τις πολύχρωμες πόρτες που από κάτω έμπαιναν οι βαρκούλες και από πάνω έμεναν οι βαρκάρηδες. Πρόκειται για ένα παλιό ψαροχώρι που όμως σήμερα πολλά από τα σύρματα ενοικιάζονται
Σε έναν οικισμό πιο πάνω είχε βρεθεί και η Αφροδίτη της Μήλου το 1820 από έναν αγρότη. Τότε με μεσολάβηση του πρέσβη της Γαλλίας στην Ελλάδα είχε μεταφερθεί και παραδοθεί στον Βασιλιά και εκείνος με την σειρά του το παρέδωσε στο Μουσείο του Λούβρου όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Στο Αρχαιολογικό μουσείο του νησιού υπάρχει ένα ακριβές αντίγραφο.
Επειδή όπως σε προειδοποίησα, αν αρχίσουμε να μιλάμε για τις παραλίες της Μήλου δεν θα σταματήσουμε ποτέ. Γιαυτό ας αλλάξουμε θέμα και ας πούμε για φαγητό. Για να μην είναι απότομη η αλλαγή θα μιλήσουμε για φαγητό που ψήνεται μέσα σε παραλία. Στο Παλιοχώρι υπάρχει ένα εστιατόριο που ονομάζεται Sirocco και προσφέρει volcanic food. Δηλαδή υπάρχουν συγκεκριμένα φαγητά τα οποία τα τυλίγει, τα αφήνει στην άμμο και ψήνονται από την φυσική θερμότητα του νησιού. Εντυπωσιακό ε;
Αν είσαι του ψαριού να πας σε κάποια από τις ταβέρνες που βρίσκονται στα Πολλώνια ή Απολλωνία. Μόνο που βλέπεις τα ψαροκάικα μπροστά σου καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για φρεσκότατη πρώτη ύλη. Απέναντι σου βλέπεις την Κίμωλο.
Ένα από τα καλύτερα μαγαζιά για φαγητό είναι ο Ω! Χαμός στον Αδάμαντα και συγκεκριμένα στην παραλία Παπικινού. Αν πιάσεις τον κατάλογο και δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις τότε εγώ θα σε βοηθήσω σε ένα και μόνο πράγμα. Μπουγιουρντί. Χοντροκομμένες πατάτες τηγανητές συνοδευόμενες από πάστα ντομάτας που φτιάχνεται σε κάθε σπίτι της Μήλου. Η μαγεία στον ουρανίσκο σου.
Σε ένα γραφικό καλντερίμι στην Πλάκα βρίσκεται η Αρχοντούλα με παραδοσιακή ελληνική και αιγαιοπελαγίτικη κουζίνα. Ο Ηλίας που κατάγεται από εκεί μας είπε να παραγγείλουμε Ψαρονέφρι με σως μελιού. Να τον ακούς τον Ηλία, επέμενε και για τον γύρο της Μήλου.
Μιας και μεταφερθήκαμε στην Πλάκα να σου πω ότι πρόκειται για την πρωτεύουσα του νησιού και ένα από τα ομορφότερα μέρη για να απολαύσεις ηλιοβασίλεμα. Συγκεκριμένα στην Παναγιά την Κορφιάτισσα που είναι και η Μητρόπολη του νησιού ή στο κάστρο. Δεν υπάρχει μόνο η Σαντορίνη αν έτσι νομίζεις.
Αν πάλι θες να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα πίνοντας ένα aperittivo βρε αδερφέ, τότε να πας στο Utopia. Το βρίσκεις μέσα σε κάτι στενάκια και έχεις πιάτο το Αιγαίο. Πήγαινε λίγο νωρίτερα για να βρεις θέση για το “θέαμα”. Έχει και ωραία cocktail εδώ
Ένα άλλο cafe bar με ωραία ταράτσα και θέα είναι το Εν Πλω, πάλι στην πλάκα. Εδώ είναι για πιο αργά, όταν θα έχει ανέβει το φεγγάρι ψηλά και θα θες να πιείς το ποτό σου κοιτώντας το νησί από ψηλά.
Αν θες περισσότερο παιχνίδι τότε στον Αδάμαντα υπάρχουν τα σκαλάκια με δύο τρία μαγαζιά στα οποία μαζεύεται νεαρόκοσμος. Μην νομίζεις ότι είναι Μύκονος ή Πάρος αλλά θα δεις σίγουρα ωραίο κόσμο στο Αραγκόστα και στην Πλώρη.
Αν πάλι είσαι ζευγαράτος τότε επιβάλλεται να πας στο Deep Blue στο Παλιοχώρι. Πολυεπίπεδο μαγαζί ιδανικό είτε για τον καφέ σου μετά την βουτιά αλλά και το βράδυ για το ποτό με θέα την φωτισμένη παραλία.
Αφού ήρθες στο νησί πρέπει να επισκεφτείς και τις επιβλητικές χριστιανικές κατακόμβες όπου θα δεις το δαιδαλώδες σύμπλεγμα αλλά και τοιχογραφίες. Αν πάλι είσαι του μουσεία το νησί έχει και από τέτοια. Αρχαιολογικό, Λαογραφικό, Ναυτικό και Μεταλλευτικό.
Κάτι που ισχύει για κάθε νησί αλλά εδώ λίγο παραπάνω. Αν πετύχει πανηγύρι και δεν πας, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Θα χορέψεις και θα γευθείς φαγητό που θα γλείφεις τα δάχτυλά σου.
Και αν τα προλάβεις όλα αυτά να ξέρεις ότι ουσιαστικά δεν θα έχεις χορτάσει το νησί ακόμα. Θα θες να το ξαναεπισκεφτείς και θα το σκέφτεσαι συνέχεια.
