Τον Απρίλιο του 1946, σε μια λέσχη γκολφ στην Ρώμη, παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό ένας καινοτόμος σχεδιασμός σκούτερ.
Το σήμα Piaggio είχε αντικατασταθεί από ένα καινούργιο την Vespa.
Η επιτυχία ήταν άμεση. Εδώ και 70 χρόνια η βέσπα κυκλοφορεί στους δρόμους, αγαπήθηκε πολύ και τώρα ο Ισραηλινός σχεδιαστής Roy Dayan προτείνει νέες εκδοχές χρήσης αυτού του vintage σκούτερ, σοφάδες, λάμπες, έπιπλα για καταστήματα και άλλα.
Είχε διαγνωστεί δυσλεξία στον μικρό Ρόι, και αυτό τον ανάγκασε ν’ αφήσει τις σπουδές και να αρχίσει να εργάζεται από τα εφηβικά του χρόνια. «Στη ζωή μου,έχω κάνει σχεδόν όλες τις δουλειές» εξομολογείται. «Όταν ήμουν πολύ νέος, μέσα στη μέρα έβαφα τοίχους, έχτιζα σπίτια και τοίχους, επιδιόρθωνα αυτοκίνητα και, για να είμαι βέβαιος ότι δεν έχανα τίποτα, έκανα ντελίβερι. Από τότε, έμαθα να κατασκευάζω σχεδόν τα πάντα».
Την βέσπα την ήξερε, αλλά ο κεραυνός «έπεσε» στο πρώτο του ταξίδι στην Ταϊλάνδη: «Είδα μια ομάδα τύπων πάνω στις βέσπες τους, με το πρόσωπο καλυμμένο με μαντήλια, σαν τις παρέες που γυρνάνε στους δρόμους πάνω σε Χάρλεϊ (Ντάβιντσον).
Γοητεύθηκα, και για πρώτη φορά μου πέρασε απ’ το νου ότι τα χαρακτηριστικά αυτού του δίκυκλου είναι «συμπαντικά». Μπορείς να θέλξεις το γούστο του καθενός, είτε είναι γυναίκα είτε άντρας είτε παιδί, και ο δρόμος να μην περνάει ποτέ απαρατήρητος».
Ο σπόρος είχε πέσει. Βλάστησε, όμως, όταν ο Ρόι από την Γιάφα βρέθηκε για κάποιο διάστημα στην Αυστραλία, σ’ έναν φίλο του που είχε μικρό συνεργείο επιδιόρθωσης vintage αυτοκινήτων. Εκεί έμαθε τις τεχνικές. Και όταν γύρισε, το 2005, στο σχεδιαστικό στούντιό του στο Τελ Αβίβ, ξεκίνησε.
Η βέσπα κινητό παγωτατζίδικο, η βέσπα να «ανταγωνίζεται» την stretch λιμουζίνα (αυτήν με τις πάμπολλες θέσεις), εξάρτημα της βέσπας να μεταμορφώνεται σε κάθισμα bucket (για ανδρικές κομμώσεις;), το μπροστινό κομμάτι της βέσπας να φιγουράρει ως κάθισμα σε καθιστικό.
Οι ιδέες του είναι ανεξάντλητες.
Πολλές από τις εμπνεύσεις του εκτίθενται, αυτή την περίοδο, στο Italian Jewish Art Museum στο Τελ Αβίβ.
«Δεν υπάρχει στιγμή που να σταματάω να φαντασιώνω νέα έπιπλα ή διακοσμητικά. Αν μου έρθει μια ιδέα μέσα στη βαθειά νύχτα, δεν έχω άλλη επιλογή, κατεβαίνω στο στούντιο κι αρχίζω να της δίνω σάρκα και οστά» λέει ο Ρόι Νταγιάν.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)
