Hταν εκρηκτική, γεμάτη ταλέντο, αυτοκαταστροφική, γεμάτη αντιφάσεις. Το στιλ της ήταν μοναδικό και αξεπέραστο όσο και η φωνή, το ταλέντο και η μουσική της. Ο κόσμος είδε στα βαμμένα της μάτια και τα μαύρα μιλιά της ένα είδωλο του στιλ που είχε να συναντήσει δεκαετίες. Η εμφάνιση της Έιμι Γουάινχάουζ στη μουσική βιομηχανία ήταν απλή. Ένα δροσερό κορίτσι με φουστάνια τραγουδούσε σκοτεινούς στίχους. Η μεταμόρφωσή της ήταν εξίσου γρήγορη με την ταχύτητα που είχε σε όλη της τη ζωή στο φως και το σκοτάδι.
Η Έιμι Γουάινχάουζ ήταν ένα απόλυτο είδωλο και για τους φασιονίστας ένας μοναδικός συνδυασμός τάσεων και στιλ. Τα μάτια της ήταν βαμένα μαύρα σαν της Κλεοπάτρας, τα φουστάνια της εμπριμέ και κοντά, οι χρυσές αλυσίδες σαν των ράπερς, τα μαλλιά της μια μαύρη σφηκοφωλιά, τα παπούτσια της υπερβολικά ψηλοτάκουνα, τα τατουάζ της «βρώμικα» ένα πέταλο καρδιές, μηνύματα. Καμία άλλη δε θα μπορούσε να συνδυάσει τόσα πολλά σε ένα τόσο λιγνό σώμα. Κοντά τζιν φουστάνια και χρωματιστές μπαντάνες με φιόγκους, χρωματιστά σουτιέν, πολλά μακό με τιράντες, ένα ουράνιο τόξο σε μια μαύρη καρδιά.
