Τσαγκάρης… Πόσο περίεργη λέξη στην εποχή που το παπούτσι πουλιέται με το κιλό… Εν έτη 2017, θα αγοράσει κάποιος από το κατάστημα υποδημάτων, από το σούπερ μάρκετ, από το “κινέζικο”, ακόμα και από το δρόμο τις “μαϊμούδες” των Αφρικανών παράνομων πλανόδιων… Τόσο εύκολα, τόσο απλά… Κι όμως ο τσαγκάρης που δεκαετίες πριν αποτέλεσε τον αποκλειστικό δημιουργό του παπουτσιού, είναι ακόμα “ζωντανός”.
Ως επάγγελμα μπορεί να μην έχει απόλυτα τον ίδιο ρόλο, όμως ο καλός τσαγκάρης, ο μάστορας, ξέρει να κάνει δουλειά. Να διορθώσει εκεί που το παπούτσι - ακόμα και το καινούργιο - δεν ταιριάζει απόλυτα με το πόδι, να παρέμβει για να διορθώσει κάποια ατέλεια που προέκυψε, να αλλάξει φθαρμένα τμήματα, να γυαλίσει το δέρμα…
Ο Πύργος λένε, τα παλιότερα χρόνια, είχε δεκάδες τσαγκάρηδες που μαζί με τους “παραγιούς” τους. Η βιομηχανοποίηση “έσβησε” στο πέρασμα του χρόνου, τους παραδοσιακούς “μαστόρους” υποδημάτων και σιγά - σιγά η δουλειά περιορίστηκε σε μικρές επιδιορθώσεις κυρίως.
Μάστορα από τα παλιά δεν θα βρεις… Έτσι τουλάχιστον πιστεύαμε έως ότου αποφασίσαμε να κατέβουμε τα στενά σκαλιά σε ένα μικροσκοπικό υπόγειο στην οδό 28ης Οκτωβρίου. Ο Αριστείδης (Άρης) Αλεξανδρόπουλος, δεν βρίσκεται πολλά χρόνια εκεί… μόλις από το 2012… Έχοντας μείνει στη γειτονιά, θυμόμαστε αμυδρά τον προηγούμενο τσαγκάρη που βρισκόταν εκεί στο ίδιο πόστο, τον Βαρβαρήγο. Και όπως μάθαμε αυτός δεν ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης του “τσαγκάρικου” καθώς είχε προηγηθεί, άλλος μάστορας δεκαετίες πριν.
Διαβάστε περισσότερα στο ilialive WKND
