Σε μια εποχή όπου η πληροφορία κυκλοφορεί ελεύθερα, σε βαθμό παραπληροφόρησης, η πολιτική και οι πολιτικοί, κάθε χώρου, επιδίδονται σε μια διαρκή εργαλειοποίηση των social media και μερίδας μέσων ενημέρωσης, ακολουθώντας πρακτικές που μόνο δημοκρατικές δεν είναι…

Δυστυχώς τα φαινόμενα των κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τη μια, ενώ από την άλλη αποδεικνύουν πως η εφαρμογή τέτοιων πρακτικών επιλέγεται από ανθρώπους που φοβούνται πως η κοινή γνώμη εύκολα μπορεί να τους “κατασπαράξει”.

Η προσπάθεια “αγιοποίησης” προσώπων και καταστάσεων δεν θα πείσει τον πολίτη που έχει άποψη, αλλά μπορεί να καταστήσει πιστό ακόλουθο εκείνον που είναι “χαλαρός” και εύπιστος απέναντι σε όσα συμβαίνουν στην τοπική κοινωνία.

Εδώ ίσως είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε ότι πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο “παραπληροφόρηση” τσουβαλιάζοντας τα πράγματα. Ο όρος “παραπληροφόρηση” αποδίδεται κατά την προσωπική μου άποψη στην σκόπιμη και κακόβουλη διοχέτευση πληροφοριών που δεν είναι αληθείς. Ο όρος “λανθασμένη πληροφόρηση” μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν διοχετευτεί μια πληροφορία που προέκυψε από λάθος στοιχεία, και δεν έγινε σκόπιμα και φυσικά υπήρξε η αναγκαία επανόρθωση.

Δυστυχώς τα social media αλλά και κάποια μέσα ενημέρωσης - ή μέσα που έβαλαν μπροστά την ταμπέλα της ενημέρωσης μιας και το πλαίσιο αντί να γίνει πιο ξεκάθαρο τα τελευταία χρόνια έγινε πιο θολό - χρησιμοποιούνται με πολύ άσχημο τρόπο, προκαλώντας σύγχυση και λανθασμένες εντυπώσεις στην κοινωνία. Και αυτό είναι σίγουρο πως θα γυρίσει μπούμερανγκ και προς την κοινωνία και προς αυτούς που ακολουθούν τέτοιες πρακτικές. Και δυστυχώς επίσης εμφανίζονται κατά καιρούς άνθρωποι που έβαλαν την ταμπέλα του δημοσιογράφου πάνω τους, μη έχοντας ούτε ένα ένσημο δημοσιογραφικό - όπως λέγεται στο χώρο - και εργαλειοποιούνται και αυτοί.

Οι “κακές γλώσσες” στο συνάφι μας λένε πως για 10-20 ευρώ μπορούν να σου δημιουργήσουν την αγιογραφία σου και να επιχειρήσουν να περάσουν στον κόσμο και την εικόνα με το φωτοστέφανο. Θυμάμαι πριν χρόνια όπου πολιτικό πρόσωπο της Ηλείας μου είχε εκμυστηρευτεί πως υπήρχαν πρόσωπα που είχαν κολλήσει πάνω του σαν βδέλλες “ρουφώντας” μηνιαίως το “αίμα” του, προκειμένου να γράφουν τα καλύτερα στα μέσα που εργάζονταν… Αυτό δε σημαίνει πως αυτοί ήταν δημοσιογράφοι, αλλά είχαν πλασαριστεί έτσι στην κοινή γνώμη, όπου πολλές φορές ο αναγνώστης αδυνατεί να διακρίνει τα όρια και τις “ταμπέλες”… Και έτσι άθελά του ή και ηθελημένα λόγω ταύτισης απόψεων, νομιμοποιεί τους “πειρατές της δημοσιογραφίας”.

Η κατάσταση είναι πλέον ανεξέλεγκτη και δυστυχώς στην δύσκολη εποχή που ζούμε όπου έχει χαθεί η κοινή λογική και η κριτική σκέψη, όπου οι συνθήκες επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ψυχολογία μας.

Και κάποιοι “δημοκράτες” δοκιμάζουν και εφαρμόζουν “γκεμπελικές” πρακτικές άλλων εποχών. Και μπορεί να αποδίδεται στον υπουργό Προπαγάνδας του Χίτλερ, Πάουλ Γιόζεφ Γκέμπελς, η ρήση “Αν πεις ένα μεγάλο ψέμα και το επαναλαμβάνεις, τελικά οι άνθρωποι θα το πιστέψουν” ή διαφορετικά “πες πες κάτι θα μείνει” και να μην αποδεικνύεται ιστορικά αν είναι δική του, όμως δυστυχώς έχει βρει πιστούς υποστηρικτές στη “δημοκρατία του 2021” γύρω μας…

Γιάννης Σπυρούνης
Δημοσιογράφος
Μέλος ΕΣΗΕΠΗΝ