Είναι το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων και βρίσκεται αμέσως μετά τις Μικρές Κυκλάδες. Αυτές είναι πληροφορίες που δεν αφορούν κανέναν. Αυτό που σε αφορά για την Αμοργό είναι τα μαγευτικά της νερά, τα γραφικά της καλντερίμια, το μεθυστικό ηλιοβασίλεμα, η ανεπιτήδευτη χαλαρότητα και όλα αυτά που αναδύει. Βασικά η Αμοργός είναι το νησί των Κυκλάδων που έχει χαρακτήρα όσο κανένα άλλο.
Δεν ξέρω τι από όλα αυτά είχε μαγέψει τον Luc Besson και είχε έρθει στην Αμοργό για να γυρίσει το “Απέραντο Γαλάζιο”. Σίγουρα χάζεψε όταν έφτασε στην παραλία της Αγίας Άννας και είδε τα πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά να απλώνονται μπροστά του. Είναι εύκολα προσβάσιμη η παραλία αφού σε πηγαίνει λεωφορείο ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Επιβάλλεται όπως κατεβαίνεις το μονοπάτι να τραβήξεις φωτογραφία από ψηλά. Πρόκειται για μια μικρή παραλία με άμμο και βότσαλο που όμως μπορείς να ξαπλώσεις και σε κάποια από τα βράχια που υπάρχουν τριγύρω. Βρίσκεται στην νότια πλευρά του νησιού οπότε πρόσεχε λίγο τα μελτεμάκια του Αιγαίου. Μόλις κάνεις την πρώτη σου βουτιά να πας λίγο πιο βαθιά και να αφεθείς στο “απέραντο γαλάζιο”.
Όμως η Αμοργός δεν έχει μόνο -την διάσημη- παραλία της Αγίας Άννας. Όμορφη και ιδιαίτερη παραλία λόγω του σχηματισμού της είναι εκείνη του Αγίου Παύλου. Μία μύτη γιαλού μπαίνει μέσα στην θάλασσα. Βοτσαλάκι έχει εδώ.
Από τον Άγιο Παύλο φεύγει και το καραβάκι για την Νικουριά, το απέναντι νησάκι. Εκεί υπάρχουν τρεις παραλίες. Οι δύο είναι εκεί που σε αφήνει το καραβάκι όπου υπάρχει και μια μικρή καντίνα. Μην νομίζεις τίποτα τρομερό. Τα βασικά διαθέτει και αρκούν για να μπορέσεις να απολαύσεις τα πεντακάθαρα νερά της Νικουριάς.
Άλλες παραλίες που αξίζει να επισκεφτείς στο νησί είναι η παραλία Μούρου στην νότια πλευρά του νησιού που δεν έχει και τόσο εύκολη πρόσβαση αλλά εκπληκτικά νερά, το Μαλτέζι που ισχύει το ίδιο αλλά και την παραλία του Λεβρωσού που βρίσκεται δίπλα από εκείνη της Αιγιάλης.
Γενικά η Αμοργός είναι το αγαπημένο νησί όσων λατρεύουν το camping. Διαθέτει τρία, με πιο διάσημο εκείνο που βρίσκεται στην Αιγιάλη λίγα μέτρα από την παραλία ανάμεσα από τα δύο beach bar.
Η Αιγιάλη είναι ένα χωριό που εκτείνεται κατά μήκος της παραλίας, ενώ είναι και το ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού. Εκεί βρίσκεται το θρυλικό beach bar Disco the Que. Είναι το μέρος που σταματάει ο χρόνος. Αιώρες κάτω από τα δέντρα ιδανικές για να διαβάσεις το βιβλίο σου, παρέες σε τραπεζάκια να παίζουν τάβλι και πολλά τζιτζίκια να σου υπενθυμίζει ότι είναι καλοκαίρι. Όσο νυχτώνει τόσο περισσότερο δικαιολογεί τον αυτοπροσδιορισμό ως disco.
Λίγο πιο δίπλα υπάρχει το beach bar Ammos. Κλασσικό, αυθεντικό beach bar όπου θα σε βρει το ξημέρωμα να χορεύεις. Μια παράδοση λέει ότι μόλις βγει ο ήλιος πρέπει να παίξεις την ρακέτα σου με τον Γιάννη-ιδιοκτήτη για να κάψεις ότι αλκοόλ ήπιες. Και πίστεψε με, στο Ammos τα σφηνάκια φεύγουν πιο γρήγορα και από τα 20ρικα σε ΑΤΜ
Θα απορείς τόση ώρα γιατί δεν σου έχω μιλήσει για το μεγαλύτερο αξιοθέατο του νησιού. Το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας είναι πραγματικά κάτι μοναδικό σαν θέαμα. Βρίσκεται σφηνωμένο μέσα σε απότομα βράχια και στέκει επιβλητικό. Μπορεί να το δεις μόνο από την θάλασσα (κολυμπώντας στην παραλία της Αγίας Άννας) και για να φτάσεις εκεί πρέπει να ανέβεις 300 απότομα σκαλιά. Πίστεψε ότι το θέαμα από εκεί είναι αρκετό για να σου κόψει την ανάσα. Είναι η πεμπτουσία του “απέραντου γαλάζιου”. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι και αυτό το σημείο του νησιού “παίζει” στην ταινία.
Άλλο μια εικόνα-καρτ ποστάλ που πρωταγωνιστεί στο Le Grand Blue είναι το ναυάγιο
