Το μισάνοιχτο πουκάμισο μιας κοπέλας στο μετρό. Η ιδρωμένη φανέλα που έχει κολλήσει πάνω στο σώμα του αγοριού που παίζει μπάσκετ στο γήπεδο απέναντι από το σπίτι σου. Τα γυμνά πόδια της γειτόνισσας που έχει βγει να απλώσει φορώντας μόνο ένα T-shirt. Ο τρόπος που κάθεται η μπλούζα πάνω στους ώμους του αγοριού που μόλις σε προσπέρασε στο δρόμο.
Κάθε ένας από εμάς, ανεξαιρέτως, βιώνει σχεδόν καθημερινά τις μικρές σεξουαλικές φαντασιώσεις του. Φαντασιώσεις που πυροδοτούνται από ερεθίσματα που εμφανίζονται παντού γύρω μας και ενώ για κάποιους άλλους περνούν απαρατήρητα, μέσα στο δικό μας μυαλό δημιουργούν ολόκληρες ταινίες -ακατάλληλες, συνήθως. Ούτως ή άλλως, το «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα» δεν είχε ποτέ καλύτερη εφαρμογή από αυτή στο κομμάτι των σεξουαλικών προτιμήσεων.
Ακριβώς όμως επειδή πρόκειται για ένα προσωπικό και αρκετά ευαίσθητο θέμα, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε το θάρρος, ή το κίνητρο αν θέλετε, να τα μοιραστούμε με άλλους. Μέχρι σήμερα, δηλαδή.
Ο Σωτήρης Τρέχας, γνωστός στον ευρύτερο αθηναϊκό καλλιτεχνικό κύκλο ως «The Dreamer» και το έτερο ήμισυ του Neon Raum, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα διαδικτυακό χώρο για όλους αυτούς που θέλουν να μοιραστούν τις σεξουαλικές φαντασιώσεις τους με κόσμο που μπορεί να τους καταλάβει, χωρίς προκαταλήψεις και ταμπού. Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Fluffer Everyday, το οποίο εκτός από blog θα κυκλοφορεί και τρεις φορές το χρόνο με τη μορφή περιοδικού.
Φωτογραφίες, βίντεο και ιστορίες που βασίζονται σε αληθινές μαρτυρίες καθημερινών ανθρώπων, αποτελούν το βασικό υλικό τόσο του blog όσο και του περιοδικού. «Μπορείτε να το χαρακτηρίσετε πορνό, soft ή σκληρό. Εγώ το βλέπω ως ένα αντισυμβατικό ημερολόγιο για όλα αυτά που κρατούν ζωντανό το πουλί μου», γράφει ο Σωτήρης στη σελίδα του Fluffer Everyday στο Facebook και, πραγματικά, δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις.
Ωστόσο, επειδή εμείς βρήκαμε το νεόκοπο πρότζεκτ του (έχει κυκλοφορήσει μόλις ένα τεύχος μέχρι σήμερα) άκρως συναρπαστικό και αναζωογονητικά φρέσκο και ειλικρινές, μιλήσαμε με τον Σωτήρη Τρέχα για να μάθουμε περισσότερα για το Fluffer Everyday, για την απήχηση που είχε στον κόσμο, για τα κρυφά πάθη των ανθρώπων γύρω μας και, που ξέρεις, ίσως και για εμάς τους ίδιους. Περάστε, μη ντρέπεστε.
Με δικά σου λόγια, τι είναι το Fluffer Everyday και σε ποιους απευθύνεται;
Το Fluffer Everyday είναι μια πλατφόρμα (περιοδικό και blog) με σκοπό να δώσει έμπνευση στο κοινό για το τι είναι, ή θα μπορούσε να είναι, σέξι, χωρίς όρια και προκαταλήψεις. Απευθύνεται σε όλους του ενήλικες.
