Η αβάσταχτη βαρεμάρα του dating. Πόση ανία κρύβουν τα ραντεβού, πόση βαρεμάρα οι νέες αρχές, τα νέα ερωτικά ξεκινήματα, τα «πού συχνάζεις;», «τι μουσική ακούς;», «μένεις μόνος;» και τα χιλιοειπωμένα κλισέ σε απολογητικό ύφος του στιλ «δεν είναι όλες οι γυναίκες το ίδιο...», «εσείς οι άντρες αυτό και εκείνο και το άλλο».
Γράφει η Ειρήνη Μιχαλούδη
Όχι, δεν πρόκειται για έναν ακόμη μονόλογο μιας... ατυχήσασας, αλλά για το απαύγασμα της σοφίας που απορρέει από μια ζωή γεμάτη με πρώτα (αποτυχημένα φυσικά) ραντεβού και δήθεν σκιρτήματα.
Είπα δήθεν, και θυμήθηκα όσους είχαν ένα guest ρόλο στην ασήμαντη -μπροστά στα κορίτσια του Sex and the City-, ερωτική ζωή μιας μέσης γυναίκας. Όσους τυχαία συνάντησε σε κάποιο ποτάδικο, ορθάδικο, lounge bar, ελληνάδικο, fast food-άδικο, σικ εστιατόριο, μπυραρία, σε (τυχαίες) συναντήσεις με φίλους και συγγενείς, σε πάρτι, γάμους και αρραβώνες, και απασχόλησαν για μερικά μερόνυχτα ή βδομάδες και μήνες ολόκληρους το ρομαντικό «είναι» τους. Τα δεκάδες «μωρό», «γλύκα», «αγάπη» και όλα με τη κτητική κατάληξη «μου», που αργότερα έγιναν «άϊ σιχτίρ» και «δε πειράζει, ο επόμενος θα είναι καλύτερος».
Ο επόμενος; Για κοπιάστε! Το «ιερό βιβλίο» των κατακτήσεων δε θυμίζει σε τίποτα το λουλουδάτο κοριτσίστικο λεύκωμα με τα «τι εστί αγάπη» που γράφαμε στα διαλείμματα των εφηβικών θρανίων.
Τότε, όλες αναμέναμε τον ρωμαλέο πρίγκιπα που είχε τη μορφή των σταρ της εποχής (Μπον Τζόβι, Ριτζ Φόρεστερ...) και σήμερα, έναν σύντροφο που να πληρεί έστω και μια από εκείνες τις προδιαγραφές για ένα αξιοπρεπές «κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Τα χρόνια πέρασαν, οι προσδοκίες τσακίστηκαν, τα σύννεφα κατέβηκαν χαμηλότερα, οι πρίγκιπες αποκαταστάθηκαν. Αυτό που έμεινε και μένει για μια γυναίκα single που ενηλικιώθηκε, είναι η αναζήτηση του έρωτα και άρα της αγάπης, στο πρόσωπο ενός επίσης ενήλικου και διαθέσιμου αρσενικού που βρίσκεται εκεί έξω... Άραγε ποιοι είναι αυτοί;
Πέτα τη μαμά από το... ραντεβού
Ανάβει τσιγάρο, πίνει μια γουλιά από τον καφέ και πιάνει στα χέρια το κινητό. «Έλα μαμά... εδώ για καφέ... ναι θα έρθω να σε πάρω... υπολόγισε σε κανα 20λεπτο». Κι έφυγε, και μένεις μόνη με δυο φλιτζανάκια καφέ, και ένα «δε σε πειράζει ε;», και μόλις συνειδητοποιείς ότι αυτό ήταν ένα από τα δεκάδες μαμαδίστικα έκτακτα περιστατικά, και μόλις σε παράτησαν πάλι για τη γυναίκα που δε θα τολμήσεις ποτέ να γίνεις, και μόλις καλώς όρισες στον κόσμο ενός άντρα που η «η μαμά μου το κάνει καλύτερα...».
Βέρα στο δεξί... τσεπάκι
Η μοναξιά συχνάζει κυρίως στα μικρά μπαράκια. Στα σκαμπό, δίπλα στο «φιλαράκι» τον μπάρμαν, το ποτό σε χαμηλό ποτήρι και το τσιγάρο μισοτελειωμένο στο τασάκι. Τον κάνεις γύρω στα 50, άλλοτε μεσήλικας στις παρυφές της τρίτης ηλικίας, αλλά και πάλι ίσως λέω πολλά. Βέρα δε βλέπω, εργένης ή σε διάσταση, με πείρα στις γυναίκες. Ένα αρσενικό από τα παλιά, που «ξέρει τι θέλει μια γυναίκα». Πάντα ξέρει.
Ο μοναχικός λύκος του μπαρ, πλησιάζει με μαεστρία το πιο ελκυστικό και «πληγωμένο» θήραμά του και συχνά αποχωρεί αγκαζέ λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Το νεανικό μπράτσο που τυλίχτηκε τρυφερά στον αγκώνα του, μόλις βρήκε έναν γοητευτικό κύριο και ανυπομονεί να κάνει tag στο στέκι του στο Κεφαλάρι που της υποσχέθηκε να συνεχίσουν τη βραδιά τους, ενώ η σύζυγος μόλις είδε ένα ακόμα επεισόδιο από τις «Deadly women» στον ΣΚΑΪ...
