Τα σκυλιά από ό,τι φαίνεται δεν θα συνηθίσουν ποτέ στην ιδέα ότι φεύγετε από το σπίτι. Μετά από λίγο καιρό αναγνωρίζουν τα σημάδια, όπως όταν περπατάτε μπροστά από την πόρτα, όταν αναζητάτε τα κλειδιά σας και κλειδώνεστε στην τουαλέτα. Όλα αυτά τους προειδοποιούν ότι πρόκειται να «εξαφανιστείτε» και αργά η γρήγορα αρχίζει ο πανικός.
«Τα σκυλιά είναι κοινωνικά ζώα, έτσι είναι δύσκολο να γνωρίζουμε με σιγουριά τι ακριβώς σκέφτονται όταν μένουν μόνα τους», αναφέρει η CBWT(Ομάδα Ευημερίας και Συμπεριφοράς Σκύλων). Δυστυχώς, τα σκυλιά δεν είναι σπουδαίοι ομιλητές, οπότε δεν μπορούμε να τα ρωτήσουμε για να μας πουν τι νιώθουν. Δεν είναι σαφές αν νομίζουν ότι τα εγκαταλείπουμε για πάντα ή αν απλά είναι πλάσματα που έχουν συνεχώς ανάγκη για προσοχή. Μερικά μπορεί να μην νιώθουν φόβο, απλά μπορεί να βαριούνται όταν δεν τους παρέχετε διασκέδαση.
Όπως οι ιδιοκτήτες τους, μερικά από αυτά τα πηγαίνουν καλύτερα με την καταπολέμηση του άγχους. Σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις, τα σκυλιά μπορεί να βιώσουν το άγχος του χωρισμού η ακόμη και να εμφανίσουν κατάθλιψη αν δεν έχουν μείνει μόνα τους για αρκετό καιρό χωρίς να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα αντιμετώπισης.
Η CBWT προτείνει ωστόσο, ότι μερικά σκυλιά ή κουτάβια μπορούν να αντιμετωπίζουν καλύτερα το άγχος τους όταν έχουν για παρέα κάποιον άλλον σκύλο- βέβαια αυτό εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία του κάθε ζώου.
Θα μπορούσε ένα συναισθηματικά άκαμπτο σκυλί να βοηθήσει ένα πολύ πιο ανήσυχο να βγει από τη «θύελλα της εξαφάνισης» του ιδιοκτήτη;
Η ομάδα της Battersea επεσήμανε ότι «σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας σκύλος θα μπορούσε να μιμηθεί από τον άλλον αυτή την ανυπομονησία που προκαλείται στις συγκεκριμένες κατάσταση», οπότε μία παρέα σκύλων ενδέχεται μερικές φορές να χειροτέρευε τα πράγματα.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι εμπειρίες που έχουν οι σκύλοι από τις φορές που έμειναν μόνοι τους όταν ήταν νέοι έχουν τεράστια επίδραση στο πώς χειρίζονται την απομόνωση όταν γερνούν.
«Όλα τα άτομα είναι σε θέση να μάθουν κατά τη διάρκεια της κρίσιμης περιόδου κοινωνικοποίησης σε κουτάβια, ηλικίας περίπου 3-14 εβδομάδων,ότι είναι εντάξει να μένουν μόνα τους», προσθέτει η CBWT.
«Αυτό είναι δυνατό με τη σταδιακή και θετική οικοδόμηση του χρόνου που μένουν μόνοι, έτσι ώστε κάθε φορά να είναι περισσότερος και περισσότερος».
Πηγή: iflscience