Πώς σου ήρθε η ιδέα για τη δημιουργία ενός τέτοιου περιοδικού και πώς ξεπέρασες τις σκέψεις τύπου «θα συμμετέχει ο κόσμος ή θα ντρέπεται;», «μήπως είναι πολύ extreme για το ελληνικό κοινό;» κλπ;
Η ιδέα ξεκίνησε όταν έμαθα τι είναι fluffer -αυτός ή αυτή που στις ταινίες πορνό αναλαμβάνει να «κρατάει σε εγρήγορση» τους πρωταγωνιστές. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι x-rated και αποφάσισα πως θα το ονομάσω έτσι. Σιγά-σιγά άρχισε να γεμίζει το puzzle και φτάσαμε στο Fluffer Everyday, ένα περιοδικό που αγγίζει τα όρια του πορνό αλλά δίνει περισσότερη έμφαση στο στοιχείο της καθημερινότητας παρά του οργασμού. Έψαξα και διάβασα πολλά πριν δημοσιεύσω οτιδήποτε, επειδή ήθελα να παρουσιάσω κάτι το διαφορετικό, μια ξεχωριστή οπτική του τι θα μπορούσε να είναι σέξι, χωρίς γυμνό, λαδωμένα κορμιά και άλλα σεξουαλικά στερεότυπα. Για να καταφέρω να δημιουργήσω αυτό που είχα στο μυαλό μου, η συμμετοχή του κοινού ήταν αναγκαία. Σκοπός, άλλωστε, του Fluffer Everyday είναι να πάρουμε έμπνευση ο ένας από τον άλλο, μοιράζοντας τις φαντασιώσεις και τις καύλες μας. Ήμουν σίγουρος πως ο κόσμος στην αρχή θα ήταν διστακτικός αλλά σταδιακά θα ήθελε να γίνει μέρος όλου αυτού. Όπως και έγινε.
Αλήθεια, το ελληνικό κοινό πώς υποδέχτηκε το Fluffer Everyday, σε σύγκριση με το κοινό άλλων χωρών;
Η ανταπόκριση που έχει λάβει όλο το πρότζεκτ είναι πολύ θερμή και γενικότερα επικρατεί ένας ενθουσιασμός γύρω από αυτό. Κάτι το οποίο χαίρομαι για πολλούς λόγους. Επίσης, στο πάρτυ που κάναμε για το λανσάρισμα έγινε πανικός, με περισσότερους από 650 παρευρισκόμενους. Πριν λίγες μέρες κάναμε και ένα πάρτυ στο Λονδίνο, προκειμένου να φωτογραφίσουμε μια ιστορία για το επόμενο τεύχος. Αντίστοιχα, ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Χαίρομαι γιατί το κοινό αντιλαμβάνεται πως όλο αυτό είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που έχει συνηθίσει να αποκαλεί πορνό (ή και τσόντα) και γι' αυτό το λόγο θέλει να συμμετάσχει. Η μόνη διαφορά του ελληνικού κοινού από το κοινό των άλλων χωρών είναι πως οι Έλληνες δεν είναι εξοικειωμένοι με τα zines και τις μικρές ανεξάρτητες εκδόσεις. Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο αλλάζει συνεχώς, καθώς όλο και περισσότεροι Έλληνες δημιουργοί αποφασίζουν να εκφραστούν μέσω εκδόσεων, δίνοντας και πάλι στο έντυπο τη δόξα που είχε κάποτε.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη φαντασίωση από αυτές που μοιράζεται ο κόσμος μαζί σου, που έχεις παρατηρήσει να εμφανίζεται συχνότερα από τις άλλες;
Οι αθλητικές φόρμες στα αγόρια και τα διχτυωτά καλσόν στα κορίτσια. Η πλειονότητα των φωτογραφιών που λαμβάνω καθημερινά έχει το ίδιο styling. Μερικές φορές νομίζω πως μου κάνουν πλάκα.
