Ξέρεις όμως πώς είναι αυτά. Είμαστε άνθρωποι και, η αλήθεια είναι, καθόλου τέλεια όντα. Μας καταδυναστεύουν και αρνητικά συναισθήματα όπως εγωισμός, ναρκισσισμός, ζήλια, κτητικότητα. Αυτά, προφανώς, όταν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε μόνοι στη ζωή, κάνουν πάρτι και κάπως έτσι μια σχέση γίνεται μπάχαλο. Το θέμα είναι να καταφέρεις να επιβάλεις την τάξη, επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό σου και κατ' επέκταση την ερωτική σου ζωή. Για να κάνεις την αρχή μπορείς να διαβάσεις το άρθρο που ακολουθεί και να δεις με πόσες από τις παρακάτω συμπεριφορές ταυτίζεσαι και τι θα μπορούσες να κάνεις για να τις αλλάξεις και να δώσεις ακόμα μεγαλύτερη διάρκεια -αλλά και ποιότητα- στην σχέση σου.
Φέρεσαι σαν να μην είστε δύο
Παίρνεις αποφάσεις ως «εγώ» και όχι ως «εμείς». Eιδικά αν έχεις συνηθίσει να είσαι single, καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο, ξαφνικά, να συνυπολογίζεις κάποιον και να διαμορφώνεις το πρόγραμμά σου σύμφωνα με εκείνον. Είναι όμως αναγκαίο αν θέλεις να εξελίξεις αυτό που έχετε και να μην μείνετε στην ενθουσιώδη πλην επιφανειακή κατάσταση του πρώτου καιρού. Είστε ζευγάρι ή αν θέλεις μια ομάδα. Πού είναι το ομαδικό σου πνεύμα;
Τον κριτικάρεις συνεχώς
Από το ότι φοράει εκείνο το τζιν που δεν σου αρέσει μέχρι το ότι παραείναι διαχυτικός (ή, αντιθέτως, και «κλειστός») όταν είστε μαζί έξω μαζί με παρέα. Προφανώς, υπάρχουν πράγματα που σε ενοχλούν (και θα σε ενοχλούν), αλλά όταν έχεις συνέχεια την παρατήρηση στην άκρη της γλώσσας σου δύο πράγματα μπορεί να συμβούν και κανένα από τα δύο δεν θέλεις: Το πρώτο είναι να συνηθίσει σε αυτό και να καταλήξετε να έχετε μια σχέση τοξική, το δεύτερο είναι να βαρεθεί και να σηκωθεί να φύγει.
Η λύση; Αρχικά μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που λες κάτι: Το να εκφράσεις πώς σε κάνει να αισθάνεσαι εσένα την ίδια μια συμπεριφορά του χωρίς να κουνάς το δάχτυλο άμεσα σε εκείνον είναι ο πιο παραγωγικός τρόπος να εκφράσεις τον θυμό σου (π.χ. όταν κάνεις/έκανες το τάδε, με έκανες να αισθανθώ έτσι). Επιπλέον, μπορείς να αρχίσεις να είσαι λιγότερο επικριτική ή να πάρεις μια απόφαση. Αφού έχει τόσα κακώς κείμενα τα οποία σου είναι δύσκολο να αποδεχτείς, γιατί είσαι μαζί του;
Αποφεύγεις να συζητήσετε τα προβλήματά σας
Όχι δεν εννοούμε τις συζητήσεις για τον καιρό, αλλά τις συζητήσεις για ενδεχόμενα προβλήματα που μπορεί να έχετε. Θέλει κανείς να έρχεται σε δύσκολη θέση ή να τσακώνεται; Όχι. Όσο όμως κρύβεις τα προβλήματα κάτω από το χαλί, τα βοηθάς να εγκατασταθούν. Το να αναφερθείς σε κάτι που σε ενοχλεί ή να ακολουθήσεις μια κουβέντα που πάει να ξεκινήσει για κάτι που εκείνον τον ενοχλεί, μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να αποτρέψεις να παγιωθεί μια κατάσταση.