Ο Mr «Είμαι 40 και ακόμα δε ξέρω τι θέλω»
Υπήρχε μια απίστευτα ηλεκτρισμένη και πολυερωτική ατμόσφαιρα στον αέρα, και δεν ήταν καθόλου τυχαίο! Ήταν φίλος του φίλου της φίλης και σύντομα το τυπικό «χαίρω πολύ» έγινε ουσιαστική χαρά. Ω, τι ευτυχία,... ω μα τι στην ευχή έγινε τώρα; Από τις πολλές φορές που μια γυναίκα πέφτει από τα (ροζ) σύννεφα, σημειώστε και αυτή: «δεν είμαι έτοιμος για δέσμευση, δε ξέρω τι θέλω..., μου αρέσεις αλλά..., είσαι καλό παιδί, εγώ φταίω, θέλω να ζήσω την εφηβεία που δεν έζησα». Στα 40!
Οι μεγάλες αλήθειες έπειτα από εφτά μήνες σχέσης, ευτυχώς μόνο μερικά «μου λείπεις» ανταλλάχθηκαν στους μήνες αυτούς γιατί μεγαλώσαμε και κάπου θυμήθηκα μια παντρεμένη φίλη να μου λέει «μην εμπιστεύεσαι άντρα που είναι ελεύθερος στα 40, κάτι δε πάει καλά». Ναι, καλά! Απλά έτυχε, απλά του τελείωσε, απλά έτσι. Ο φίλος της φίλης πάντως, υποσχέθηκε και άλλους φίλους.
Ο άντρας της κρίσης σε κρίση γιατί υπάρχει κρίση κ.ο.κ.
Καφές και μια πορτοκαλάδα, φυσικός - όχι ο έτοιμος, 8 ευρώ. Σινεμά; Μπα, πάμε σπίτι σου; Τα προφυλακτικά, το μικρό πακέτο, έχουν δεν έχουν πέντε ευρώ και κάτι. Οπότε και κερδισμένοι στην τσέπη και ικανοποιημένοι λίγο παραπέρα. Σεξ στα χρόνια της κρίσης, τσεκ. Ηδονή και μια πορτοκαλάδα με καλαμάκι στην Πανόρμου, τσεκ. Ένα κορίτσι και ένα αγόρι, ή αν θες μια γυναίκα και ένας άντρας.
Ένα ζευγάρι, στον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στα προάστια, μια ασημαντότητα και ένας έρωτας μέσα σε εισαγωγικά και ένα συγνώμη που έγινε σόρι: «σόρι, αλλά δε γίνεται να προχωρήσουμε... η κρίση... μένω με τους γονείς μου... ποιο μέλλον;». Χαρτομάντιλα ένα ευρώ και κάτι και η μια ασημαντότητα έγιναν δυο σε μια χώρα που ο έρωτας περνάει (τι άλλο;) κρίση.
Κιθαρίστας ή ντράμερ... Χίπστερ ή κάγκουρας;
Και είπε ο Θεός γεννηθήτω χίπστερ και εγένετο Χίπστερ! Και σίγησαν οι ξυριστικές μηχανές και στόμωσαν τα ξυράφια. Μούσια, γενειάδες, πλεκτά γιλέκα, κάλτσα μέχρι το γόνατο. Το φιλί αγκυλώνει μέσα στο πυκνό τρίχωμα, τα χέρια πλέκουν όπως κάθε ερωτευμένου. Στέκι στο κέντρο, ποτάκι, σινεμαδάκι, φοιτητικά πάρτι, φεστιβάλ, συναυλίες και σπίτι για άραγμα.
Λίγο πιο έξω από τη πόλη, στα προάστια ο μύθος της φυλής του κάγκουρα μοιάζει με ανέκδοτο που μοιράζεται από στόμα σε στόμα. Η βόλτα με το αμάξι επιβάλλεται! Λαϊκό παιδί, με αγάπη για την ομάδα, τα φιλαράκια από το σχολείο, την τοπική καφετέρια, το κορίτσι με τη γόβα. Ναι, η αγάπη γεννιέται και μέσα σε δυνατή μουσική που τραντάζεται από τα γούφερ.
Έχω και Facebook πάμε μια βόλτα;
Τα πράγματα είναι πάντα περίπλοκα στα ερωτικά, να όπως το σχετικό status στο Facebook. Ο εραστής του πληκτρολογίου στέλνει τριαντάφυλλα σε μορφή gif, πραγματικός τζέντλεμαν! Κάνει friend request κι ότι ήθελε προκύψει, σε προφίλ που υπόσχονται πολλά ή απλά σε φίλες φίλων που απλά ίσως ικανοποιήσουν το ακόρεστο πάθος του για φλερτ.
Κάνει ακατάπαυστα like και στέλνει καρδούλες, χαρούμενα ανθρωπάκια, χαριτωμένα ζωάκια... Είναι πάντα «εκεί», σα να καραδοκεί: Στέλνει πάντα την πρώτη «Καλημέρα» (με το πρώτο log in), τα «τι κάνεις» «είσαι μόνη;», «είσαι πολύ όμορφη», «θέλω να σε δω», «είμαι ερωτευμένος». Ναι καλά!
Είμαι σέξι και το ξέρω
Ευτυχώς, τώρα με τη κρίση η συνδρομή του γυμναστηρίου μειώθηκε κατά πολύ. Χα! Με 60 ευρώ το μήνα, έχεις ακατάπαυστο spinning, cross fitting, ροκανίσματα στη μπάρα, κάμψεις, άρσεις με αλτήρες. Γιατί η γυναίκα τρελαίνεται για κοιλιακούς, για μπράτσα, για γράμμωση.
Τα ουφάδικα των 80s, έγιναν γυμναστήρια; Ιδρώτας κι άλλος ιδρώτας στο αμάνικο t-shirt και τα μπράτσα να μη κλείνουν από τα δυνατά πτερύγια. Αγάπα με όπως είμαι και γυμνάσου για την υγεία σου, μη το κάνεις για να αρέσεις. Η γυναίκα σε θέλει αυθεντικό, ειλικρινή.