Και κάποια που σε εξέπληξε στην αρχή, αλλά βρήκες σαγηνευτική στην πορεία;
Μια κοπέλα μου είχε αναλύσει πως η καλύτερη fluffer εμπειρία που έχει (συχνά), είναι με την κοπέλα που της κάνει πεντικιούρ. Παρότι στρέιτ, ο τρόπος που τη χαϊδεύει, αλλά και γενικότερα όλη η γλώσσα του σώματος σε συνδυασμό με τη κουβέντα κατά τη διάρκεια της πράξης, την εξιτάρει περισσότερα από το φλερτ οποιουδήποτε αγοριού. Αγγίζει τα όρια του φετίχ. Συγκλονιστικό;
Πιστεύεις ότι το ίντερνετ έχει βοηθήσει τον κόσμο να απελευθερωθεί σεξουαλικά; Έχεις δει να συμβαίνει κάτι τέτοιο με το blog του Fluffer Everyday;
Ναι, πολύ. Προσπαθώ να κρατάω μια ισορροπία μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, καθώς η ιδέα του Fluffer Everyday είναι πως τα πάντα είναι σέξι, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Και προς μεγάλη μου έκπληξη, το κοινό αποδείχθηκε ανοιχτό σε όλα. Στρέιτ αγόρια κάνουν like σε γυμνασμένα αρσενικά, και στρέιτ κορίτσια κάνουν like σε ζουμερά θηλυκά μπούστα κοκ. Επειδή αντιλαμβάνονται πως, ναι, αυτό είναι σέξι. Για κάποιους περισσότερο, για κάποιους λιγότερο.
Μέσα από την όλη τη διαδικασία δημιουργίας του Fluffer Everyday και της αλληλεπίδρασης που έχεις με τον κόσμο, υπήρξε κάτι που αποκαλύφθηκε μπροστά σου για τη φύση του ανθρώπου;
Ώρες ώρες αισθάνομαι πως κάνω ανθρωπολογικές έρευνες. Είναι φανταστικό. Ακόμη και ένα like μπορεί να σε κάνει να αντιληφθείς πράγματα που, μέχρι και το ίδιο το άτομο που το έκανε, φοβάται να παραδεχτεί. Το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει από όλο αυτό είναι πως, τελικά, η μεγαλύτερη ανάγκη του σημερινού ανθρώπου είναι να αισθάνεται πως δεν είναι μόνος, ότι δεν είναι και τόσο διαφορετικός από τον διπλανό του, ότι μοιράζεται τις ίδιες φαντασιώσεις και τις ίδιες ενοχές με κάποιον άλλο, πως ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων που σκέφτονται και λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Παραδείγματος χάρη, πριν λίγο ανέφερα την κοπέλα με το πεντικιούρ. Είμαι σίγουρος πως κάποια θα το διαβάσει και θα σκεφτεί «μα ναι ρε!».
Τα τελευταία χρόνια έχεις καταπιαστεί με αρκετές μορφές τέχνης. Σκοπεύεις να συνεχίσεις να διοχετεύεις τη δημιουργικότητά σου με όποιον τρόπο σου μοιάζει καλύτερος κάθε φορά ή έχεις αρχίσει να κατασταλάζεις κάπου; Μπορείς να δεις το Fluffer Everyday ως full time job στο μέλλον;
Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να καταπιαστώ με το Fluffer Everyday αποφάσισα πως αυτό θα είναι ένα μακροχρόνιο πρότζεκτ, στο οποίο θα αφοσιωθώ. Είναι ήδη full time job και σκοπεύω να το πάω όσο πιο μακριά γίνεται. Όνειρό μου είναι να γίνει σημείο αναφοράς για την Αθήνα του σήμερα καθώς και συλλεκτικό απόκτημα για αυτούς που, σαν και εμένα, αγαπούν το χαρτί λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο. Πέρα από αυτό, θα προσπαθήσω να δημιουργώ όσο πιο πολύ μπορώ, και με όποιο τρόπο έχω διαθέσιμο. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Πότε δε με ενδιέφεραν οι ταμπέλες, αν είμαι φωτογράφος, εικονογράφος, καλλιτέχνης. Με ενδιαφέρει να δημιουργώ και να είμαι περήφανος για αυτό που κάνω, ό,τι και αν είναι αυτό.