Έχεις χάσει τον εαυτό σου (και έχεις μετατραπεί σε εκείνον)
Το ακριβώς αντίθετο του Νο1 (δηλαδή της άρνησης να φέρεσαι σαν να είστε δύο), είναι να κολλήσεις σαν βδέλλα πάνω του, να υιοθετήσεις τις συνήθειες, τις απόψεις, τα «θέλω» του, να γίνεις ένας μικρός Μήτσος (ή Κωστάκης ή Στέλιος, κοκ) ή ένα «α, εγώ δεν ξέρω, ό,τι πει ο καλός μου». Αν παρατηρείς ότι αρχίζουν να σου αρέσουν πράγματα που αρέσουν και σε εκείνον (ακόμα και αυτά που πριν κορόιδευες π.χ.η reggae μουσική) ή ξαφνικά έγινες vegan (ενώ το έτρωγες κανονικά το κρεατάκι σου) ή προτιμάς να βγαίνεις με την παρέα του παρά με τη δική σου, σκούντα τον εαυτό σου και σύνελθε. Μετά επίστρεψε στις δραστηριότητές, στις φίλες, στον εαυτό σου και στα ενδιαφέροντά σου και αν αυτά δεν σε καλύπτουν, ανάπτυξε καινούργια. Κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον που δεν έχει δική του προσωπικότητα.
Ζηλεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο
Θυμάσαι τότε που πήγε για καφέ με τους φίλους του και μαζί του ήταν και η φίλη του από το μεταπτυχιακό και του έκανες ολόκληρη σκηνή; Φυσικά και θυμάσαι γιατί μετά του απαγόρευσες να της ξαναμιλήσει και του είπες και να τη σβήσει από τα social media. Έχεις σκεφτεί ποτέ για του έχεις τόση λίγη εμπιστοσύνη; Είναι επειδή όντως σου έχει δώσει δικαιώματα; Ή μήπως είναι η ανασφάλειά σου που σε κάνει να φοβάσαι ότι με την παραμικρή ευκαιρία θα σε απατήσει; Η ζήλια είναι κολακευτική όταν υπάρχει και εκδηλώνεται με μέτρο. Όταν όμως γίνεται μέσο περιορισμού και καταπίεσης για τον άλλον, αυτό λειτουργεί όπως η σιτρονέλα στα κουνούπια. Απωθεί.
Γκρινιάζεις (αλλά υπερβολικά)
Τώρα αυτό ίσως και να είναι περιττό που το γράφουμε γιατί και να γκρινιάζεις (υπερβολικά), σιγά μη το παραδεχτείς. Ωστόσο, αν έχεις ψήγματα αυτογνωσίας μέσα σου και κάπως το αναγνωρίζεις, τότε να σου υπενθυμίσουμε ότι με τη γκρίνια (που είναι επέκταση όσων λέγαμε στο Νο2) μπαίνεις σε μια μάταιη λούπα αφού με τίποτα δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να κάνει κάτι για το οποίο αδιαφορεί πλήρως. Παράδειγμα, αν ποτέ δεν καθαρίζει και αναγκάζεσαι να το κάνεις πάντα εσύ (γκρινιάζοντας βέβαια γιατί φυσικά ούτε εσύ θέλεις) ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτείτε το ενδεχόμενο μιας βοήθειας αντί να του επαναλαμβάνεις παθητικά επιθετικές συμπεριφορές (aka «τι έχεις;», «τίποτα») ή το εκνευριστικό «Αφού σου είπα να (μπλαμπλαμπλα) γιατί δεν το έκανες;».
Έχετε βάλει το σεξ σε δεύτερη μοίρα
Κάθε σχέση, κάποια στιγμή, κάνει κοιλιά στο συγκεκριμένο θέμα (δε γίνεται να είστε όλη την ώρα σαν δυο δεκαεπτάχρονα που δεν έχουν ξανακάνει σεξ). Όταν όμως φτάνετε στο σημείο να προτιμάτε να δείτε σειρά με παντόφλες, πιτζάμες και πίτσα ή να κοιμηθείτε κατευθείαν και αυτό συμβαίνει κατ' επανάληψη, μάλλον χρειάζεστε έναν σοβαρό επαναπροσδιορισμό. Μια ζυγοστάθμιση αν θέλεις. Τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα χάδια είναι σημαντικά για την υγεία της σχέσης και της σεξουαλικής σας ζωής. Τώρα θα μου πεις, δεν σας βγαίνουν πια. Οκ, μήπως τότε αυτό να σας ταρακουνήσει και να ψάξετε το λόγο;
